Waarom Hazard bij een doelpunt tegen Engeland zijn shirt moet uittrekken

Het wordt voor de Rode Duivels mogelijk het WK waarin ze in hun groep niet de beste ploeg hoeven te zijn om ook effectief als eerste te eindigen. Zo is het niet geheel ondenkbaar dat er straks geloot wordt voor de groepszege. We vragen ons af: wie komt er in godsnaam op om sport te laten afhangen van het lot.

Stel je voor dat Engeland, België en Tunesië met z’n drieën een gelijk aantal punten behaalden, evenveel doelpunten scoorden en alle onderlinge duels op een scoreloos gelijkspel eindigden. Het lijkt utopisch, maar stel dat de drie landen ook nog eens een gelijk aantal kaarten kregen. Dan zou loting beslissen over wie er naar de kwartfinale mag. Ons land zou moord en brand schreeuwen wanneer Engeland en Panama uit de trommel komen, want op die manier zouden de Rode Duivels het WK onverdiend en vooral oneervol moeten verlaten.

Pure willekeur

Niets is zo arbitrair als een lottrekking. Het is in voetbal statistisch gezien vaak zo dat de ploeg die de meeste kansen heeft, effectief wint. Via een kansspel is dat logischerwijs onmogelijk. Sportieve prestaties worden zo zonder verpinken opzij geschoven. En toch kan het donderdagavond zo ver zijn. Enkel om te bepalen wie eerste wordt in groep G. Bij een gelijkspel in Engeland – België en wanneer de Engelsen één gele kaart meer pakken dan de Belgen, gaan ze beiden weer de balletjes in om er snel weer door een hoge pief van de FIFA te worden uitgehaald.

Vergelijk het met een werkgever die moet kiezen uit twee sollicitanten. Ze geven beiden een prima indruk, beantwoorden aan alle vooropgestelde criteria en hebben een deftig voorkomen. Een dilemma voor de werkgever. Alsof hij dan hun namen op twee post-its schrijft, die vervolgens verfrommelt en de lucht inwerpt om dan de eerste naam die hij opraapt en uitvouwt een contract te geven. Nooit ofte nimmer. Er is er altíjd één de beste.

Voor het eerst sinds 1990

Enfin, een loting gaat donderdag niet om de uitschakeling zoals in alinea één gefantaseerd wordt. Maar dat neemt niet weg dat één ploeg mogelijk in een ‘moeilijke’ tabelhelft terechtkomt. Wie uiteindelijk eerste wordt, treedt aan in de rechtertabelhelft, waar momenteel ook Portugal, Frankrijk en Brazilië zitten. De tweede krijgt voorlopig Japan en nadien Zweden of Zwitserland als tegenstander.

De laatste keer dat er op een WK geloot werd was in 1990. Engeland won toen groep F vóór Ierland en Nederland. Beide landen hadden een identiek doelpuntensaldo, scoorden even vaak en speelden onderling gelijk. Destijds kregen de vier beste derdes ook nog een wildcard voor de achtste finales. Een onschuldige hand lootte Ierland uit als tweede en Nederland als derde. Dat had tot gevolg dat de Ieren geluk hadden in de achtste finales – zij troffen Roemenië – en de Nederlanders pech. Oranje kwam tegenover topfavoriet en latere eindwinnaar West-Duitsland te staan. Et voilà: exit Nederland.

Shirt uittrekken

Om zulk scenario – en bij benadering Brazilië in de kwartfinales – te vermijden, wordt België bij de huidige stand van zaken best tweede in de groep. Voorlopig wil dat zeggen: niet winnen van Engeland. Gelijkspelen met een lager aantal gele kaarten evenmin. Ook daarvoor hebben we een scenario bij elkaar gefantaseerd. Stel: Engeland komt donderdagavond geheel onverdiend op voorsprong tegen een ronduit wervelend België. Onderweg pakt een Engelsman geel voor truitje-trek bij Eden Hazard. Diezelfde Hazard scoort in de absolute slotfase de meer dan verdiende gelijkmaker en trekt in alle euforie datzelfde truitje uit tijdens het vieren van z’n doelpunt.

Resultaat: dankzij de gele kaart die Hazard onder de neus geschoven krijgt voor het uittrekken van zijn shirt, is Engeland groepswinnaar op basis van fairplay. Houdt Hazard zedig alle kledij aan, komt er een loting aan te pas. Want het aantal gele kaarten is dan in evenwicht. Hersenspinsel: het lot bepaalt dat België groepswinnaar is en in de kwartfinale sneuvelt tegen topfavoriet Brazilië. Engeland bereikt via de ‘eenvoudige’ tabelhelft minstens de halve finale.

Als de loting voor de acht WK-groepen gebeurt op basis van de FIFA-ranking, waarom wordt dan ook niet aan de hand van datzelfde landenklassement bepaald wie winnaar en wie tweede in een groep is? Niet dat die ranking een toonbeeld van relevantie is, maar ze is wel meer relevant dan de willekeur van een loting.

Wie erg bedreven is in tussen de regels lezen, heeft begrepen dat Hazard daarom donderdagavond om twintig voor tien best zijn shirt uittrekt. Op die manier moet er niemand loten voor de groepszege en is België simpelweg tweede. Want als er op de schaal van ridiculiteit in het voetbal één handeling hoger gerangschikt staat dan het loten voor groepswinst is het wel een gele kaart voor het shirt uittrekken.