Sport/Voetbalmagazine reisde doorheen Engeland en Wales, op zoek naar de voetsporen die Roberto Martínez daar achterliet. Wat blijkt? Buiten een op en top professional was onze nieuwe Belgische bondscoach, bijnaam Bobby, een enthousiast danser.
“Typisch Roberto: hij plant een zaadje, laat dat in alle stilte groeien en plots staat hij daar om te oogsten.” Graham Barrow (62) grijnst wanneer hij het vertelt, turend naar de trainingsvelden van Wigan Athletic. Ook in Engeland waren ze verrast toen Roberto Martínez begin augustus voorgesteld werd als nieuwe bondscoach van België. Maar Barrow kijkt er dus ook niet van op, hij kent Martínez door en door, weet wat voor een pientere en beredeneerde man zijn voormalige poulain is. De bonkige Engelsman mag zich de trainer noemen die de Britse carrière van Martínez lanceerde, toen hij hem in 1995 bij de Spaanse derdeklasser Balaguer wegplukte en hem liet debuteren als middenvelder van Wigan. Veertien jaar later, toen de Spanjaard in 2009 hoofdcoach werd van de Latics wilde hij er Barrow absoluut bij als T2, een functie die hij ook nu nog bekleedt bij de Engelse tweedeklasser.
“België moet zich geen zorgen maken”, klinkt Barrow overtuigd. “Akkoord, Roberto heeft geen ervaring als bondscoach, maar hij kan als geen ander focussen op bepaalde wedstrijden. Het is geen toeval dat hij met Wigan de FA Cup won en ook vorig seizoen nog twee halve finales, in de League Cup en de FA Cup, bereikte met Everton.”
Enthousiast danser
Uit diverse gesprekken met ex-ploegmaats en ex-werknemers blijkt dat Roberto Martínez altijd een erg ambitieus en zeer professioneel voetbaldier was. Iemand die volledig leefde in het teken van zijn sport, geen alcohol dronk en gezonde voeding verkoos boven pizza’s. Maar, zo zeggen zijn ex-trainer Barrow en zijn ex-ploegmaat Leon Britton, in koor: “Een begenadigd danser.”
Leon Britton (33), boegbeeld van Swansea City en net nog zijn contract verlengd bij de Welshe Premier Leagueclub, getuigt in Sport/Voetbalmagazine: “Ik herinner mij een uitstapje met de hele ploeg naar Mallorca, na het seizoen, en daar gingen we ook weleens naar de discotheek. Roberto stond daar dan de hele nacht op de dansvloer, hij danste zo enthousiast dat veel mensen veronderstelden dat hij dronken was. Niets was minder waar, hij dronk een hele avond bruiswater. Vooral met zijn schouder kon hij van die speciale bewegingen maken. (staat op en demonstreert) Dat dansje doet hij nog steeds. Ik moest dan ook heel hard lachen toen vorig jaar een filmpje op YouTube opdook van een concert van Jason Deruloen Roberto mee staat te shaken. (zie onder)
“Hij is heel professioneel en heel gefocust op zijn carrière, maar hij is ook geen zeurkous of duffe gast. Wij deelden de kamer en soms was dat confronterend want hij leefde zo ascetisch, maar hij wees mij nooit terecht. Hij wist heel goed hoe hij iets moest aanbrengen. Toen hij mij eens cola zag drinken, zei hij: ‘Dat is als parfum in een Ferrari tanken. Je hebt benzine nodig om de wagen optimaal te laten renderen.’ Roberto wist zeer goed dat hij zich niet boven een groep moest stellen maar best meedeed met de boys.”
Lees de volledige reportage over de Engelse jaren van Roberto Martínez in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 31 augustus.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier