Vanaf nu is de generatie van 2018 het referentiekader voor het Belgische voetbal

© Belga
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

De geesten van ’86 zijn verdreven. De zege tegen Engeland was verdiend, en was ook de zege van de ervaring.

Voor het eerst haalt België brons op een WK voetbal. De geesten van ’86 zijn verdreven, vanaf nu (maar eigenlijk al een tijdje) is de generatie van 2018 het referentiekader voor het Belgische voetbal. Ze braken eerst de weg open naar de Europese topclubs, werden vervolgens eerste op de FIFA-ranking en maakten nu reclame voor het Belgische voetbal op wereldvlak.

Zeven wedstrijden gespeeld, zes keer winst. Doelpuntenverhouding: 16-6. Dicht bij een finale, een paar centimeter. Met opgeheven hoofd, en een bronzen medaille, kunnen de Rode Duivels vannacht een lange feestnacht ingaan. En die ongetwijfeld doortrekken tot morgen, als ze van de ene viering naar de andere optocht worden gesleurd. Het zullen kleine oogjes zijn, daar op het bordes bij de Koning, en later op dat van de Brusselse Grote Markt. Maar de hulde (en vakantie) is dik verdiend, de lof terecht.

Het zullen kleine oogjes zijn, daar op het bordes bij de Koning, en later op dat van de Brusselse Grote Markt.

Dit WK moest voor een gouden generatie een bekroning worden. Allemaal hadden ze zich druk opgelegd, gedroomd van eremetaal. Dat werd het ook. Lang werd er wat mee gespot, door de anciens. Dat ze allemaal wel goud in de voeten hadden, maar nog niks wonnen. In Sint-Petersburg deden ze dat wel. Helaas ging het maar om brons, maar de focus was er. Dat moest om het lood in de benen dat er af en toe was – ook bij de tegenstander, te compenseren, in de bakoven die de arena van Sint-Petersburg was. Het was hete vochtige wind die van over zee waaide. Ook dat nog, niks bleef de Belgen bespaard. Misschien moet FIFA over vier jaar, in de zandbak van Doha, maar gewoon twee medailles uitreiken. Twee bronzen.

Het was het koningskoppel Hazard-De Bruyne dat in de 82ste minuut de kers op de taart mocht zetten. De ene bereidde voor, de andere maakte af. Zijn derde in dit tornooi, eentje minder dan Lukaku, vier goals in zijn eerste twee wedstrijden, tegen Engeland vermoeid en onder de verwachtingen. Als het in het hoofd niet meer gaat na een lang seizoen, willen ook de voeten niet mee. Jammer, want tot Brazilië mocht het Belgische nummer 9 terug kijken op een zeer goed tornooi. De laatste week was er voor hem te veel aan.

De laatste week was er voor Lukaku te veel aan.

Twee keer winnen van Engeland- dat hier vierde eindigt, maar uiteindelijk wel slechts drie van zijn zeven wedstrijden kon winnen (drie keer verloor het, van Colombia won het met de strafschoppen): de Rode Duivels die in de Premier League spelen zullen de komende maanden hun ploegmaats kunnen jennen. Vooral Jan Vertonghen, die het halve Tottenham tegenover zich kreeg.

De zege tegen Engeland was verdiend, en was ook de zege van de ervaring. Deze Belgische ploeg was veel rijper dan haar tegenstander in Sint-Petersburg en Kaliningrad. België B was een maatje te groot voor Engeland B, en de A’s ook. Met nog duidelijker verschil.

Veel aandacht is de voorbije twee jaar gegaan naar de aanval van de Belgen, die hier ook op de afspraak was. Daarom nu even tijd voor de defensie. Die groeide in dit tornooi. Thomas Meunier is in twee jaar een pijler geworden, waarop je een flank kan bouwen. Jan Vertonghen maakte één foutje, tegen Japan, maar herstelde dat op een prachtige manier. Zijn laatste twee weken waren van zeer hoog niveau, de vice-kapitein bekroont daarmee een topseizoen. Dat ze bij Tottenham om extra-sportieve redenen Toby Alderweireld maanden aan de kant schoven, snapt niemand die de Antwerpenaar hier bezig zag. Hij redde in Sint-Petersburg nog een bal op de lijn, voor ons was dat zijn kroon op een sterke vier weken. En Vincent Kompany groeide in dit tornooi. Zijn start tegen Japan vonden we aarzelend, zeker in balbezit, maar gaandeweg was hij de rots in de branding. Zichzelf wegcijferend ten dienste van het geheel, naar het beeld van de succesploegen op dit tornooi.

Kon u er bij Engeland een uitblinker uithalen? Neen. Bij Frankrijk? Evenmin. Modric cijferde zich volledig weg voor het succes van Kroatië, Hazard deed dat bij België. Hij stond wanneer het moest, tegen Brazilië. En probeerde wat hij kon, tegen Frankrijk.

De grote winst van het tornooi is de groepsgeest, én het behoud van voetbal over de grond.

De grote winst van het tornooi is de groepsgeest, én het behoud van voetbal over de grond. Woensdag zagen we Engeland wegzakken na een goeie start tegen Kroatië en plots vervallen in Sam Allardyce-voetbal: lange halen, snel thuis. De zenuwen (en een gebrek aan rust op het middenveld) kostte hen een finale. Tegen de Belgen deden ze het anders, maar de jus was uit de benen en ook nu ontbrak rust en overzicht. Al te vaak stonden de Rode Duivels goed. De Duivels verloochenden nooit hun spel: niet tegen Brazilië, niet tegen Frankrijk, twee keer niet tegen Engeland. Ze maakten hun voetbal hier nog rijker: meer tactische flexibiliteit dan tijdens de kwalificaties, nog meer snedige counters. Ze kunnen verdedigende ploegen uit mekaar spelen (tenzij de tegenstander Frankrijk heet), maar ook aanvallende pakken. Alles kwam hier samen, werd rijper. Geef ze ruimte, en ze bleken dodelijk.

Straks in september begint de Nations League. Hopelijk met Roberto Martínez, want er wordt aan diens mouw getrokken. Gelukkig liet de bond hem voor dit tornooi voor twee jaar bij tekenen. Als ze hem aan boord kunnen houden, met een mooi project en de bereidheid om verder te investeren in de uitbouw van de werking, dan kan deze vibe worden doorgetrokken. Met Boyata staat iemand klaar om achterin een rol over te nemen, Tielemans (goeie eerste helft, daarna overspoeld) moet bij zijn ploeg aan spelen toekomen en kan dan doorgroeien naar dit niveau. Hij was hier de jongste Belg, maar dat zag je nooit. Veel zelfvertrouwen en techniek, dat is de basis om een plaats op het middenveld af te dwingen.

Afspraak op 11 september in Reijkjavik. Tijd voor een nieuw sprookje, dat over twee jaar misschien kan uitmonden in een EK-finale in Londen. Als dát geen uitdaging is…

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content