Mijmeringen van voetbaljournalist en columnist François Colin bij de eerste open training van de Rode Duivels in het oefencomplex Le Haillan in Bordeaux.
Open trainingen zijn een zeldzaamheid geworden in het voetbal. Achter gesloten deuren kan er in alle rust worden gewerkt en briljante nieuwe zetten worden bedacht. De meeste coaches zouden liefst ook hun wedstrijden zonder pottenkijkers afwerken, zodat er geen kritiek zou zijn. Alleen valt er dan niets meer te verdienen aan toegangskaarten en tv-rechten. En zo ver wil geen enkele trainer gaan.
Marc Wilmots was aanvankelijk van plan alle trainingen tijdens de stage in Lausanne en in Bordeaux zonder pers of publiek te houden. Met de Belgische sportpersbond werd anderhalve maand terug een compromis uitgewerkt zodat zowat de helft van de oefenstonden open zijn.
Open is in Le Haillan een groot woord. Cameralui en fotografen mogen langs de zijlijn hun werk doen, maar de journalisten staan achter een hek. Voor hen is het meer een half open training. Ze kijken door rechthoekjes van 5 op 20 centimeter naar de capriolen van de bal, een beetje zoals gevangenen naar de vrijheid.
Op open trainingen zal geen enkele trainer nog een geheim prijsgeven. Vraag is dus of er veel te leren valt in de schaduw van Le Château de Le Haillan. Toch wel. Je kan om te beginnen zien of iedereen aanwezig is, of er jongens zijn die apart trainen en of iedereen alle oefeningen meedoet.
Conclusies
De eerste conclusie na de eerste open oefenstonde was dat Nicolas Lombaerts, die twee weken geleden van de spelerslijst werd gehaald, verdomd fit en scherp lijkt voor iemand die afgeschreven werd. Je kan op trainingen ook het vormpeil van bepaalde spelers inschatten, maar dan moet je toch al Marc Degryse of Eddy Snelders zijn. Sportjournalisten hebben daar meestal niet de knowhow voor.
Op open trainingen kan je meestal ook nagaan wat de grote lijnen zijn achter het strijdplan van een trainer. De training van donderdag begon, na de traditionele opwarming, met een partijtje balbezit veertien tegen zeven. Enigszins oneerlijk zal u denken, maar de veertien mochten de bal maar één keer raken. Opzet was dat de ploeg van zeven opgejaagd werd en probeerde de bal in eigen rangen te houden tegen een overmacht aan tegenspelers.
Nadien werden er doelen aangerukt om op een half veldje te spelen. De 21 veldspelers van Marc Wilmots werden over drie teams van zeven verdeeld, zodat telkens een septet langs de zijlijn moest wachten. De achterliggende bedoeling van deze oefening was, zo leerde Eddy Snelders ons, de bal zo snel mogelijk te heroveren, meteen om te schakelen en snel en vaak af te werken. Liefst zelfs afronden.
Rode Duivels-watchers hoopten uit de samenstelling van die ploegjes ook een aanwijzing te vinden over de samenstelling van het basiselftal voor de interland van maandag tegen Italië. Als vaste waarden als Eden Hazard en Kevin De Bruyne in een ander ploegje spelen, is dat echter ijdele hoop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier