Matthias Stockmans

‘Waarom Kanté de beste speler in de Premier League is’

Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Eden Hazard en Romelu Lukaku hebben meer dan hun best gedaan, maar eigenlijk hoort de Franse werkmier N’Golo Kanté zondag de PFA Player of the Year Award te ontvangen, schrijft Matthias Stockmans, redacteur van Sport/Voetbalmagazine. En dat vindt ook Hazard zelf.

We zijn voorbereid op de pek en veren. Want Lukaku of Hazard een prijs misgunnen, dat doe je toch niet? Nu, om meteen een misverstand uit de wereld te helpen: onze twee Belgische sterspelers verdienen op basis van hun sterke campagne zeker ook de lof die ze toegezwaaid kregen. De ene als finaal de stap gezet naar het pantheon van topspitsen, de andere door met zijn zwierige dribbels elke voetballiefhebber ter wereld te doen kirren van pret. Daarom, om het met de woorden van menig trainer te zeggen: het is geen keuze tégen onze twee Rode Duivels, wel eentje vóór Kanté.

De Franse stofzuiger op het middenveld van Chelsea kan de eerste veldspeler worden die twee jaar op rij de Premier League wint met verschillende clubs. Mark Schwarzer ging hem voor. De Australische goalie kwam evenwel amper aan spelen toe bij de titels met Chelsea in 2015 en vorig jaar met Leicester City.

Kanté was ontegensprekelijk een cruciale factor in het titelsprookje van Leicester vorig seizoen. Het neigt naar scorebordjournalistiek, beseffen we, maar het feit dat kampioen Leicester zo sukkelde tot aan de winterstop is geen toeval. Pas dan werd er met Wilfred Ndidi eindelijk een gelijkaardig profiel gevonden om Kanté enigszins te vervangen. En dat Chelsea na een horrorseizoen sinds de komst van de 26-jarige middenvelder plots weer titelkandidaat nummer één is, is ook geen toeval.

Lovende woorden Hazard

Kanté, in Parijs geboren uit Malinese ouders, teert op uithoudingsvermogen, spelintelligentie en technische vaardigheid. Dat was ook al zo nog voor het grote publiek hem leerde kennen bij Leicester City. Het seizoen voor zijn transfer naar de Premier League was Kanté bij Caen al de speler met de meeste intercepties en tackles in de Ligue 1.

Waarom Kanté de beste speler in de Premier League is

Een lijn die hij doortrok in Engeland. Met zijn 1m69 tegen al die robuuste bonken op de Engelse velden absoluut geen evidentie. Het wijst op zijn uitzonderlijke speldoorzicht. Iets wat de Franse bondscoach Didier Deschamps, zelf ooit een van de beste controlerende middenvelders ter wereld, benadrukte toen hij Kanté begin vorig jaar liet debuteren bij Les Bleus: ‘Kanté weet altijd perfect wat hij moet doen, en dat is niet makkelijk op die positie.’ In die zin werd de kleine werkmier al vaker vergeleken met Claude Makelélé, ex-wereldkampioen met Frankrijk en eveneens ex-Chelsea.

Te vaak gaat de aandacht van media, publiek en zelfs de heren voetballers naar de aanvallers. Een blik op de laatste tien winnaars van de PFA Player of the Year Award zegt voldoende: allemaal offensieve spelers. De laatste keer dat een middenvelder of verdediger met de hoogste persoonlijke eer in de Premier League aan de haal ging, was Steven Gerrard in 2006.

Opbouwen is moeilijker dan afbreken, wordt dan vaak gezegd. Maar net dat is de kracht van Kanté: naast zijn onwaarschijnlijk verdedigend talent is hij ook een belangrijke schakel in de opbouw. Accuraat in de passing (bijna negentig procent van zijn passes komen aan, zelfs die op de speelhelft van de tegenstander) en dribbelvaardig genoeg om uit benarde situaties te geraken wanneer de tegenstander pressing probeert te zetten. Meer dan eens zorgde Kanté er op die manier voor dat de flankspelers de ruimte kregen om hun creativiteit bot te vieren.

N’Golo Kanté is zo alomtegenwoordig dat het lijkt alsof hij een tweelingbroer naast zich heeft lopen.

Eden Hazard

Zijn snelle manier van denken en handelen op het middenveld voedt het spectaculaire transitievoetbal waar Antonio Conté met dit Chelsea zo op teert. Dat Eden Hazard net dit seizoen weer zijn beste niveau haalt, mag mede op conto van Kanté geschreven worden -terwijl Kanté eigenlijk Hazard niet nodig heeft om zijn beste niveau te halen. Hazard zelf is zich daar maar al te goed bewust van. Enkele maanden geleden verklaarde hij nog dat Chelsea met een tweeling op het veld speelt, allebei verenigd in één persoon: ‘N’Golo Kanté. Die is zo alomtegenwoordig dat het lijkt alsof hij een tweelingbroer naast zich heeft lopen.’

Begin deze maand deed de aanvoerder van de Rode Duivels daar nog een schepje bovenop: ‘Ik zou de prijs zelf heel graag winnen, maar als ik zelf zou mogen kiezen, zou ik hem geven aan N’Golo Kanté. N’Golo is beslissend zonder te scoren. Bovendien was hij vorig jaar ook al ijzersterk in het unieke seizoen van Leicester.’

Regelmaat

Een groot verschil tenslotte met onze twee Belgische kandidaten voor de PFA Award, en dat is voor ons dé hoofdreden waarom Kanté de trofee het meest verdient, is zijn regelmaat. Terwijl Lukaku en Hazard ook wel eens een wedstrijd durven skippen – dan komen ze amper aan de bal of forceren ze de zaken – haalt Kanté nu al twee seizoenen lang een hoog niveau in élke match. Ook, en misschien vooral, in de toppers.

Zoals laatst nog Manchester United – Chelsea, waarin José Mourinho uitpakte met mandekking op Hazard en zo de creativiteit uit Chelsea zoog. Hazard was een hele wedstrijd onbestaande en deed er ook weinig aan om dat te doorbreken, een potje duelvoetbal is niet aan hem besteed. Bij Chelsea bleef in de storm die de Mancunians ontketenden maar één speler overeind: Kanté. Net zoals in alle 32 competitiewedstrijden daarvoor.

Het neigt naar scorebordjournalistiek, beseffen we, maar het feit dat kampioen Leicester zo sukkelde tot aan de winterstop is geen toeval. Pas dan werd er met Wilfred Ndidi eindelijk een gelijkaardig profiel gevonden om Kanté enigszins te vervangen.

Kanté miste slechts 100 minuten competitievoetbal tot nog toe: een wedstrijd keek hij geel geschorst toe, tegen Tottenham werd hij tien minuten voor tijd gewisseld. Al de rest speelde hij van de eerste tot de laatste minuut.

Dat ook Gary Cahill, vorig seizoen nog gedegradeerd tot een stuntelig schooljongetje, en David Luiz, altijd een wat ongeleid projectiel geweest, nu tot de beste verdedigers van de Premier League gerekend worden (zij figureren in het Elftal van het Jaar, en niet de Tottenham-Belgen Vertonghen en Alderweireld), hebben ze voor een groot stuk te danken aan de alles kuisende swiffer voor hun neus. N’Golo Kanté. Alles gebeurt bij hem bovendien met de glimlach. Bescheidenheid (hij rijdt met een Mini Cooper). Geen enkele escapade. Er circuleert een jeugdfoto op het web die Kanté typeert: als jongetje kijkt hij bedeesd en bewonderend toe hoe ploeggenoten een beker in de lucht steken. Het is anno 2017 tijd dat hij zelf eens op het hoogste schavot mag kruipen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content