EURO 2016: De opmars van de underdogs is mooi, maar mag niet te lang duren

Het is tijd voor echt, opwindend voetbal op Euro 2016, schrijft François Collin.

Een stuurloze regering met een ontslagnemende premier, de oppositie in complete chaos, de beurzen diep in het rood, het pond in vrije val en dan nog de ultieme vernedering: uitgeschakeld worden op Euro 2016 door IJsland, een dwergstaat met iets meer dan 300.000 inwoners. Engeland is in shock.

Het rijkste voetballand van de wereld behoort niet eens bij de beste acht van Europa. Al vijftig jaar, sinds de wereldtitel van 1966, jagen de onderdanen van de Queen op een groot voetbalsucces, maar elke toernooi werd een ware afgang. Op het WK van 1990 na, toen een wenende Paul Gascoigne besefte dat zijn team in de halve finales met strafschoppen was uitgeschakeld.

De redenen voor het gebrek aan succes van het Engelse voetbalelftal zijn al langer bekend. De Premier League is niet de beste competitie, maar wel de zwaarste van het continent. Elke match is immers een strijd op leven en dood aan 120 mijlen per uur. De Engelsen gaan door van augustus tot mei, want een winterbreak om even op adem te komen kennen ze niet.

Maar eigenlijk beginnen de problemen al in de zomer. Engelse clubs kunnen zich niet op het nieuwe seizoen voorbereiden zoals het hoort. In plaats van een rustige, wetenschappelijk opgebouwde aanloop naar het seizoen zijn ze om financiële redenen verplicht lucratieve wedstrijden te spelen in Amerika of Zuid-Oost Azië.

De Engelse clubs halen ook aan de lopende band buitenlanders binnen, met als gevolg dat het eigen talent weinig tot geen mogelijkheden krijgt om zich op te werken. De Football Association wil een aantal beperkingen voor buitenlanders opleggen, maar het is weinig waarschijnlijk dat de Premier League zich daar naar schikt.

De clubs schermen immers met het feit dat er de jongste tijd meer Engels talent doorbreekt dan in het verleden: Harry Kane, Eric Dier, Delle Ali bij Tottenham en Marcus Rashford bij Manchester United. De nieuwe generatie bleef in Frankrijk echter beneden de verwachtingen. Ook omdat doelman Joe Hart ondermaats presteerde en bondscoach Roy Hodgson tactisch in het verleden vertoefde.

Het grootste probleem voor de Engelsen was echter dat zij te maken kregen met een tegenstander die massaal voor het eigen doel ging liggen, wat ondenkbaar is in de Premier League.

De IJslanders verdedigden zich met de middelen die een klein land ter beschikking heeft. Daar moeten we alle begrip voor hebben, maar wat ze brengen is eigenlijk puur antivoetbal. In dit geval kunnen we misschien beter gewagen van antigelvoetbal.

Kortom, het sprookje van de underdogs is mooi, maar mag niet te lang duren. Het is tijd voor echt, opwindend voetbal op Euro 2016. Maar zonder de Engelsen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content