Vast staat dat Poetin het WK koste wat kost wilde organiseren en dat hij daarvoor veel hulp kreeg van Roman Abramovitsj, de eigenaar van Chelsea, zegt François Colin. ‘Het WK voetbal is voor de Russische despoot een mogelijkheid om te laten zien dat Rusland nog steeds een wereldmacht is.’
Op het moment dat vrijdag in Moskou de WK- loting plaats heeft, wordt in New York de derde week afgesloten van het proces tegen maar liefst veertig voetbalbobo’s. Zij werden aangeklaagd voor witwassen van geld, omkoping en deelneming aan een criminele organisatie. Het lijkt dag na dag meer op een maffiazaak, met een pentito (spijtoptant), een kroongetuige, een voetbalfofficial die in de rechtbank aangeeft een collega de keel te zullen oversnijden en een zelfmoord. De Argentijnse advocaat Jorge Delhon wierp zich een paar weken terug onder een trein nadat hij van omkoperij was beschuldigd.
FIFA-gate wordt de rechtszaak alom genoemd. Dat woord dekt niet echt de lading. Halfweg dit proces kwamen de meest verschrikkelijke zaken naar buiten over het Zuid-Amerikaanse voetbal, maar de FIFA zelf bleef nagenoeg buiten schot. Het is wachten op nieuws over de toewijzing van de WK’s 2018 en 2022. Tot nu kwam alleen aan bod dat Nasser Al-Khelaifi, de Qatarese voorzitter van PSG, op het punt stond om de firma Full Play, die miljoenen dollars uitdeelde om bobo’s om te kopen, over te nemen. Dat Al-Khelaifi graag met geld wappert, weten we ook van de Zwitserse aanklager die hem er vorige maand van beschuldigde Jérôme Valcke, de toenmalige secretaris-generaal van de Wereldvoetbalbond, miljoenen te hebben toegeschoven om de uitzendrechten van de komende WK’s binnen te halen voor zijn tv-zender beIN Sports.
Concludeer daaruit vooral niet dat het er op 2 december 2010 eerlijk aan toe is gegaan. David Conn (The Guardian), de belangrijkste onderzoeksvoetbaljournalist, schrijft in ‘The Fall of the House of FIFA’, zijn nieuwe boek, dat twee bronnen – van wie één een ex-lid van het Uitvoerend Comité – hem een uitspraak vertelden van Jérôme Valcke van voor de beslissende stemronde: ‘Als het Rusland en Qatar worden, zijn we dood.’
Valcke sloeg de nagel op de kop. Hij is inmiddels voor tien jaar geschorst als voetbalbestuurder en van de 24 stemgerechtigden van 2010 zijn er dertien of door de rechter of door de FIFA zelf van corruptie beticht. Slechts drie van het dubbele dozijn kwamen op geen enkele manier in opspraak.
Harde bewijzen zijn wellicht eerder te verwachten van het onderzoek van Michael Lauber, de Zwitserse minister van Justitie, dan van het Amerikaanse FIFA-gate. In ieder geval staat vast dat de twee landen die het meeste veil hadden om een WK binnen te halen het ook gekregen hebben. Beide landen zijn niet toevallig geen echte democratieën en bleken bereid een fortuin te besteden aan het vierjaarlijkse voetbalfeest. Qatar gaf 140 miljoen euro uit om uitverkoren te worden. Ter vergelijking: het budget van de Belgisch-Nederlandse kandidatuur voor 2018 was 11 miljoen euro.
Van de Russische kandidatuur is heel weinig geweten. De ethische commissie van de FIFA stelde vast dat de Russische bid alle computers geleased had en dat de eigenaar die vernietigd had, maar vond dit geenszins verdacht.
Vast staat dat Poetin het WK koste wat kost wilde organiseren en dat hij daarvoor veel hulp kreeg van Roman Abramovitsj, de eigenaar van Chelsea. Het WK voetbal is voor de Russische despoot een mogelijkheid om te laten zien dat Rusland nog steeds een wereldmacht is. Net zoals dat het geval was voor de Winterspelen van 2014 in Sotsji. Het feestje in de sneeuw mocht dan ook 55 miljard euro kosten.
Om de dominantie van de Russen te bewijzen werd door de staat een dopingprogramma opgezet. Toenmalig minister van Sport Vitali Moetko werd door het WADA, het Werelddopingagentschap, van medeplichtigheid beschuldigd. Desondanks is hij voorzitter van het organisatiecomité van het WK 2018.
Van de World Cup 2018 werd onlangs bekend dat het budget 550 miljoen euro hoger ligt dan begroot en in totaal 678 miljard roebel (ongeveer 10 miljard euro) bedraagt. 57,6 procent daarvan komt van de federale overheid, 13,6 procent van regionale overheden en de rest van privé- en staatsbedrijven. Wraakroepende cijfers in een land waar de meerderheid van de bevolking in armoede leeft.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
