De eerste kwalificatiematch van onze Rode Duivels op weg naar het EK 2016 in Frankrijk is tegen Andorra. Een voetbaldwerg, maar dat betekent niet dat er weinig te zien valt.
1) Vol huis = offensief voetbal
Het was aanvoerder Vincent Kompany die deze week voor de camera’s verklaarde dat het toch anders voetballen is in een volgestouwd Koning Boudewijnstadion dan voor slechts half gevulde tribunes. “Dan wil je toch net iets meer laten zien”, liet Kompany noteren. Iets meer dan 45.000 enthousiaste fans in de tribunes kunnen ervoor zorgen dat onze nationale elf niet indommelen wanneer de wedstrijd dreigt dood te bloeden na – we gaan uit van het positieve en het meest voor de hand liggende scenario – een vroege voorsprong.
2) Nainggolan krijgt zijn kans
Een tweede indicatie dat er offensief voetbal verwacht mag worden, is de keuze voor Radja Nainggolan op het middenveld. Een verdedigend ingestelde speler, ja, dus dat lijkt contradictorisch. Maar dat is het niet. De grootste kwaliteit van deze pitbull in Romeinse loondienst schuilt in de manier waarop hij tegenstanders kan opjagen en voor hoge pressing zorgt. Zijn indrukwekkende fysiek en tactische geslepenheid helpen hem daarbij. Je zou kunnen stellen dat zoiets vooral van pas komt tegen sterkere tegenstanders, maar niets is minder waar: wil je de (zwakkere) tegenstander hoog vast zetten dan heb je met Nainggolan de ideale aanjager voorhanden. Door de basisplaats voor de Antwerpse middenvelder maakt Wilmots zijn intenties op dat vlak alvast duidelijk. Zet daar ook nog Steven Defour naast en dan kan Kevin De Bruyne vrijuit het spel dirigeren zoals in zijn achtertuin.
Bovendien is het voor Nainggolan zijn eerste échte kans als Rode Duivel. Starten in een match die ertoe doet. De AS Romaspeler draait ondertussen lang genoeg mee in de schemerzone van onze nationale ploeg om van de zenuwen af te zijn die hem bij zijn eerdere invalbeurten parten speelden. Grijpt Nainggolan zijn kans nu Witsel (voor een keertje) afwezig is?
3) Nieuwe automatismen
Bondscoach Marc Wilmots gaf het al aan in aanloop naar de oefenwedstrijd tegen Australië enkele weken geleden: om verdedigend ingestelde tegenstanders te ontwrichten moet er meer tactische variatie komen in het spel van zijn Duivels. Met name op het middenveld en op de backposities. Dat was immers de les van het WK, waar België geconfronteerd werd met ploegen die een dubbele afweergordel optrokken en zo dé troef van deze generatie Rode Duivels ontnam: de snelle omschakeling.
Terwijl er tot aan het WK slechts bij mondjesmaat van de twee backs gevraagd werd om op te rukken als de kans zich voordeed, eist Wilmots nu dat ze zich offensief inschakelen en diepte zoeken. Ze mogen dat zelfs beide tegelijk. Dan is het aan een van de middenvelders om die ruimte in de rug te dekken.
En zo komen we bij het middenveld. Ook daar wil Wilmots meer creativiteit en onderlinge positiewissels zien. Geen Witsel meer vastgepind op de 6-positie om zo te allen tijde de organisatie te bewaken. Iedereen moet kunnen infiltreren. Vandaar ook de keuze voor Kevin De Bruyne, definitief van de flank overgeheveld naar het centrum. Omdat hij daar met zijn splijtende passes en ritmeversnellingen voor meer tempo en verrassing in het spel zorgt.
Tegen Australië experimenteerde Wilmots voor het eerst met zijn gewijzigde ‘animation du jeu’. Een bevredigende test, noemde hij het achteraf. Benieuwd of die lijn zich ook tegen Andorra doortrekt, nu het om de knikkers gaat.
4) Origi of Lukaku?
Dé ontdekking van het WK was ongetwijfeld de negentienjarige Divock Origi. Toen Wilmots hem in zijn WK-selectie opnam, gingen vele wenkbrauwen de hoogte in. Maar de pijlsnelle en technisch vaardige spits bewees al snel de rechtvaardiging van die keuze. Sterke prestaties tegen Algerije, Rusland en Zuid-Korea leverden hem een contract op bij Liverpool, waar manager Brendan Rodgers maar niet uitgepraat raakt over deze ‘superspits in wording’.
Ook bij zijn club Lille, waar hij nog een jaar aan uitgeleend wordt, werpt Origi zich steeds meer op als patron en sterspeler. Aan zijn evolutie wordt niet meer getwijfeld, ook niet bij de Rode Duivels. Omdat Romelu Lukaku in mindere doen is – zijn wedstrijden tegen Man U en Liverpool waren alles behalve top – en er tegen Andorra wellicht beperkte ruimte zal zijn in de frontlinie, lijkt het waarschijnlijk dat Wilmots voor de Lillespits (beter op de korte ruimte) zal opteren. Vraag is maar hoe de immer ambitieuze Lukaku daarop zal reageren.
5) De zon schijnt
Sinds de heuglijke kwalificatie voor het WK 2014, het eerste grote toernooi sinds het WK 2002, heerst rond de nationale ploeg een ‘feel good’-sfeertje. In deze tijden van politieke hervormingen, besparingen, terreurdreigingen en burgeroorlogen zijn de matchen van onze nationale ploeg dan ook een welgekomen oase van vreugde en positieve emoties. Doe daar nog een aangenaam herfstzonnetje bovenop en het weekend kan niet beter ingezet worden. Tous ensemble, tous ensemble, hey hey!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier