Rode Duivels naar hoog niveau gegroeid

Met de winst in Belgrado haalde België de twee punten op die het thuis tegen Kroatië had laten liggen. Daardoor zit de nationale ploeg voor het eerst sinds mensenheugenis al in de aanvangsfase van een kwalificatieperiode flink op schema en voetballen de Duivels straks tegen Schotland met een minder zware rugzak op de schouders. Van onze verslaggever Geert Foutré in Belgrado.

Van onze verslaggever Geert Foutré in Belgrado België doorstond in de Servische hoofdstad, waar na een zonnige dag opeens de regen met bakken uit de hemel viel, de storm van een ontketende thuisploeg en toonde eenmaal in balbezit heel veel rust aan de bal.

Met bal zijn de Rode Duivels meester van het spel. Bij balverlies én bij grote druk van de tegenstander is het bij momenten nog alle hens aan dek. Dan wordt duidelijk dat, als ook maar één speler niet meteen mee verdedigt, het team wankelt. Dat gebeurde vrijdag een paar keer net niet, omdat het geluk ook eens aan Belgische zijde was, én omdat een aantal spelers pal stond.

Vaak wordt het individuele talent van de Duivels bejubeld, maar in Servië toonde België zich niet alleen naast maar ook op het veld een hecht blok. Als team zijn de Duivels in Belgrado naar een hoger niveau gegroeid. Dat vraagt dinsdag om bevestiging. Te vaak kreeg in het verleden een mooie zege geen vervolg, terwijl succes pas echt zoet smaakt na bevestiging.

Om als bezoekende ploeg met net geen 200 man (fans en sponsors) het Maracanastadion in Belgrado stil te krijgen, moet je al van goeie huize zijn. Meer volk probeerde de bond niet mee te krijgen. Belgrado is al geen vanzelfsprekende reisbestemming, én vooraf werd duidelijk gemaakt dat de veiligheid van de Belgische fans geen vanzelfsprekende zaak zou zijn. Hen werd aangeraden om zich in de stad gedeisd te houden en enkel in het voor hen bestemde vak in het stadion, omgeven door stewards en politie, hun kleuren te tonen. Uiteindelijk viel van de aangekondigde bedreigende sfeer niets te merken in een halfvol stadion.

Het verschil tussen de wedstrijd van gisteren en die van dinsdag, die beide in een groot stadion met een sintelbaan doorgaan, zegt CEO Steven Martens na de wedstrijd, “is dat dit stadion in Belgrado maar half vol zit, terwijl de Heizel wel vol loopt.” Dat is ooit anders geweest.

Er is nog iets veranderd. Voorheen was de nationale ploeg voor veel internationals het opstapje om zich in de kijker te spelen van gerenommeerde buitenlandse clubs. Vandaag hebben ze daarvoor de Rode Duivels niet meer nodig: de meesten zitten al bij de buitenlandse topclub van hun dromen. Voor het geld hoeven ze het evenmin nog te doen. Vandaag hebben de Rode Duivels gewoon ongelofelijk veel goesting om met de nationale ploeg iets te tonen. In Belgrado bleek, net als in Wales, dat ze ook in staat zijn om dat als team te doen, en niet langer alleen voor de eigen eer en glorie.
En elke keer staat er wel een nieuw gezicht op.

In augustus vorig jaar verscheen een stukje in de krant dat Everton belangstelling zou hebben voor Benteke. Die zat toen in een moeilijke situatie bij Standard, half invaller, half bankzitter. Dat bericht leek erg onwaarschijnlijk, maar navraag leerde dat Engelse clubs uit de Premier League wel degelijk Benteke in het vizier hadden, ook al bakte hij er op dat moment in België niets van. Ook zijn verhuis naar Genk veranderde daar in eerste instantie niets aan.

Een dik jaar later loopt Benteke in Belgrado te voetballen met een flair en een zelfvertrouwen alsof hij al jaren een vaste waarde is in de Premier League, terwijl hij daar amper twee maanden vertoeft. In de moeilijke aanvangsfase straalde hij uit: ‘jongens, geef die bal maar aan mij, dan kunnen jullie aansluiten en doen we er iets moois mee.’

Een jaar geleden leek zijn achterstand op Romelu Lukaku nog lichtjaren groot, vandaag heeft hij een flinke voorsprong genomen. Met dank aan Aston Villa, dat hem vertrouwen heeft geschonken en waar de fans nu al helemaal weg zijn van hem.

Als Benteke bevestigt, raakt het aantal knelpuntposities bij de Rode Duivels stilaan ingevuld. Dan heeft Marc Wilmots alleen nog positieve selectieproblemen. Wie had dat een half jaar geleden gedacht?