‘Geluk is belangrijker dan competentie voor een trainer’

© Belga Image

François Colin maakt een vergelijking tussen het doelpunt van Zlatan Ibrahimovic tegen de Rode Duivels, dat door de scheidsrechter werd afgekeurd, en dat van Marc Wilmots veertien jaar geleden tegen Brazilië op het WK in Zuid-Korea en Japan.

Voor elke oorlog riep Napoleon zijn raadgevers bij elkaar om te beslissen welke generaal de troepen zou aanvoeren. ‘Heeft hij ook geluk’, vroeg de heer Bonaparte iedere keer weer. Geluk was immers een belangrijker criterium dan competentie.

Hetzelfde lijkt te gelden voor de veldheren in het voetbal. Napoleon zou zonder verpinken Marc Wilmots aangesteld hebben aan het hoofd van zijn leger. Over geluk heeft de Belgische bondscoach op Euro 2016 allerminst te klagen. Alle toplanden (Frankrijk, Italië, Spanje, Duitsland, Engeland) zijn aan de andere kant van de tabel beland en kunnen nog alleen in de finale de Rode Duivels het leven zuur maken.

Ook in het beslissende groepsduel tegen Zweden konden de Rode Duivels niet klagen over Dame Fortuna. Thibaut Courtois maakte de save van de match, Kevin De Bruyne keerde een bal van de doellijn en Radja Nainggolan scoorde met een afgeweken bal. Ongeveer gelijktijdig opende Robbie Brady de score voor Ierland tegen Italië B. Zonder de gelukkige treffer van Radja Nainggolan was het een paar minuten lang bang bibberen geworden.

En dan was er nog de afgekeurde goal van Zlatan Ibrahimovic die voor een heel andere uitkomst had kunnen zorgen. De eerste reactie van het stadion was buitenspel, maar de lijnrechter hield zijn vlag stijf naar beneden. Zo bleef alleen de mogelijkheid van gevaarlijk spel over. De herhaling maakte echter duidelijk dat Toby Alderweireld te laag kopte en – als er sprake was van een overtreding – hij dus de fout maakte.

Scheidsrechter Felix Brych interpreteerde de fase echter in het voordeel van de Belgen. In tegenstelling tot Peter Prendergast, die veertien jaar geleden een overtreding tegen Wilmots floot omdat die zijn elleboog te ruste legde op de schouder van een tegenstander, toen hij op het WK met het hoofd scoorde tegen Brazilië.

Wat een kabaal werd daar rond gemaakt en wat een verschil met de koele Zweden. Het was woensdagavond in Nice niet de eerste maar de laatste vraag aan bondscoach Erik Hamrén, die helemaal niet wild om zich heen schopte om de schuld voor de nederlaag en de uitschakeling op de ‘onpartijdige’ af te wentelen. ‘Ik heb die fase nog niet goed kunnen bekijken’, zei Hamrén nuchter.

De naam van de Duitser Brych zal snel vergeten zijn in de geschiedenis van het Belgische voetbal. In tegenstelling tot die van de Jamaicaan Prendergast. Brych past in het rijtje met William Mattus (Costa Rica), Mark Shield ( Australië) en Karen Nalbandyan (Armenië). Als ik in het onderdeel ‘objectiviteit in de sportjournalistiek’ deze namen laat vallen bij mijn studenten, horen ze het in Keulen donderen.

Als ik het daarentegen heb over Kurt Röthlisberger ( Zwitserland), Peter Prendergast en Pierluigi Collina (Italië) weten ze meteen wat ik bedoel. Röthlisberger weigerde Josip Weber een strafschop tegen Duitsland op het WK 1994, Prendergast was de gebeten hond op het WK 2002 en Collina weigerde Mbo Mpenza een strafschop tegen Bulgarije in de voorronde van Euro 2004.

Vooral Röthlisberger en Prendergast zijn scheldnamen geworden in het Belgische voetbal. Dat Mattus (onterecht afgekeurde goal van Japan op het WK 2002), Shield (huizenhoge strafschopovertreding van Eric Deflandre tegen Tunesië op WK 2002 niet gefloten) en Nalbandyan (winnende treffer van Wesley Sonck in Andorra goedgekeurd in najaar 2002 hoewel hij al had afgefloten) de Belgische ploeg manifest bevoordeelden, is daarentegen uit ons collectief geheugen gewist. Laat ons daarom nog even aan Brych denken als de Rode Duivels op 10 juli het Stade de France betreden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content