Mario Balotelli naar Nice, dat stond garant voor een pak mediabelangstelling. Op sportief vlak was het een stap in het onbekende. Acht maanden en vijftien goals later staat de Italiaan er weer helemaal.
Om zijn klim naar de Franse top voort te zetten had OGC Nice nood aan een naam met meer weerklank dan alle andere. Hatem Ben Arfa, die met 17 goals zijn wederopstanding kracht had bijgezet, was richting Parijs vertrokken en dus ging voorzitter Jean-Pierre Rivière op zoek naar ‘een getalenteerde aanvaller die bij zijn club op een zijspoor was beland’. De uitverkorene heette Mario Balotelli, ‘een speler die wereldwijd bekend is’ en van wie de voorzitter ook nog meegaf dat ‘hij met wat meer meeval nu bij Real Madrid zat’.
Puur gelet op de feiten had de komst van Super Mario naar de Azurenkust alles van een gok. Want het laatste ‘seizoen’ die naam waardig, dateert voor de Italiaan al van 2013/14, toen hij in alle competities samen 18 keer scoorde voor AC Milan. Zijn makelaar Mino Raiola legde de lat nochtans direct hoog: ‘Ik verwacht dat Mario 20 goals maakt.’ Het einde van het seizoen nadert stilaan en de spits zit toch al aan 15 rozen, waarvan 13 in de Ligue 1.
Aanvankelijk nam Balotelli iedereen in snelheid (vijf goals in zijn eerste drie matchen) en ook met de eindstreep in zicht geeft hij gas bij (vier goals in de voorbije maand). Tussenin viel er minder te juichen. Vooral Alassane Pléa werd de speerpunt van de aanval bij OGC Nice. Balotelli viel eerder op wanneer zijn potje overkookte (twee rode kaarten) of hij er ongeïnteresseerd bijliep, wat een deel van de kleedkamer irriteerde. Volgens Valentin Eysseric moest zijn Italiaanse ploegmaat ‘misschien eens wat meer aan het collectief denken en een beetje voor ons werken’, terwijl coach Lucien Favre bleef herhalen dat Balotelli ‘meer en beter moest lopen’, omdat ‘scoren alleen niet volstaat in het moderne voetbal’.
Maar de Balotelli van bij Nice verschilt niet zo erg van zijn vorige versies. Het vijandelijke doel is zijn reden van bestaan en de Italiaan lijkt zich dan ook pas in beweging te zetten wanneer hij dicht genoeg bij het net is om het te doen trillen. Hij creëert weinig (één kans en één dribbel om de twee matchen) maar ondergaat een metamorfose in de buurt van de goal. Met 3,2 schoten per wedstrijd is hij na Edinson Cavani de meest ondernemende speler in de Ligue 1. Hij is ook de speler op wie de meeste fouten gemaakt worden.
Ondanks de schorsingen en blessures, waardoor hij een koele winter kende, behoort dit seizoen tot de beste uit Balotelli’s carrière. Het is nog maar de vierde keer dat hij de kaap van 15 goals rondt na zijn passage bij Milan en Manchester City. Bij Liverpool was de Italiaan onherkenbaar en hij leek al voorbestemd om te schitteren bij anonieme clubs, eerder dan om anoniem door het leven te gaan bij schitterende clubs. In Nice belandde hij bij een club die door zijn komst populair werd buiten de landsgrenzen. Hij schrijft nu mee aan een opmerkelijke bladzijde in de geschiedenis van de Aiglons, die hij in het spoor van PSG en Monaco naar een podiumplaats leidt. Als OGC Nice de titel zou pakken, was Balotelli een vlucht per helikopter over de Promenade des Anglais beloofd. Alleen al het feit dat het überhaupt nog steeds tot de mogelijkheden behoort, is al een stunt op zich.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier