Peter t'Kint

Löw vs Conte: schaken op hoog niveau

Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Duitsland zit verdiend in de halve finale. Alweer. Löw vs Conte werd een lesje in tactiek en animatie.

De klapper van de kwartfinale was ongetwijfeld die gisteren in Bordeaux, tussen viervoudig wereldkampioen Duitsland en drievoudig wereldkampioen Italië. Een klassieker, qua publieke belangstelling met ruime voorsprong gewonnen door de Duitsers. Dagenlang palmden ze Bordeaux in, met hun campers en auto’s. Tot een paar uur voor de wedstrijd liepen ze in het hartje van de stad en op de weg naar het stadion te bedelen achter tickets. De zwarte markt moet hard hebben gefloreerd, want in de Matmut Atlantique regeerde wit.

Löw vs Conte werd een lesje in tactiek en animatie. Om de Squadra te counteren, greep de Duitse bondscoach terug naar de oude waarden: een klassiek Duitse 3-5-2, met Boateng als vrije verdediger en twee mandekkers, Hummels en Höwedes. In balverlies zakten de twee backs terug tot op de hoogte van de anderen. Daarvoor een rijtje van drie (of vier, een beetje afhankelijk van de positie van Müller).

Alle aanvallende wapens werden de Squadra uit handen geslagen. Dominant in balbezit waren die hier nooit, wel gevaarlijk in de omschakeling. Dat wapen hadden ze gisteren niet. De flanken zaten dicht, het centrum ook, en afhakende spitsen werden tot op de millimeter gevolgd. Het dient wel gezegd: de Italianen misten De Rossi (geblesseerd) en Thiago Motta (geschorst). Parolo deed hard zijn best centraal, maar een spelmaker is hij niet. Dus moest Bonucci, de vrije verdediger achterin, die rol opnemen. Dat was te veel gevraagd.

Hazard zal straks genieten bij Chelsea

Ging het Duitse systeem ten koste van het offensief? Neen. In balbezit waaierde Duitsland open, met Hector en Kimmich diep op de flank, en in het centrum een ruit, waar Tony Kroos regeerde en distribueerde. Hier was hard op gewerkt en op getraind. Een topspits hebben ze niet, de Duitsers, maar het belang van Gomez is/was toch groot. Toen hij weg viel met een blessure, kwamen de Italianen plots iets beter in het spel.

Hazard zal straks bij Chelsea genieten, Conte stopt geen seconde met aanwijzingen geven. De Italiaanse bondscoach mag Boateng (hands) danken dat hij scoorde, want een sleutel om het aanvallend te doen keren, vond hij niet. Wissels kwamen laat en veranderden amper wat aan het spelbeeld. De tank was leeg, de (aanvallende) kwaliteit op.

Mooi was de ultieme zet van Conte vlak voor de start van de strafschoppen. Hij wilde nog snel Zaza inbrengen, maar omdat de scheidsrechter dreigde af te fluiten, ging Chiellini snel neer voor verzorging. Zo lag het spel stil, en was er tijd voor een wissel.

Vervolgens maakte Zaza zich hopeloos belachelijk met zijn dansje en miste hij.

Dat was misschien het enige foutje dat de Italianen maakten op dit tornooi. Iets te zelfverzekerd naar en bij de strafschoppen. Ook Pelle ging vooraf Neuer wat treiteren. Voor de rest speelde Italië een perfect tornooi.

Duitsland zit verdiend in de halve finale. Alweer. De zesde keer op rij onder Joachim Löw. Drie keer pakte hij brons, een keer zilver en een keer goud. Sterk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content