Ex-Rode Duivel Sepp De Roover werkt zijn laatste wedstrijden als profvoetballer af. De verdediger van NAC kiest op dertigjarige leeftijd voor zijn andere passie: auto’s.
Middels een bericht op de website van NAC Breda kondigde Sepp De Roover (30) vorige week plots het einde van zijn profcarrière als voetballer aan. Dat ondanks een nog lopend contract tot juni 2016. ‘Ik heb de beslissing maanden geleden al genomen. Ik voel dat ik mijn beste niveau niet meer kan halen. Bovendien heb ik tegen mijn vrouw altijd gezegd: de dag dat ik me niet honderd procent meer gemotiveerd voel, stop ik ermee. Dat moment is nu gekomen. Ik heb zelfs al een nieuwe job: verkoper bij Jaguar/Land Rover in Herentals’, verrast de Belgische verdediger. ‘Voetbal en auto’s, dat zijn altijd mijn twee grote passies geweest.’
‘Eigenlijk heb ik sinds mijn knieblessure in 2009, enkele dagen nadat ik debuteerde als Rode Duivel, nooit meer mijn niveau van voordien gehaald. Als je dan ooit bij de besten hebt gehoord – ik was basisspeler op de Olympische Spelen in Peking -, is het lastig om je te verzoenen met minder’, verduidelijkt De Roover in Sport/Voetbalmagazine.
Dat hij dit seizoen minder aan spelen toekomt, was niet de spreekwoordelijke druppel te veel, benadrukt hij nog eens. “De voorbije weken zat ik op de bank, maar ik kan me daarnaar schikken. Ik kan ook op een andere manier belangrijk zijn voor een team. De trainer (Robert Maaskant, nvdr) weet dat te waarderen.’
Geen sentiment
NAC, waar met Gill Swerts nog een andere Belg actief is, beleeft een moeilijk seizoen en strijdt nog volop voor het behoud in de Eredivisie. Hoe ziet De Roover die laatste wedstrijden tegemoet? ‘Daar komt geen sentiment aan te pas’, beweert hij. Zelfs het feit dat de laatste wedstrijd van het seizoen, op 17 mei, tegen zijn ex-club FC Groningen plaatsvindt, is geen reden tot emotionele taferelen, vindt De Roover. ‘Ik kijk daar niet speciaal naar uit, neen. NAC is voor mij de mooiste club, met de beste supporters. Alleen jammer dat ik hier niet in een vroeger stadium van mijn carrière belandde, dan hadden we wellicht meer voor elkaar kunnen betekenen.’
