Redacteur Peter T’Kint reist tijdens het WK 2014 door Brazilië en houdt een dagboek bij voor sportmagazine.be.
Een jaar geleden was het, iets meer nu. De trip van de Rode Duivels naar de VS. Een stage in New Brunswick, aan de rand van de Big Apple, gevolgd door een korte vlucht naar Cleveland en een oefenwedstrijd tegen de VS. Een match waarin werd geëxperimenteerd, Lukaku en Benteke samen in de spits. Of dat wel kon? Het lukte toen, tegen een tegenstander die makkelijk uit verband te spelen was, herinneren we ons. Vandaar allicht het optimisme nu in het Belgische kamp. Duitsland is vermeden, de kwartfinale haalbaar.
Misschien wel wat voorbarig. De partij van dinsdag in Salvador zou wel eens heel anders kunnen worden dan de wedstrijd die de Amerikanen gisteren afwerkten tegen Duitsland. Het was voor wat jongens in de ploeg van Jürgen Klinsmann een rare match, in die zin dat ze uitkwamen tegen wat eigenlijk hun geboorteland was.
Chandler, Brooks, Johnson, Boyd, Jones, allemaal werden ze in Duitsland geboren, allemaal zonen van Duitse militairen die er dienst deden, verliefd werden, en een kind op de wereld zetten. Sommigen, zoals Brooks, spreken zelfs amper Engels. Anderen, zoals Boyd of Jones, hadden bij de jeugd Neuer, of Ozil als ploegmaats en stonden nu tegenover hen. Feit was: ze waren mak, tam, afwachtend, lauw in de reactie op het tegendoelpunt. Kortom: on-Amerikaans.
We zagen de VS een paar dagen geleden ook aan het werk tegen Portugal. Een match in het verre Manaus, om middernacht Belgische tijd. Laat voor de meesten. Wel, de VS was toen goed. Snel, technisch sterk, verticaal, de ruimte goed gebruikend. Met in doel een goeie Howard, en op het middenveld een sterk trio. Toen deden ze de tegenstander wél pijn, en eigenlijk hadden ze die avond al – verdiend – in de tweede ronde moeten staan. Die zekerheid kregen ze gisteren pas, na een slechte wedstrijd.
Maar dinsdag wordt alles anders. Dinsdag is het met het mes tussen de tanden, tot het einde. Gesteund door een dol publiek. De populairste sport in de VS zullen ze wel nooit worden, maar gisteren, in de Arena Pernambuco, in een stad die haast verdronk onder de zware regenval en waar het centrum met de auto nog amper te doorkruisen was, waren de Amerikaanse fans tegenover de Duitsers duidelijk in de meerderheid. ‘Go US’ klonk veel luider dan het lawaai van de Duitsers. Heel anders dan in Salvador, waar Duitsland een thuiswedstrijd speelde.
En dan waren nog veel Amerikanen niet aan een ticket geraakt. De Arena Pernambuco telt maar een goede 4.000 duizend plaatsen en heel veel tickets gingen naar de lokale markt. Naar Brazilianen die dit de topper in Recife vonden. Duitsers, Amerikanen, ze visten achter het net.
In Salvador zullen ze met velen zijn, want de lokale politie in Recife schatte het aantal Amerikanen in de stad op 30.000. In ons hotel zaten er ook een paar. Tweetalig Spaans-Engels. Zeer veel Spaans, net zoals we ook in New Brunswick een jaar geleden zagen. Tweetalige bordjes in de winkels, Spaans op straat. Amerika wordt steeds latijnser. En dus wordt voetbal ook steeds populairder.
Dit WK haalt in de VS steeds betere cijfers. De match tegen Portugal werd bekeken door gemiddeld 18,2 miljoen kijkers, met een piek, op het einde, van 23 miljoen. Het vorige record, 17,9 miljoen, stond op naam van de vrouwen en hun finale van het WK in 1999. Finale die ze wonnen. Vergeleken met 2010 is het aantal televisiekijkers verdubbeld, signaleeert de New York Times. Het succes van het soccer groeit.
Misschien, achteraf bekeken, deed Marc Wilmots er wel goed aan, om de oefenwedstrijd tegen de VS op de openingsdag van dit WK af te blazen. Is er nog een beetje verrassing.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier