5 stevige vragen voor Faris Haroun: ‘Ik hoef geen stuk stof rond mijn arm te dragen’

Antwerp bouwde dit seizoen al een stevige reputatie uit op eigen veld. Komend weekend wachten Faris Haroun (32) & co Charleroi op. We legden hem enkele pittige vragen voor

1. De supporters van Antwerp misten hun rentree in eerste klasse niet. Wordt het straks uitkijken naar de opening van de nieuwe tribune?

FARIS HAROUN: Het is voor de bezoekende ploegen geen plezier om naar de Bosuil te komen, Onze fans zorgen nu al voor een helse sfeer in een half afgewerkt stadion. Wat moet dat worden als er een paar duizend mensen meer binnen mogen? Dan zal het pas echt een heksenketel worden.

Maar ik ben blij dat ze niet alleen thuis maar ook op verplaatsing vocaal aanwezig zijn. Meestal overstemmen ze zelfs de supporters van de thuisploeg. Ik kan mij geen match herinneren dat ze ons niet van de eerste tot de laatste minuut aangemoedigd hebben. Dat is belangrijk voor een ploeg, vooral als we onder liggen of naar onze tweede adem aan het zoeken zijn.

2. Je loopt blijkbaar elke wedstrijd minstens twaalf kilometer. Heb je er al aan gedacht om je na je carrière toe te leggen op de marathon of halve marathon?

HAROUN: In theorie zou ik zeker op een halve marathon een goede tijd kunnen lopen, maar het zegt mij niet veel. Ik heb in mijn carrière al genoeg gelopen. (lacht) Ik loop nochtans graag en ik heb nooit echt aan mijn basisconditie moeten werken. Van toen ik klein was, zat het goed met mijn loopvermogen. Het is genetisch bepaald, zeker?

Maar je moet niet denken dat ik na een match al fluitend het veld verlaat. Mijn benen voelen ook vermoeid aan. Tegen Genk zat ik zelfs aan veertien kilometer. Tijdens de match sta ik daar niet bij stil. Ik ben vooral geconcentreerd op mijn spel.

3. Sinds het vertrek van Frédéric Duplus ben jij de aanvoerder van Antwerp. Ben jij nu de baas in de kleedkamer?

HAROUN: In de ploeg zijn er verschillende spelers die zich een kader mogen noemen: Sinan Bolat, Jelle Van Damme, Moustapha Sall. Je hebt in een kleedkamer verschillende persoonlijkheden nodig die hun ervaring ten dienste willen stellen van de ploeg. Ik ben er een van en ik heb mij nooit verstopt. Ik hoef dus geen stuk stof rond mijn arm te dragen.

Het aanvoerderschap is geen obsessie voor mij. Maar ik vind het een hele eer om aanvoerder te zijn van dit Antwerp, dat na jaren vechten teruggekeerd is naar eerste klasse. Mijn uitverkiezing stelde trouwens niet veel voor. Voor de match kwam de trainer mij zeggen: ‘Jij bent vandaag mijn aanvoerder.’ En dat was het. Wat voor type kapitein ik ben? In het dagelijkse leven ben ik geen lawaaimaker en op het veld wil ik het liefst op een natuurlijke manier gezag afdwingen.

4. Je scoorde slecht één keer en gaf één assist in twaalf matchen. Ben je verleerd hoe je vanuit het middenveld moet infiltreren?

HAROUN: Ik kom nog in de box, maar ik speel nu op een positie die meer defensief werk vergt. Mijn eerste taak is het middenveld af te schermen. Ik zal niet zeggen dat ik mij meer moet inhouden, maar ik ben met zoveel andere zaken bezig dan een goal te maken. Met mijn ervaring kies ik nu de beste momenten uit om mee te gaan. Het verrassingseffect is daardoor groter. Ik wil uiteraard meer scoren, maar ik zal er niet nukkig bij lopen als het niet lukt.

5. László Bölöni werd tegen zijn ex-club Standard naar de tribune verwezen en geeft altijd de indruk een nors iemand te zijn. Van wanneer dateert zijn laatste grap?

HAROUN: Hij heeft een bepaalde humor die niet iedereen voor iedereen begrijpbaar is – je moet de nuances snappen. Maar hij bedient zich ook van typische voetbalhumor. Na een training gebeurt het wel eens dat hij sommige jongens wijsmaakt dat ze nog een paar rondes moeten lopen. Of hij deelt prikjes uit.

Omgekeerd mogen we ook jennen, maar we doen het niet vaak genoeg. Ik denk dat hij nochtans zou kunnen lachen met een leuke grap. Laatst kreeg Geoffry Hairemans voor zijn verjaardag een taart in zijn gezicht geduwd en de coach vond het best leuk.

Hij kan heel relaxed zijn, maar zijn humeur kan zo overslaan als iets hem niet aanstaat. Of wanneer iets niet loopt zoals hij gepland heeft. Meestal zet hij dan een streng gezicht op en dan weten we dat er niet meer gelachen mag worden.