Het boerenjaar van Kabasele: ‘Bij Watford zijn mijn concurrenten allemaal internationals’

Christian Kabasele beleefde een boerenjaar: vanuit het niets voor het EK opgevorderd, een transfer naar de Premier League en twee weken geleden tegen Nederland zijn eerste wedstrijd voor België. In Sport/Voetbalmagazine vertelt hij over zijn overstap van Genk naar Watford.

Hoe zou de 25-jarige verdediger zijn eerste maanden bij Watford City omschrijven? Kabasele: ‘Leerrijk. Ik heb moeten wennen aan een nieuwe omgeving, een nieuw systeem en de manier van werken van Walter Mazzarri, een typische Italiaanse trainer die op tactisch vlak veeleisend is voor zijn spelers. Alleen dat bankzitten moet ik nog gewoon worden… Bij Genk hadden Sébastien Dewaesten ik enkel concurrentie van een jonge belofte. Hier zijn mijn concurrenten allemaal internationals.’

Een tijdje geleden belandde hij zelfs in de tribune bij zijn nieuwe club. ‘Op zulke momenten voel je je echt overbodig’, aldus de ex-Genkspeler. ‘Maar als je er rationeel over nadenkt, weet je dat de trainer maar achttien spelers kan oproepen. Wanneer de ploeg op verplaatsing speelde, zat ik dus in mijn salon naar de match te kijken. Je hebt spelers die dan hopen dat hun concurrent twee keer in de fout gaat en dat de ploeg verliest, maar ik zat oprecht in met het resultaat.’

‘Op maandag dacht ik: gedraag je alsof je er in het weekend bij was. Ik verplichtte mij om zoveel mogelijk betrokkenheid te tonen, anders ga je mentaal de dieperik in. Pas op: ik wil mijn situatie niet dramatiseren. Ik heb een contract van vijf jaar getekend en we zijn slechts vier maanden ver. Over anderhalve maand gaat de transfermarkt open en tegen dan zal ik een balans kunnen maken van mijn eerste halve seizoen in Engeland.’

Okaka

Helemaal op het eind van de transferperiode kreeg Kabesele met Stefano Okaka (ex-Anderlecht) een ploegmaat met wie hij een turbulente voorgeschiedenis heeft. Hij naaide hem in een duel tussen Genk en Anderlecht een rode kaart aan en noemde hem achteraf een komediant. Kabesele: ‘Mijn goede vriend Okaka… (grijnst) In België liet hij zich te gemakkelijk vallen. Dat moet hij niet proberen in de Premier League: met zo’n gedrag zal hij hard aangepakt worden door de supporters en de scheidsrechters. Wat ik hem in België heb aangedaan, is niet half zo ruw als wat hier als normaal wordt beschouwd. Aangezien hij een tijdje out is geweest met een blessure, heb ik niet de kans gehad om vaak met hem te trainen. Dus ik weet niet of Stefano de switch heeft gemaakt.’

‘Voetbal is een raar beestje, hé? Enkele maanden geleden zouden we met elkaar op de vuist gaan en nu dollen we met elkaar. Toen ik begreep dat Mogi Bayat achter de transfer zat, heb ik hem toch eens opgebeld. Al lachend heb ik hem gezegd dat hij Okaka bewust bij Watford had gestald om mij te treiteren.’

De eerste handdruk tussen beide kemphanen was… speciaal. Kabesele: ‘We hadden een veelzeggende grijns op ons gezicht. Het was best grappig om elkaar de hand te schudden alsof we twee wildvreemden waren, terwijl we beiden heel goed wisten wat er gebeurd was tijdens onze laatste onderlinge wedstrijd. Hij was tijdens zijn periode bij Anderlecht niet meteen mijn favoriete collega. Nu heb ik een ander facet van hem ontdekt. Bij Anderlecht zag ik enkel de voetballer Okaka, nu leer ik de man achter de sporter kennen. En ik moet zeggen: hij valt goed mee. Hij is vriendelijk en heeft een meegaand karakter. Ik beschouw hem niet als een echte vriend, maar ik trek wel graag met hem op.’

(Alain Eliasy)