Sport/Voetbalmagazine zocht Christophe Lollichon op, bij Chelsea keepertrainer van Thibaut Courtois en Petr Cech.
De Fransman is al zeven jaar keepertrainer bij The Blues. Zijn onbreekbare band met Petr Cech, die hij kneedde bij Rennes en aan wie hij zijn komst naar Londen te danken heeft, hield hem stevig in het zadel. Nu is de Tsjechische doelman voor het eerst sinds zijn komst naar Stamford Bridge tien jaar geleden zijn plaats kwijt. ‘Petr heeft nu een ander statuut maar hij helpt Thibaut Courtois, terwijl veel keepers zich in een gelijkaardige situatie gekwetst zouden voelen’, merkt zijn mentor fijntjes op.
Lollichon ontdekte Courtois’ uitzonderlijke talent al heel snel. ‘Toen ik hem voor het eerst ging scouten bij Genk merkte ik iets op wat ik al lang niet meer gezien had: een jongen van zeventien jaar met een opmerkelijke maturiteit, hoewel hij bij momenten afwezig leek. Soms had ik de indruk dat hij stond te slapen en toch was hij telkens paraat. Thibaut heeft een natuurlijke kalmte die hem stressbestendig maakt en waardoor hij zich uitsluitend op zijn job kan concentreren. Ik denk dat hij dat van zijn moeder heeft die heel ongedwongen is, terwijl zijn vader eerder explosief is.’
‘Zijn sereniteit dankt hij aan zijn familie, het zijn allemaal heel eerlijke, evenwichtige en sportieve mensen. Hij is groot geworden met sport, hij heeft gevolleybald, hij heeft trouwens het lichaam en de impulsen van een volleyballer. Wanneer hij zich afzet, gaat hij indrukwekkend hoog.’
‘Hij is niet erg mededeelzaam, maar hij denkt wel na’, vervolgt Lollichon. ‘Als je hem vraagt om over zijn prestaties te praten, is zijn analyse haarscherp. En zelfs erg correct. Thibaut is er zich heel goed van bewust dat hij heel goed is. Eden Hazard en hij hebben allebei die ongedwongenheid. Als die geacteerd is, zijn ze wel heel goeie acteurs. Ik heb de indruk dat hoe meer er op het spel staat, hoe meer ze op hun gemak zijn. Ik vrees zelfs dat ze matchen met inzet nodig hebben om hun potentieel ten volle te laten zien.’
Courtois vs Mignolet
Christophe Lollichon: ‘Een zeer hoog niveau komt aan de ene kant voort uit een uitzonderlijk lichaam – daar kan je weinig aan veranderen, je kan moeilijk iemand nieuwe armen aannaaien – maar aan de andere kant spelen ook luciditeit, vista, reactievermogen en voetenspel een rol. Als je dat allemaal hebt, dan ben je Neuer, Courtois of Cech. Naar een vierde naam moet ik toch zoeken. Neem nu Iker Casillas. Die was op een bepaald moment de beste keeper van de wereld. Zou hij in Engeland kunnen spelen? Ik denk het niet, want hij heeft niet de lengte om uit zijn doel te komen. Neuer, Courtois en Cech, daarentegen, kunnen in elke competitie ter wereld aan de slag. David De Gea is een goede doelman, fenomenaal op zijn lijn, maar beperkt wat betreft het spel lezen en het uitkomen op hoge ballen. Simon Mignolet is ook een heel goede lijnkeeper, maar hij is te Brits geworden. Hij gaat direct naar de grond in plaats van, alvorens te duiken, eerst een stapje te zetten. Zo is zijn reikwijdte beperkt. In Engeland is er geen keeperscultuur, er is hier echt een opleidingsprobleem.’
