Matías Suárez vertrok als een voortvluchtige uit België. Anderhalf jaar lang was hij zelfs opgejaagd wild voor Anderlecht en de FIFA. Voor het eerst komt Mati uitgebreid terug op zijn vertrek bij de Brusselaars.
Tien kilometer scheiden Empalme, de volkswijk waar Matías Suárez opgroeide, van zijn huidige woonplaats in de private woonwijk Cañuelas Country Golf in het zuiden van Córdoba. Suárez woont in een zogenaamde gated community, een wijk die hermetisch is afgesloten van de buitenwereld. Pottenkijkers worden aan de ingang van de compound staande gehouden door twee bewakers die de klok rond de slagboom bedienen en elke verdachte beweging op hun netvlies moeten registreren. De enige gelukszoekers die je hier aantreft, zijn nanny’s, poetsvrouwen en bouwvakkers. ‘Het is hier aangenaam wonen’, vertelt Suárez. ‘In Córdoba zelf is er sprake van een echte inbrakenplaag. Maar het is er bijlange niet zo gevaarlijk als in Buenos Aires. Daar schuilt het gevaar achter elke straathoek.’
Ik heb alles gegeven voor Anderlecht. Op vraag van de club heb ik wedstrijden gespeeld met een kapotte knie.
De financiële crisis in Argentinië is met een grote boog rond Cañuelas Country Golf gefietst. De drie zongebruinde werklieden die druk in de weer zijn met de renovatie van zijn villa lijken aan te geven dat Suárez weinig last heeft van de groteske devaluatie van de Argentijnse peso. Enkele huizen verderop wonen twee voetballers van stadsrivaal Talleres. ‘Van zodra de werken af zijn, zet ik het huis te koop. We blijven in deze wijk wonen, maar we zijn op zoek naar een groter pand. ( wijst naar zijn tweejarige zoon Valentino) Vooral voor dat ventje daar. Die jongen is een catastrofe…’
Suárez nipt van zijn mate, een soort kruidenthee die wordt beschouwd als de nationale drank in Argentinië, en schakelt af en toe noodgedwongen over van zijn roestige Frans naar het Spaans.
Na de laatste thuismatch tegen Temperley zagen we je in tranen het stadion verlaten. Was je zo ontgoocheld over de 2-3-nederlaag?
MATÍAS SUÁREZ: ‘Ik was vooral boos. De trainer gaf na affluiten zijn ontslag en er staan een paar spelers in de uitverkoop. Cristian Lema gaat bijvoorbeeld naar Benfica. Er was ook de ontgoocheling over het missen van de Copa Sudamericana ( Zuid-Amerikaanse Europa League, nvdr). We hebben onze doelstelling, veertig punten pakken, gehaald. Maar door de nederlaag tegen Temperley kwamen we een punt tekort voor de Copa Sudamericana. Je kan je niet inbeelden wat dat betekend zou hebben voor de club en de supporters. Maar die veertig punten zijn niet verloren. In Argentinië worden de degradanten aangeduid op basis van de gemiddelde score van de laatste drie jaar. Dit seizoen moesten er vier ploegen zakken. En Temperley was daar ook bij.’
Toch waren ze na het laatste fluitsignaal door het dolle heen.
SUÁREZ: ‘Hoe motiveer je een team dat niets meer te winnen heeft? Door die jongens veel geld te beloven. Sommige ploegen, die nog met ons streden voor een plaatsje in de Copa Sudamaricana, hebben hen wellicht een zware premie aangeboden. Maar oké, daar is niets illegaals aan. Zo werkt het in Argentinië.’
Verbale agressie en oorverdovende fluitconcerten horen er blijkbaar ook bij.
SUÁREZ: ( schudt het hoofd) ‘Er zijn spelers die elke match uitgescholden worden dat het geen naam heeft. Onze doelman kreeg heel het stadion op zijn dak omdat twee fouten van hem tot twee tegendoelpunten leidden. Ik denk niet dat hij tijdens zijn vakantie buiten zal komen… Toen ik jong was, heb ik ook achter de goal gestaan bij de zware mannen van Belgrano, de barra. Maar ik heb nooit een speler beledigd. De voetbalbeleving in Argentinië is enorm veranderd. Mensen komen naar het stadion om zich te ontdoen van hun negatieve energie. Ze hebben een slechte dag gehad op het werk of hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en werken dat uit op de spelers. Mij lijkt dat veel minder het geval in België. Daar ga je met heel de familie naar het stadion om negentig minuten te genieten van het voetbal. Hier heb je altijd dat nerveuze gedoe.’
Je hebt twee seizoenen geleden problemen gehad met de supporters. Je werd zelfs op straat belaagd.
SUÁREZ: ‘Van zodra ik getekend had, wist ik dat ik een andere behandeling zou krijgen dan mijn Argentijnse ploegmaats. De supporters zien mij als dé man die in Europa heeft gespeeld. Ja, het is gangbaar dat spelers met een bepaalde bagage meer druk krijgen opgelegd, maar niet 24 uur per dag. En dan spreek ik niet eens over de pers. Die zijn net zo gek als de fans. Ze zijn meer supporter dan journalist en ze zijn geniepiger dan de Belgische media. Ik ken weinig Argentijnse journalisten die fatsoenlijk hun job doen. Of misschien ligt het aan mij. Ik heb zo lang in Europa gevoetbald dat ik een andere verhouding gewoon ben tussen spelers en journalisten.’
Kan jij in Córdoba nog een normaal leven leiden?
SUÁREZ: ‘Ik kom sowieso weinig buiten. Soms ga ik naar een shoppingcenter hier in de buurt. Of ik zit bij mijn moeder die in Empalme is blijven wonen. Ze heeft een kamer ingericht om mijn muziekmateriaal te stockeren en wanneer ik daar ben, kan ik mij eens goed laten gaan op mijn drumstel. Als ik het rustiger aan wil doen, dan begin ik te tekenen.’
VERZUURDE RELATIE
Na twee jaar relatieve stilte mag je eindelijk vertellen waarom je écht vertrokken bent bij Anderlecht.
SUÁREZ: ‘Omdat ik het beu was dat het bestuur mij aan het lijntje hield. Ze gaven mij valse hoop, maar ze kwamen hun beloftes niet na. Ze wilden zogezegd meewerken aan een transfer. ‘Als je een mooi voorstel krijgt, zullen we dat zeker bekijken.’ Maar ze blokkeerden uiteindelijk alles! Mijn makelaar had concrete voorstellen op papier staan. Kwam er een bod binnen van tien miljoen, dan vroeg Herman Van Holsbeeck vijftien miljoen. Stonden we dicht bij een akkoord, dan werd er op het einde een extra clausule geëist. En zo ging dat maar door. Anderlecht wilde altijd meer geld en daardoor is het nooit tot een deal gekomen. Ik noem liever geen namen, maar op die manier ben ik een paar mooie transfers misgelopen. Dat is een van de redenen waarom mijn relatie met Herman verzuurd is geraakt.’
Was het voor jou gedaan op Anderlecht toen Van Holsbeeck en Mogi Bayat jou eind januari 2016 naar Nantes probeerden te pushen?
SUÁREZ: ‘Ik kende Mogi Bayat toen nog niet. Tot die episode met Nantes. Herman en Mogi hebben die transfer buiten mijn medeweten proberen te regelen. Ik heb zelfs nooit rechtstreeks contact gehad met mensen van Nantes. Op een dag kreeg ik telefoon van Herman: ‘Je moet naar Nantes gaan.’ Ik zag dat niet zitten. Toen zijn de echte problemen begonnen.’
En jij vond geen andere uitweg dan naar Argentinië te vluchten?
SUÁREZ: ‘De manier waarop was niet mooi, vooral ten opzichte van de supporters. Maar de mensen weten niet wat er zich binnen de club afspeelde. Ik heb jaren aan een stuk stilzwijgend elke klap geïncasseerd. Op het laatst was ik mentaal pompaf van de hele situatie. Ik ben naar Argentinië vertrokken met de gedachte dat ik na mijn vakantie zou terugkeren naar Anderlecht – er was dus geen voorbedachten rade mee gemoeid – maar ik heb ook met mensen van Belgrano rond de tafel gezeten. Daarop hebben zij de onderhandelingen opgestart en mails over en weer gestuurd met Herman. Hij wist al van in januari dat Belgrano geïnteresseerd was, maar hij heeft hen nooit serieus genomen. Hij zocht altijd uitvluchten: ‘Mati, ze kunnen jou niet betalen.’ Ik kwam stilaan tot de conclusie dat Herman mij nooit zou laten vertrekken. Daarom heb ik een advocaat onder de arm genomen.’
Coucke wilde mij twee seizoenen geleden al naar KV Oostende halen.
Je gaf als reden van je eenzijdige contractbreuk aan dat je niet langer in België kon blijven door het verhoogde risico op aanslagen.
SUÁREZ: ‘Ik zat wel degelijk in met de veiligheid van mijn familie. En ik herinner mij dat ik constant door Argentijnse journalisten uitgevraagd werd over de aanslagen. Maar ik heb nooit gezegd dat ik weg wilde uit schrik voor terroristische aanslagen. Dat was voor mij niet het belangrijkste argument om te vertrekken. Ik moest weg omdat bepaalde mensen niet het beste voorhadden met mij. Het deed pijn om dat te ontdekken… En zeggen dat ik alles gegeven heb voor Anderlecht. Ik heb op vraag van de club wedstrijden gespeeld met een kapotte knie. Als iemand zei dat ik moest spelen, dan deed ik dat.’
CONTACT MET COUCKE
Je zei een paar maanden geleden dat je geen voet op Anderlecht meer wilde zetten zolang Herman Van Holsbeeck daar was. Sinds april is hij niet meer werkzaam bij Anderlecht…
SUÁREZ: ‘En dat is een goede zaak voor de club. Nogmaals: ik ben Herman erkentelijk voor wat hij voor mij heeft gedaan. Maar sommige dingen had hij beter niet gezegd. Waarom moest hij zonodig verklaren dat hij van mij een miljonair heeft gemaakt? Ik heb mijn werk gedaan en het is dus normaal dat ik daarvoor betaald word. Of niet? Naar Anderlecht terugkeren was onmogelijk zolang Herman daar was.’
Je sluit een terugkeer dus niet uit?
SUÁREZ: ‘Ik kom zeker terug naar België. Mijn kinderen zijn er geboren en ik ben verzot op jullie land. Je wist acht jaar van je leven niet zomaar uit. Ik ben vooral onder de indruk van de manier waarop de samenleving georganiseerd is. En tegelijk is het een en al gemoedelijkheid. Misschien laat ik mijn kinderen ooit in België studeren. Maar ik wil vooral op een deftige manier afscheid nemen van de club en de supporters.’
Je ziet het niet zitten om als speler terug te komen?
SUÁREZ: ( blijft op de vlakte) ‘Misschien… Er is zoveel veranderd op Anderlecht dat ik niets kan uitsluiten.’
Zijn er contacten geweest met Marc Coucke en Luc Devroe?
SUÁREZ: ‘Via mijn makelaar zijn er alle losse contacten geweest met het nieuwe bestuur. Maar ik kende Coucke al van vroeger. Hij wilde mij twee seizoenen geleden samen met Silvio Proto naar Oostende halen. Ik kreeg van Silvio te horen hoe graag Coucke mij erbij wilde. Ik heb met mijn familie overlegd, maar we hadden al beslist dat het tijd was om terug te keren naar Argentinië. Ik ben heel vroeg vertrokken uit Argentinië en na al die jaren dacht ik: verdomme, ik zie mijn familie slechts een paar keer per jaar en ze krijgen amper de kans om mij live te zien voetballen . Mijn familie heeft mij anderhalf jaar bij Belgrano aan het werk gezien en dat is het.’
Nu je je contract bij Belgrano verlengd hebt tot 2022, lijkt de kans kleiner dat je terugkeert naar Anderlecht.
SUÁREZ: ‘In mijn contract staat een clausule dat ik voor een bepaald bedrag weg mag. Anders had ik niet bijgetekend. Maar ik voel mij ook gewoon goed bij Belgrano. Vorig seizoen hebben drie Argentijnse clubs gepolst – er was ook een club uit Buenos Aires bij – maar ik heb geweigerd. Ik moest kiezen tussen enerzijds een beter contract en een hogere levensstandaard en anderzijds mijn familie en spelen voor de club die mij de kans gaf om profvoetballer te worden. Mijn keuze was snel gemaakt. Loyauteit is belangrijker dan geld.’
Hoe zouden de supporters van Belgrano gereageerd hebben mocht je naar een club uit de hoofdstad verhuisd zijn?
SUÁREZ: ‘Ze zouden mij als een verrader gezien hebben! Maar ik ben niet gebleven uit schrik voor de kritiek. In België wil ik enkel voor Anderlecht voetballen. In Argentinië telt enkel Belgrano. Op termijn wil ik met deze club doorgroeien naar de top vijf. Er wordt weinig over Belgrano gesproken, maar het is wel een van de best gestructureerde clubs in Argentinië. Er wordt zelfs professioneler gewerkt dan bij sommige ploegen uit Buenos Aires. De bestuursleden zijn integer, de organisatie staat als een huis en onlangs heeft de club een nieuwe tribune geopend…’
Je hebt afgelopen seizoen vijf keer gescoord en een assist gegeven. Dat zijn toch ondermaatse cijfers voor jou?
SUÁREZ: ‘Dat lijkt op het eerste gezicht weinig. Maar ik speel zeker niet bij de beste ploeg van het land – als kleine club zie je echt af met de scheidsrechter – en in Argentinië wordt er zelden met open vizier gevoetbald. Vraag je mij of ik een goed seizoen achter de rug heb, dan zeg ik ja. Ik ben 30 jaar en ik ben eindelijk verlost van al mijn blessurezorgen. Ik voel dat mijn beste jaren er zitten aan te komen.’
Een zevental jaar geleden stond je dicht bij een internationale doorbraak. Stond je toen echt op het punt om voor de nationale ploeg te spelen?
SUÁREZ: ‘De Argentijnse bondscoach Alejandro Sabella heeft mij ooit gebeld. Dat moet ergens in 2011 geweest zijn. Er was veel concurrentie op mijn positie, maar Sabella hield de deur op een kier. ‘Als je naar een grotere ploeg verhuist, dan kan ik jou oproepen .‘ In Spanje lagen er mogelijkheden en toen dacht ik echt aan vertrekken. Maar Anderlecht deed moeilijk. Achteraf bekeken is dat jammer. Soms kan ik daar nog boos om worden. Je denkt dan: wat als? Misschien had ik de nationale ploeg gehaald. That’s life. Ik ben blij met de carrière die ik in België heb gehad.’
Zal Suárez deel FIFA-boete zelf moeten ophoesten?
Matías Suárez verbrak in juli 2016 om dringende reden eenzijdig zijn contract bij Anderlecht en ging aan de slag bij zijn jeugdliefde Belgrano in Córdoba. Omdat Anderlecht zich star opstelde – de Brusselaars vroegen op een bepaald moment een transfersom van enkele miljoenen euro’s – en de advocaten van beide clubs geen terreinwinst boekten, werd de FIFA ingeschakeld. ‘We hebben het zo op de spits gedreven omdat mijn advocaat onze winstkansen heel hoog inschatte’, aldus Suárez. ‘Mijn anciënniteit en mijn contract dat nog maar een jaar liep, waren elementen die in mijn voordeel speelden. We hadden dus gehoopt op een faire boete.’
Terwijl de procedure zijn gang ging, kreeg Suárez de toelating om te spelen met Belgrano. Eind vorig jaar hakte de wereldvoetbalbond de knoop door en werd Belgrano veroordeeld tot het betalen van een boete van ongeveer 550.000 euro. Veel minder dan waar Anderlecht recht op meende te hebben. En toch gingen Suárez en Belgrano, die zich beide juridisch aansprakelijk hebben gesteld, daartegen in beroep bij de Tribunal Arbitral du Sport (TAS). Volgens Suárez is het probleem nu van de baan is. ‘De club heeft de boete betaald. Niet in de grootteorde van wat in de media is verschenen. Ook geen miljoen euro – dat geld heeft Belgrano gewoonweg niet. Het precieze bedrag ken ik niet.’
Bij Belgrano beweren ze dat er nog geen akkoord werd gevonden. Ze hopen dat de boete gereduceerd kan worden tot 400.00 euro. Te betalen door de club én Suarez.
Voorrang aan de vrouw
Een eventuele terugkeer naar Europa ligt om familiale redenen bijzonder moeilijk. Vooral omdat de zangcarrière van Magali, de vrouw van Matías Suárez, een hoge vlucht aan het nemen is in Argentinië. In het wereldje van de cuarteto, een muziekgenre dat ontstaan is in Córdoba en een beetje op merengue lijkt, is ze zelfs een heuse beroemdheid. ‘Haar artiestennaam is Maggi Olave. In Córdoba is ze heel bekend, in Argentinië is haar neef Ulises Bueno de absolute nummer één. Maar ze heeft genoeg werk, hoor. Ze wordt uitgenodigd op tv-shows, geeft concerten, maakt videoclips en je kan haar muziek kopen op gespecialiseerde sites. Enig probleem: zij werkt ’s avonds en ik train overdag. Daardoor hebben we soms de indruk dat we naast elkaar leven. Mensen begrijpen onze levensstijl niet en ze lanceren dan maar valse geruchten. Dat ik mij ’s avonds met andere vrouwen bezighoud bijvoorbeeld… Ik weet dat Magali mij zou volgen mocht ik opnieuw naar Europa gaan. Maar misschien is het tijd om de rollen om te draaien en moeten we haar carrière nu voorrang geven.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
