‘Het is de verdienste van Martínez dat hij ons aanvallend potentieel de vrije loop laat’

Op een WK dat bol staat van de wedstrijden waarin het moeilijk blijkt om een opening te forceren, zijn de Rode Duivels een uitzondering, zegt Peter T’Kint. Veel goals vallen uit een standaardsituatie, de Belgen doen het vanuit open play. ‘Kanttekeningen bij de 5-2 tegen Tunesië, dat met zijn aanvallende aanpak in de kaart speelde van de Rode Duivels.’

Even waanden we ons twee jaar terug in de tijd. In Toulouse, waar een weergaloze Eden Hazard de Belgen op sleeptouw nam en Hongarije van de maat veegde. Met een match tegen Wales in het vooruitzicht leek de weg naar de halve finale open te liggen. U weet hoe dat is afgelopen.

Vier jaar geleden stond Salvador, Brazilië, én het hele land ook te dansen en te feesten na een prachtige wedstrijd tegen de VS. Wat moeizamer toen in de score, maar het ging die dag golvend heen en weer, met veel kansen en vrolijk aanvalsspel. Laat Messi maar komen, dachten de fans. Een paar dagen later mochten de tickets voor de terugvlucht worden geboekt.

Laat dit vooral uw feestje niet vergallen. Op een tornooi waar heel veel ploegen moeite hebben om het verschil te maken, konden de Rode Duivels al acht keer scoren. Het hadden er gerust tien of meer kunnen zijn. Net als Hongarije twee en de VS vier jaar geleden speelde de tegenstand voetbal. Ging het zijn kans. Het leverde een ongelooflijk amusante partij op.

‘We zijn sterker dan vier jaar geleden’, zei Eden Hazard, Man van de Match, na afloop. Offensief klopt dat helemaal. De weelde die de Belgen daar hebben, is fantastisch -we hoeven ze hier niet allemaal op te sommen. Hazard is het genie in de bewegingen, maar de Belgen hangen niet alleen van zijn bevliegingen af. Er is kracht en loopvermogen op de vleugels, infriltratietalent door het centrum en met Romelu Lukaku beschikken de Rode Duivels over misschien wel de beste 9 van alle deelnemers. Na Cristiano, op zijn 33ste sterker dan ooit, zo lijkt. Beiden zijn ze tot dusver topschutter.

Het is de verdienste van Roberto Martínez dat hij dat aanvallende potentieel niet aan de teugel houdt, maar de vrije loop laat. Zijn keuze voor een driemansdefensie is mee ingegeven door een poging om zo hoog mogelijk 7, 8 Belgen op het veld te krijgen. In steun van die ene spits, Lukaku. België kan zo domineren vanuit balbezit, of counteren in de omschakeling. Offensief zijn we superrijk.

De wedstrijd tegen Tunesië was de 22e voor de Spanjaard als bondscoach van België. Oké, de tegenstand was niet altijd van niveau, maar in die 22 wedstrijden scoorden de Belgen al 72 keer. Gemiddeld meer dan drie, op dat vlak brengen de wedstrijden tegen Panama en Tunesië alleen maar bevestiging in de continuïteit.

In die 22 interlands slikten de Belgen ook al 19 tegengoals. Het zal, in de aanvallende voetbalcultuur van Martínez, altijd wel een heikel punt blijken. Ook de Tunesiërs, die hoog druk zetten en achterin zeer veel dom balverlies leden, hadden hun kansen. In de beginfase van de tweede helft, een paar keer voor de rust. Niet meer in het laatste half uur, tot ze alsnog scoorden.

We kunnen er veel woorden aan vuil maken, maar het zal – wanneer straks de tegenstand in principe alleen maar beter wordt – nog wel vaker gebeuren. In dit tornooi eindigde nog geen enkele wedstrijd op 0-0. Geloof ons, de Belgen zullen niet de eersten zijn die daarvoor zullen zorgen.

Dit is niet het WK van de Arabische landen- Egypte, Tunesië, Marokko én Saudi-Arabië haalden in hun twee wedstrijden allemaal nul op zes. Dit wordt misschien wél het WK van de Belgen, met die vaststelling dat België-Engeland weer een wedstrijd wordt, waarin de verdediging niet al te veel onder druk gaat staan.

Met Lukaku, Hazard en Mertens licht geraakt, kondigde Roberto Martínez al wijzigingen aan in de basiself. Dat is de Rode Duivels in het verleden nog al zuur opgebroken, maar het lijkt logisch. Engeland moest morgen nog aan de bak tegen Panama – helemaal mathematisch zeker zijn de Rode Duivels nog niet van de achtste finale – maar feit is dat het donderdag normaal alleen om groepswinst zal gaan. En dat de echte test vanaf de achtste finales wordt.

Met andere woorden: Thomas Vermaelen en Vincent Kompany krijgen nog wat extra tijd om wedstrijdfit te zijn.

Door hun geconcentreerde aanpak van deze twee wedstrijden hebben de Belgen hun status van outsider bevestigd. Er kan de komende dagen gewerkt worden op defensieve stabiliteit, maar of dat onder deze coach er ooit zal komen, durven we te betwijfelen. Meer dan ooit ligt de kracht duidelijk in het offensieve. En wordt het straks altijd wel een beetje proberen om één goal meer te maken dan de tegenstander.

Gala mag zich intussen in de handen wrijven. De Italiaans-Amerikaanse zag haar Freed from Desire al een soort officiëuze hit worden op Euro 2016, toen Noord-Ieren (Will Grigg’s on fire, weet u nog), Welshmen, Britten én Fransen het adopteerden en hier weerklinkt het na elke Belgische goal. Inmiddels al acht keer. Misschien tijd voor een nieuwe release?