Met het jongste team van dit EK tegen één van de oudste selecties wordt het openingsduel in groep B er eentje tussen twee generaties en twee zeer diverse speelstijlen. Full throttle-voetbal tegen beredeneerd en opportunistisch voetbal. De charme van een EK.
30 op 30 in de kwalificatiecampagne en winst tegen Portugal, Frankrijk en Duitsland in de oefenwedstrijden van de voorbije maanden. Stellen dat Engeland vol vertrouwen aan de EK-aftrap komt, is een understatement. Nochtans zijn ze over het Kanaal voor één keertje niet al bezig met een eventuele toernooizege te eisen. Dat heeft veel te maken met de gemiddelde leeftijd van de ploeg. Met 25,39 jaar beschikt Roy Hodgson over de jongste selectie op het EK. Dat zorgt voor krediet bij de doorgaans fanatieke Britse pers. Een voordeel.
Er zijn nog twee andere redenen waarom de Engelsen het enthousiasme temperen: de les dat het op toernooien telkens opnieuw ontgoochelt, en de wankele verdediging. Net als Marc Wimots nu zoekt Hodgson nog steeds naar de beste samenstelling van zijn achterlinie. Tottenhamduo Walker en Rose lijken certitudes op de backs. Centraal mag ook Chris Smalling van Manchester United een basisplek claimen. Naast hem gaat het tussen Gary Cahill en John Stones. De eerste is ervaren, maar beperkt qua talent. De tweede is zeer getalenteerd (en gegeerd door zowat alle topclubs) maar nog erg onregelmatig in zijn prestaties. Hodgson gaf zelf al toe dat hij niet meer kan rekenen op betrouwbare sluitstukken als John Terry en Rio Ferdinand enkele jaren geleden. Een veelzeggende quote. Ook coryfeeën als Alan Shearer en Gary Lineker beweren dat de defensie de achilleshiel blijft van dit Engelse team.
Daarmee komt de nadruk eigenlijk te liggen op de offensieve linie. Het is uitkijken naar de keuzes die Hodgson daar maakt. Veel analisten pleiten voor een duo Kane – Vardy, met achter hen de jonge sensatie Dele Alli (19 jaar). Maar durft de Engelse bondscoach het aan zijn kapitein en leider, Wayne Rooney, naar de flank te verbannen of zelfs op de bank te plaatsen? Wellicht niet. Rooney krijgt tegen Rusland de kans zijn EK-ambities waar te maken. Ontgoochelt hij dan staan er met Sterling, Barkley, Rashford en Ali jonge veulens te trappelen om zijn plek in te nemen.
Voor Rusland geldt het omgekeerde. Een ploeg vol twijfels en die op een pak minder sympathie kan rekenen. Weinig tot de verbeelding sprekende namen (zeker nu ook sterspeler Alan Dzagojev moest afhaken) en een al even weinig begeesterende speelstijl. Als het tempo omhoog gaat, moeten de oude Russen afhaken. Sowieso neigt hun competitie naar enige gelatenheid. Alexander Buttner, die recent nog voor Dinamo Moskou uitkwam, schetste dat in Sport/Voetbalmagazine met ontluisterende verhalen over trainingskampen die meer weg hadden van Club Med. Wie al eens een wedstrijd meepikt uit de Russische Premier League stelde ongetwijfeld vast dat er doorgaans traag opgebouwd wordt. Dat kan tegen de Engelsen een probleem zijn. Tenzij de Russen hun wil kunnen opdringen. Met sneltrein Kokorin en goaltjesdief Dzjoeba hebben ze dan twee spelers in huis die met een flits het resultaat kunnen bepalen. Een interessante match-up die perfect illustreert wat de charme van een internationaal toernooi kan zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier