Sport/Voetbalmagazine publiceert een exclusief interview met Andrés Iniesta, de minzame strateeg van FC Barcelona en de Spaanse nationale ploeg. Enkele passages…
Andrés Iniesta (31) over…
Zijn geboortedorp Fuenteabilla:
“Zoals alle Spaanse dorpjes is dat een heel rustige plek, dunbevolkt. Het is zo klein dat je je niet met de auto hoeft te verplaatsen. Heel mijn familie woont daar, ooms, grootouders, neven en nichten… Fuenteabilla, dat is mijn geheime tuin. Ik bezit er nu ook wijngaarden – er is een echte wijntraditie daar – hetgeen tegelijk veel werk en een grote voldoening met zich brengt. En vooral: die wijngaarden vormen de wortels waarmee ik verbonden blijf met mijn geboortegrond. Als ik daar naartoe ga, dan weet ik dat ik tot rust kom. Niemand vraagt me daar om een handtekening of wat dan ook. Voor de mensen van ginder ben ik niet Iniesta-de-voetballer maar gewoon Andrés, een jongen uit het dorp.”
Zijn timide en bescheiden karakter:
“Mmm, eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe ik dat moet uitleggen… Laten we zeggen dat ik maar moeilijk kan begrijpen dat iemand die voetbal speelt, of die in een micro zingt, of die danst, zijn manier van bestaan verandert omdat hij succes heeft. Ik zie het zo: beroemd zijn verandert niet hoe iemand is, het openbaart hoe iemand is. Je wordt niet excentriek omdat je beroemd bent, maar omdat het in je natuur zit. Ik ben zelf altijd trouw gebleven aan wie ik echt ben, ik speel geen rolletje. Ik toon me hoe ik ben, een normale gast. Ik heb er nooit behoefte aan gehad om in de spotlights te staan. Het is me bijvoorbeeld al wel overkomen dat men me op café voor de ober neemt. Zo kwam er op café eens iemand naar me toe en die zei: ‘Mag ik een Fanta alstublieft?'”
Zijn elegante speelstijl:
“Ik denk dat elegantie iets is waar je niet kunt aan werken. Dat is aangeboren. Toen ik klein was, keek ik vaak naar Zinédine Zidane, een hele mooie voetballer. Maar mijn absolute idool was Michael Laudrup. Hem zien voetballen was nooit tijdverlies. Het maakte me niks uit of hij nu scoorde of niet, zijn bewegingen observeren was een spektakel op zich. Voetbal draait niet alleen om goals. Wat ik belangrijk vind, is niet de goal op zich, maar de weg die je kiest om ernaartoe te gaan. Daarom hou ik momenteel zo van David Silva. Ik hou van zijn manier van bewegen en zijn balbeheersing.”
(JPS)
Lees het hele interview in Sport/Voetbalmagazine van 5 augustus.
