FIFA-ambassadrice Victoria Lopyrova: ‘Waren jullie tot nu écht geïnteresseerd in Rusland?’

© BELGAIMAGE
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Een ex-miss met een mening. Ook in Rusland. FIFA-ambassadrice, gewezen tv-vedette en ex-partner van Fjodor Smolov over de erfenis van dit tornooi voor Rusland.

Een van de opvallende figuren in de organisatie hier is Victoria Lopyreva. Afkomstig uit Rostov aan de Don, waar de Belgen Japan wipten. Ex-economiestudente, gewezen miss Rusland, tv-presentator (ook van voetbalprogramma’s), blogger én ex van Fjodor Smolov. De spits was in het begin van dit tornooi nog het speerpunt bij Rusland, maar hij verloor zijn plaats aan cultheld Artjom Dzjoeba, een dertiger. Uitgerekend Smolov miste tegen Kroatië een strafschop, zodat Rusland in de kwartfinales uit het tornooi vloog. Victoria: ‘De man die iets speciaals probeerde, terwijl hij gewoon de bal keihard binnen had moeten rammen. ( lacht) Ik ben er nog steeds zo emotioneel door. We hadden een unieke kans, we waren er bijna.’

We hebben een generatie nodig die aantoont dat het wél kan: slagen in het Westen.

Victoria Lopyreva

De Rode Duivels en hun fans kennen dat gevoel ook. Wat vond jij eigenlijk van het Belgische team?

Victoria Lopyreva: ‘ Well done, vind ik. Ze hebben mooie dingen laten zien. Geen finale, helaas, maar voetbal is een zeer onvoorspelbare sport. Daarom vind ik het ook zo boeiend, je weet nooit wat er in de volgende seconde gaat gebeuren. We verwachten altijd veel van de grote sterren, maar kijk naar dit tornooi. Voetbal is nooit een zaak van één speler, maar van de groep. Dat heeft het succes van onze Russische ploeg ons getoond. Wij vertrokken met nul verwachtingen. Tegen Spanje was ik zeker dat het de laatste keer zou zijn dat ik ging kijken in de Russische kleuren. Maar het draaide anders uit en dan gaat het leven.. In de geest van de mens zit de drang naar altijd meer. Voor de match tegen Kroatië dacht ik dat ze eraan zou gaan. Daarom was ik achteraf zo boos op die éne speler. De man die miste…’ ( lacht)

Wat is voor jou de balans van dit tornooi?

Lopyreva: ‘Dit was het meest onvoorspelbare WK ooit. Zeer goed georganiseerd, ook dat. En een zeer veilig tornooi bovendien. Toen de FIFA me aanduidde als ambassadeur, heb ik drie jaar lang de wereld rondgetoerd. Overal moest ik gaan vertellen dat de Russen wél vriendelijk en aangenaam in de omgang zijn, dat we er wél naar uitkeken om iedereen met open armen te ontvangen. Zeer vaak moest ik in de verdediging. Maar iedereen mocht het land binnen zonder visum, kan u zich inbeelden hoe groot de verantwoordelijkheid van onze veiligheidsmensen wel was?’

Hoe belangrijk was dit imago-offensief voor je land en je volk?

Lopyreva: ‘Zeer belangrijk, niet alleen om te tonen hoe we écht zijn, maar ook hoe mooi onze steden zijn. En niet alleen Moskou of Sint-Petersburg, de meest bekende. Ik heb een boel vrienden die dit tornooi hebben aangegrepen om voor het eerst Rusland te bezoeken. ‘Je hebt een te moeilijk land’, zeiden ze me altijd. Maar nu kon het. Geen visum, geen paperassen. Dit was de boost die we nodig hadden om onze toeristische sector te ontwikkelen. Ik ben ontzettend blij dat hier de voorbije maand zoveel buitenlanders rondliepen die nu een heel ander beeld van Rusland hebben. Ook omgekeerd: Russen hebben nu anderen ontmoet, kunnen worden geïnspireerd tot het leren van een tweede taal, om te reizen, enzovoort.’

Erfenis

Hoe belangrijk was dit tornooi en de prestaties van Rusland voor het zelfvertrouwen van het volk?

Lopyreva: ‘Wat zij hebben gedaan voor Rusland, kan je eigenlijk niet afmeten. Voor dit tornooi hadden we niet één voetballer die in de wereld gekend was. Als je dat vergelijkt met de anderen… Zelfs Egypte heeft Mo Salah. Onze spelers zijn hier helden geworden, met de hulp van de coach, die er een sterk geheel van maakte. Wij zagen hier een Russisch team. Dat vond ik supercool, want geloof me, het is niet zo makkelijk om Russische spelers te managen. Wij hebben nu infrastructuur, ook aan de basis. Dat is belangrijk want de jeugd had hier tot dusver geen infrastructuur om te trainen. Nu wel. Een tweede zaak is de emotionele kant van dit tornooi. Dit zijn mensen waar kinderen van nu naar opkijken. Hopelijk wordt voetbal een nationale sport. In ijshockey zijn we de nummer één van de wereld, maar voetbal zit zeker bij de top drie. Ze kan levens veranderen.’

Denk je dat straks al die stadions gaan vollopen voor de competitie? Het zijn mooie, maar de publieke belangstelling is niet zo groot.

Lopyreva: ‘We hebben nu drie dingen: meer stadions voor kinderen, een goed resultaat van de nationale ploeg én de erfenis van de Wereldbeker, ook infrastructureel. Nu wordt het zeer belangrijk om goeie mensen te vinden, die die infrastructuur gaan managen. Geen witte olifanten. Pas als dat lukt zal dit allemaal niet voor niets zijn geweest.’

Moeten er ook geen talenten uitwijken naar West-Europa om daar sterren te worden?

Lopyreva: ‘Ik vraag me dat ook af. Ik gooi de vraag naar jullie: kijken jullie wel naar het Russische voetbal? Zijn jullie écht geïnteresseerd in onze spelers?’

Wat is het antwoord, denk je?

Lopyreva: ‘Neen. Of course not.’

Omdat ze de reputatie hebben zich moeilijk aan te passen?

Lopyreva: ‘Ik denk dat we een generatie nodig hebben die aantoont dat het wél kan. De eerste zijn is moeilijk. In het buitenland zijn ze onwennig, niet op hun gemak, moeten ze zoeken. Hier niet. Maar als je alleen maar blijft zitten in je comfortzone… Daar groeit niks uit.’

In het verleden hebben ze geprobeerd en gefaald. Waarom mislukken Russische voetballers in het Westen?

Lopyreva: ‘Dat heeft met hun mentaliteit te maken. We hebben geen bekende voetbalopleidingen. De ene wordt hier opgeleid, een ander daar. Op hun achttiende, negentiende breken de besten door en krijgen ze meteen een goed salaris. Je bent jong, mooi, verdient een smak geld, je kan uitgaan, kopen wat je wil. Mentaal zijn ze daar niet stabiel genoeg voor. Het gevolg: sommige jongens zijn succesvol rond hun 20e, maar kennen een neerwaartse spiraal vanaf 25. In West-Europa gaan jonge voetballers ook uit. Why not? Alleen hebben ze er een andere perceptie op voetbal. Voetbal is hun job, dat is hen zo geleerd in hun opleiding. Ze houden daar rekening mee. De onze… Plots is het drie uur en denken ze: wow, binnen een paar uur moet ik alweer opstaan om te trainen . Misschien gaat het nog dieper. We komen uit een periode van de Sovjet-Unie, waarin hun ouders misschien niets hadden. Maar dat gaat er stilaan uit. Smolov heeft de Sovjettijd niet meer meegemaakt.’

Heb je hem nooit gevraagd waarom hij in Nederland bij Feyenoord niet slaagde?

Lopyreva: ‘Uiteraard. Hij zei: ‘Als het me nu zou zijn overkomen, zou ik wel geslaagd zijn. Maar toen.. Ik was alleen, verveelde me, niemand praatte met mij… Ik haatte het.’ ( lacht) Fjodor had gewoon met mij moeten trouwen toen hij achttien was, maar we hebben mekaar pas ontmoet toen hij terug in Rusland was. Helaas voor zijn carrière.’ ( lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content