Het afscheidsinterview van Frank Acheampong: ‘Ik ben niet meer de kleinste van de hoop’

Vier seizoenen lang gaf Frank Acheampong met zijn snelheid en dribbels kleur aan Anderlecht en de Jupiler League. China werd de volgende stap in zijn zoektocht naar voetbalgeluk en financiële zekerheid. Het afscheidsinterview van BulletFrank.

Tegen het einde van het interview schuifelt Frank Acheampong ongeduldig over zijn stoel. Het gewriemel wordt enkel overstemd door zijn zeurende gsm. ‘Let’s go home. Ik moet mijn vriendin ophalen in Westland’, grijnst hij. Voor de Ghanees, sinds afgelopen zomer speler van het Chinese Tianjin Teda FC, zit de competitie er al van begin november op. Nu wil hij vooral de verloren tijd met zijn partner Momie en hun dochtertje Franklina inhalen. In totaal heeft Frankie zo’n twee maanden vakantie – hij wordt pas in januari in Spanje verwacht voor de voorbereidingsstage met zijn club.

Intussen pendelt hij tussen Ghana en zijn stulpje in Roosdaal, een dorpje diep verscholen in het Pajottenland. ‘Mijn vriendin en dochter zijn in België achtergebleven. Ik vond het geen goed idee om mijn huurhuis op te zeggen en met heel de familie naar China te verhuizen’, aldus Acheampong. ‘De beslissing om alleen naar China te trekken heeft consequenties gehad voor ons gezinsleven. De voorbije weken heb ik wel veel quality time gehad met mijn dochter, maar dat maakt natuurlijk niet alles goed. Later zal ze wel begrijpen waarom ik zo ver van huis ben gaan voetballen. Skype lost veel op. Al compenseert dat de eenzaamheid niet…’

Is het een geruststelling om te weten dat je gezin het goed heeft in België?

Frankie ACHEAMPONG: (knikt) ‘Ik weet dat ze niets tekortkomen en daar gaat het mij om. Maar ik kijk al uit naar volgend jaar: de meisjes komen mij na de voorbereiding voor het eerst opzoeken in China. Tegen dan hoop ik dat ik de kinderkamer heb afgemaakt. De muren kunnen nog een likje verf gebruiken.’

Hoe bevalt het leven in China jou?

ACHEAMPONG: ‘De cultuurshock was niet zo groot aangezien ik een paar jaar in Thailand heb gevoetbald. Toch had ik het de eerste weken niet gemakkelijk: ik kon met niemand communiceren en ik moest wennen aan de ingewikkelde Chinese regels. Buitenlanders hebben bijvoorbeeld een speciale toelating nodig om te mogen rijden. Je kunt niet zomaar rondrijden met een Europees rijbewijs. De procedure zit zo complex in elkaar dat ik geen pasje heb aangevraagd. Ik verplaats mij met de taxi of met Didi, het Chinese Uber. Nog zoiets: ik woon op twee minuten wandelen van het stadion, waar we ook trainen, maar ik ben verplicht om de taxi te nemen naar het hotel van de club, mij daar om te kleden en dan met de spelersbus naar het stadion te rijden om te trainen. Terwijl ik dus rechtstreeks naar het stadion zou kunnen stappen. Crazy.’

Het contrast tussen Tianjin met zijn 15 miljoen inwoners en het landelijke Roosdaal is allicht immens?

ACHEAMPONG: ‘In Tianjin hebben ze alles in groot formaat: het treinstation, de luchthaven… Behalve de mensen. Ik ben niet meer de kleinste van de hoop! (lacht) Maar Chinezen hebben op veel vlakken een voorsprong genomen op Europa. Ik sta soms versteld van hun snufjes.’

Europeanen die in China gevoetbald hebben, komen terug met allerlei gekke verhalen. Chinezen zijn blijkbaar gefascineerd door kroezelhaar.

ACHEAMPONG: ‘Klopt. De assistent-trainer is zo geboeid door mijn haar dat hij er niet af kan blijven. Best grappig. In de supermarkt word ik voortdurend aangestaard. Of ze doen alsof ze aan het bellen zijn en nemen dan stiekem een foto van mij. Het belet mij niet om een normaal leven te leiden.’

Je hebt op korte tijd vloeiend Thais leren spreken. Zou je met je talenknobbel ook Chinees kunnen leren?

ACHEAMPONG: ‘Dat taaltje is veel te ingewikkeld! Ik moet mij voorlopig behelpen met ‘dank je wel’ en ‘graag gedaan’. Mijn Nigeriaanse ploegmaat Obi Mikel is al een jaar in China en hij begrijpt geen snars van het Chinees. Toen ik vertrok, had mijn makelaar mij gewaarschuwd dat Chinezen constant nigger zeggen… Ik was sprakeloos. Bleek het te gaan om het woord neige, een term die je gebruikt als je naar je woorden aan het zoeken bent.’ (lacht)

In je eerste vijf matchen stond je één keer aan de aftrap en viel je vier keer uit de selectie. Hoe komt het dat je zo traag op gang kwam?

ACHEAMPONG: ‘Ik ben in juli aangekomen in China en ik had op dat moment al maanden geen match meer gespeeld. Mijn eerste minuten op Chinese bodem waren met het tweede elftal. Ik mocht in de spits staan en ik scoorde meteen. Die jonge spelers wisten zich geen raad met mijn snelheid. En toen was er die eerste wedstrijd in de competitie. Een ramp. (blaast) Het was meer dan veertig graden, de trainer liet mij op drie verschillende posities spelen, links, rechts, achter de spitsen, en we gingen onderuit tegen de laatste. In die periode zag ik mensen huilen omdat ze dachten dat we zouden zakken en we kregen in ons hotel opgefokte supporters over de vloer. Ze hadden het vooral gemunt op de Chinese spelers. Tegenover de buitenlanders waren ze erkentelijk, volgens hen hadden wij wel onze job gedaan. Ik had erg te doen met de supporters: sinds de oprichting van de club waren ze nooit gezakt.’

Na een moeilijke periode werd je de held van de stad door twee keer te scoren in de derby tegen Tiajin Quanjian.

ACHEAMPONG: ‘Ik speelde toen in steun van Mbaye Diagne (ex-Lierse, nvdr). Axel Witsel kon mij amper volgen. Ik riep hem al lachend toe dat het geen Anderlecht-Standardwas! Hadden we die match verloren, dan stonden we met een half been in tweede klasse. En net in die wedstrijd scoor ik twee keer in twee minuten. Ik was even van de wereld. Ik weet nog dat ik dacht: wat overkomt mij hier allemaal? Ik had net de club van de degradatie gered. Het kan geen toeval zijn dat ik in deze situatie ben terechtgekomen. God had wellicht een boodschap voor mij: deal with it.’

Achteraf werd er gesproken over een ‘gearrangeerde’ wedstrijd.

ACHEAMPONG: ‘Ik was verrast dat we in staat waren om een team te kloppen dat op elke positie betere spelers heeft dan wij, maar ik heb die dag geen rare dingen gezien. Na alle problemen die we gekend hadden tijdens het seizoen, was het voor veel waarnemers moeilijk te geloven dat we op een eerlijke manier die match hadden gewonnen. De geruchten verstomden snel, want daarna wonnen we drie keer op rij.’

Met vier doelpunten in tien wedstrijden heb je het niet slecht gedaan. Maar je had die doelpunten wellicht liever gescoord in de Premier League. Heb je je droom om in Engeland te spelen opgegeven?

ACHEAMPONG: ‘Toch niet. Maar ik sta nog altijd achter mijn keuze om in China te voetballen. Toen ik jong was, zag ik de beste voetballers op mijn scherm passeren. Nu kom ik elke week, in elk stadion, een wereldster tegen genre Lavezzi, Hulk, Oscar… Daarom ben ik zo fier om in China te spelen.’

Het is toch moeilijker om vanuit China naar Engeland te verhuizen dan via België?

ACHEAMPONG: ‘Wie zegt dat? Niets is onmogelijk.’

Hoe verklaar je dan dat je transfer naar Hull City vorige winter niet is doorgegaan?

ACHEAMPONG: (gespeeld verontwaardigd) ‘Iedereen weet wat er gebeurd is: Anderlecht zei neen. Ik moest blijven om de titel te helpen winnen. Het bestuur sloeg zelfs een bod van 7 miljoen euro af. Natuurlijk was ik boos – Anderlecht heeft mij toen mijn droom ontnomen – en ik heb dat niet verstopt. Het bestuur heeft zwaar op mij moeten inpraten en op het einde zijn we toch tot een faire overeenkomst gekomen: ik mocht voor een gelimiteerd bedrag gaan waar ik wilde. Op voorwaarde dat we kampioen werden.’

Ben je niet ontgoocheld dat er zich geen Duitse of Engelse ploeg gemeld heeft in de zomer?

ACHEAMPONG: ‘Watford was héél concreet. Marco Silva, de manager die mij naar Hull wilde halen, werd aangesteld bij Watford en toonde opnieuw interesse. Maar het ging te traag naar mijn gevoel en ik had geen zin meer om te wachten. Aan de ene kant had je Watford dat mijn transfer on hold leek te zetten en aan de andere kant had je een Chinese club die alles op papier had gezet. In het leven krijg je soms een kans en die moet je grijpen.’

De huursom en de definitieve transfersom leverden Anderlecht 6,5 miljoen euro op. In het verleden was er sprake van dat je meer dan 10 miljoen euro moest opbrengen.

ACHEAMPONG : ‘Ik bepaal de prijs niet. Herman Van Holsbeeck is de specialist, ik ben maar een voetballer. Het was een lucratieve operatie voor Anderlecht en daarom hebben ze het aanvaard. Ik heb ook een goede deal kunnen sluiten met het bestuur van Tianjin Teda. Als ik mijn financiën goed beheer, zal ik na mijn carrière niet meer moeten piekeren over geld. Het is de bedoeling dat mijn vrienden en familie straks ook mee profiteren van wat ik verdiend heb. Als zij gelukkig zijn, ben ik dat ook.’

Naar Anderlecht terugkeren was nooit een optie?

ACHEAMPONG: ‘Zeker niet in november, zoals hier en daar gesuggereerd werd. Mijn huurovereenkomst liep pas af op 31 december. Maar zeg nooit nooit: Anderlecht zit voor altijd in mijn hart. En alleen de man hierboven kan de toekomst voorspellen. Als je mij het komende jaar nog eens op Anderlecht tegenkomt, zal het zijn om de ploeg te komen aanmoedigen. Ik zit wel nog in de WhatsAppgroep van de ploeg. Om een of andere reden hebben ze mij er nog niet uitgegooid. En ze moeten dat niet proberen!’

Heeft Hein Vanhaezebrouck niet getracht jou te overtuigen om terug te komen? Van hem wordt gezegd dat hij heel overtuigend kan zijn.

ACHEAMPONG: ‘Hij heeft mij aangesproken toen ik onlangs de aftrap ben komen geven. We zouden de doelpunten die je in China scoort goed kunnen gebruiken, zei hij.’

Die moeten straks komen van je landgenoot Richmond Boakye. Hij wordt al weken uitdrukkelijk genoemd bij Anderlecht.

ACHEAMPONG: ‘Ik ken hem redelijk goed: we speelden samen bij de U21 en we waren kamergenoten tijdens de laatste samenkomst met Ghana in oktober. Afgaande op wat Richmond bij de nationale ploeg presteert, zal Anderlecht hem zeker kunnen gebruiken. Het is een soort allrounder die je op alle posities vooraan kunt zetten. Hij beschikt over een sterk lichaam, heeft de snelheid om op de flanken te spelen en kan vanuit elke hoek scoren. Hij moet nog 25 jaar worden en heeft toch al een pak clubs gekend. Maar ik heb de indruk dat hij uit zijn fouten heeft geleerd.’