Over geen enkele transfer vloeide afgelopen transferperiode zo veel inkt als over die van Adrien Trebel naar Anderlecht. Bovendien heeft die gevolgen voor heel het Belgische voetbal. Een reconstructie.
Maandag 26 december. De dag voor de wedstrijd in Sint-Truiden staat het gezicht van Aleksandar Jankovic op onweer. Hij stapt de kleedkamer binnen en richt zijn pijlen meteen op de spelbreker van de dag. De Servische coach heeft niet de gewoonte er doekjes om te winden, hij is direct en rechtuit in de kleedkamer op de Académie – Matthieu Dossevi en Jean-Luc Dompé kunnen daarvan meespreken. Dit keer is het Adrien Trebel die de boter gegeten heeft. ‘Je irriteert iedereen door voortdurend over een transfer te praten! Je afwezigheid op het eindejaarsdiner toont aan dat je het niet waard meer bent om de kapiteinsband te dragen!’
Klare taal, die meteen het einde van de roodharige Fransman bij Standard lijkt in te luiden. De dag erop geeft Trebel zijn aanvoerdersband aan de nieuwe kapitein Alexander Scholz en maakt hij zijn laatste doelpunt voor de Rouches met een knap schot met links. Trebel viert die goal niet, hij kijkt zuur, terwijl de rest van de ploeg hem schouderklopjes komt geven als troost. Maar veel enthousiasme straalt er niet van af.
Na de wedstrijd probeert Jankovic zo goed en zo kwaad als het gaat om de kapiteinswissel te verklaren. ‘Trebel is geen echte leidersfiguur. Hij vindt de keuze niet erg.’
De breuk is nochtans duidelijk. Zowel met de coach als met een groot deel van de kleedkamer. Er zijn er immers genoeg die de voorbije maanden gebotst hebben met de oud-speler van Nantes, zowel tijdens een match (Edmilson dit seizoen tijdens Standard-STVV) als op training, met enkele jongeren (zoals Beni Badibanga of IbrahimaCissé) en ook steeds vaker met zijn opvolger als kapitein, Alexander Scholz. De Deen neemt Trebel zeker en vast niet mee in zijn camper tijdens zijn volgende vakantie… Hij verweet de Fransman zijn veelvuldige balverlies.
Bovendien was die nooit een echte leider in de kleedkamer zoals Eyong Enoh of Réginal Goreux dat van nature wel is. Trebel is eerder introvert, je hoort hem zelden of nooit.
Het is ook niet iemand die mensen verbindt. Voor elke wedstrijd komt hij binnen met een koptelefoon op, bereidt hij zich voor in zijn hoekje en gaat hij naar de massage. Hij is niet degene die de anderen opjut wanneer de spanning aan het stijgen is. En wanneer hij dat toch probeert, komt het onoprecht over. ‘Ik heb het Adri vaak gezegd: probeer niet de baas te spelen, want zo ben je niet’, glimlacht Will Still, videoanalist en de voormalige rechterhand van Yannick Ferrera bij Standard. ‘Adri is een goeie gast, vooral naast het veld.’
Zijn afwezigheid op het eindejaarsdiner, zogezegd omdat hij ziek was (hoewel hij zijn vriend Mehdi Carcela opzocht, die terug in Luik was, en nadien zijn vrouw, die terugkeerde uit Nantes, op de luchthaven ging oppikken), leidt tot de definitieve breuk. Wanneer zijn ploegmaats op de dag dat ze terugkomen van hun stage vernemen dat Trebel naar Anderlecht gaat, halen ze de schouders op. Ze zijn veeleer ongerust over een mogelijk vertrek van Ishak Belfodil, wiens capaciteiten onmisbaar lijken te zijn om Standard een ticket voor play-off 1 te bezorgen. Anderzijds is het turbulente vertrek van hun ex-aanvoerder een slecht signaal dat het bestuur geeft aan een kern waarin nog wel wat spelers op een transfer azen. Uiteindelijk heeft de Franse middenvelder zijn zin gekregen door amper een week lang het been stijf te houden.
Het begin van de confrontatie
Zaterdag 7 januari. De Rouches vertrekken op stage naar Marbella zonder hun roodharige middenvelder. Het bestuur van Standard heeft die wending niet zien aankomen. Bruno Venanzi neemt zijn gsm en belt de makelaar van de speler, Nicolas Onissé. Het is een kort gesprek, want de makelaar herinnert de Standardvoorzitter eraan dat die zijn beloftes ingeslikt heeft en dat hij een bevestiging per mail wil van wat er mondeling onderhandeld is.
Enkele dagen daarvoor hebben Bruno Venanzi en Olivier Renard een ontmoeting gehad met Adrien Trebel en zijn makelaar. De partijen gingen uit elkaar met de belofte dat Trebel mocht weggaan bij Standard als er een bod kwam van 2,5 miljoen euro. Dat bod rolde diezelfde avond nog binnen, vanwege AA Gent. Maar bij Standard wou men zo veel mogelijk profijt halen uit een speler wiens marktwaarde de maanden ervoor nochtans aanzienlijk was gedaald. De directie van Standard stelt vervolgens aan Gent de volgende transactie voor: 2 miljoen euro plus Neto. Een onrealistisch voorstel gezien de kostprijs van de Braziliaan.
Het liefst zou men op Sclessin zien dat Trebel naar een andere competitie verkast. Maar voor een speler die veel te onregelmatig presteert, wil men nu ook weer niet het onderste uit de kan halen. Mainz toont interesse, Stuttgart eveneens, Hamburg eerder vaag, maar op het bureau van Olivier Renard belandt er geen enkel concreet voorstel. Renard is de grootste tegenstander van een transfer naar Gent, want hij beseft dat daarmee een concurrent voor play-off 1 gevoelig wordt versterkt, wat geen goede zaak zou zijn nu de eindsprint nadert.
Trebel toont zijn tanden
Het is al langer dat Trebel zin heeft om te vertrekken bij Standard. Vorig jaar al wilde de Fransman zijn talent verzilveren na één seizoen met ups en downs (ondanks winst in de beker) en één succesvol seizoen (waarin hij tot beste speler van het jaar werd verkozen door de supporters). Eerst wees hij nog een voorstel van om en bij de 5 miljoen euro af van Guangzhou, dat werd aangebracht door de ‘makelaar van het huis’ Christophe Henrotay. Naden kreeg hij nog een tweede aanbod, en al even lucratief, in augustus van Al Jazira. De nieuwbakken speler van Anderlecht wil dat bod wel aanvaarden – hij zou er 6 miljoen euro verdienen op drie jaar.
De club uit de Verenigde Arabische Emiraten wilde Standard 4 miljoen betalen, maar de directie wou meer. Trebel zou ons later toevertrouwen: ‘Tijdens de zomer zei Bruno Venanzi dat hij me een seizoen langer wilde houden. Maar tezelfdertijd noemde hij de som waarvoor ik weg mocht. Dat bedrag hebben we voor mekaar gekregen, samen met mijn makelaar. Maar Venanzi weigerde.’ Terwijl Standard, met Olivier Renard op kop, tijdens de laatste uren van de transferperiode de kern probeert te versterken, klopt de Franse club Lorient aan voor Trebel. Maar hoewel Trebel geregeld kritiek krijgt, is Venanzi niet bereid om zijn middenvelder te laten vertrekken.
Ondanks een kleine opflakkering na de aanstelling van Jankovic presteert Trebel eerder onder zijn niveau. Hij ontgoochelt meermaals (wat hij ook zelf toegeeft), zit met zijn gedachten elders en denkt vooral aan zijn toekomst en aan een transfer.
Nicolas Onissé: ‘Toen Trebel constateerde dat hem alweer een transfer geweigerd werd, hoewel het vereiste bedrag opnieuw op tafel lag in de kantoren van Sclessin, zei hij me: ‘Ze zijn echt met mijn voeten aan ’t rammelen. Ze nemen me voor een schoothondje, maar ik zal hen eens laten zien dat ik een wolf ben.’ Op 7 januari maakt Trebel zijn bedoelingen duidelijk door zijn besluit om de stage te boycotten.’
Henrotay versus Bayat
Het feit dat Trebel niet komt, heeft voor Gent natuurlijk in de eerste plaats sportieve gevolgen, maar deed ook een conflict ontstaan met Mogi Bayat.
In Gent blijft men ondertussen dromen van Trebel. De landskampioen van 2015 dringt bovendien al enkele weken aan op zijn komst. Hein Vanhaezebrouck belt de Fransman meermaals en legt hem uit hoe hij hem zou willen gebruiken en waarom hij van hem de opvolger wil maken van Sven Kums, die na afgelopen zomer nog niet vervangen is kunnen worden. Trebel is gecharmeerd door de uitleg en de benadering van de Gentse coach en vertelt tegen zijn omgeving dat hij voor AA Gent tekent. De aanwezigheid van Hein Vanhaezebrouck is de doorslaggevende factor.
Eind december contacteert Patrick Turcq, de sportief directeur van AA Gent, de makelaar van Trebel. Die neemt op zijn beurt contact op met Mogi Bayat, de man die Trebel in 2015, de zomer voor de Champions League, al naar Gent heeft proberen te brengen. Bayat is Mister Deals voor AA Gent, de spilfiguur bij alle inkomende en uitgaande transfers. De verschillende betrokkenen zetten zich rond de tafel en bereiken ei zo na een akkoord. Er moet alleen nog een prijs worden afgesproken waar Standard zich in kan vinden. Michel Louwagie heeft het volgende bericht ontvangen van Christophe Henrotay: Trebel is 3 miljoen voor 100 procent van de speler, Jean-Luc Dompé 2 miljoen voor 80 procent van de speler en Ryan Mmaee 500.000 euro voor 50 procent van de speler.
Vrijdag 13 januari. Het bestuur van AA Gent denkt dat de deal uiteindelijk rond is. De speler en diens makelaar lijken akkoord te gaan met het bod van Gent, terwijl de club bereid is om de 3 miljoen te betalen die Standard vraagt. De speler verlaat de Ghelamco Arena zonder dat hij zijn handtekening gezet heeft. Trebel wil de cijfers van het contract graag eens bestuderen met zijn broer, die bankier is in Dreux (in de randstad van Parijs), vooraleer hij tekent op de bijeenkomst die een dag later gepland is om 16 uur. Dat vertelt hij alleszins aan het bestuur van AA Gent. Nicolas Onissé is nog maar net in zijn wagen gestapt of hij krijgt een telefoontje van Herman Van Holsbeeck. Trebel hoort het hele gesprek, want hij zit op de passagierszetel. 48 uur later sluiten Anderlecht en Standard de deal.
Anderlecht versus Gent
‘Ik heb één zaak geleerd: een deal is pas afgerond als de documenten ondertekend zijn’, vertelt ons de algemeen manager van Anderlecht. ‘Toen ik zag dat het aansleepte, dacht ik: daar is een slag te slaan. En toen de speler me zei: ‘Meneer Van Holsbeeck, als u me wilt, dan is er maar een club waarvoor ik wil spelen en dat is de uwe’, toen heb ik meteen de telefoon genomen en direct naar Bruno Venanzi gebeld, zonder tussenpersonen.’
Bij Gent voelen ze zich natuurlijk in de zak gezet. Men denkt er dat het Mogi Bayat is, eveneens kind aan huis bij paars-wit, die Van Holsbeeck aangesproken heeft in het dossier-Trebel. Nochtans was het Christophe Henrotay die ruim een week voor de transfer Herman Van Holsbeeck had gecontacteerd om informatie te verstrekken over een mogelijke transfer en om hem het advies te geven rechtstreeks met Bruno Venanzi te onderhandelen. De transfer zou het vertrek van Youri Tielemans en Leander Dendoncker op het einde van het seizoen gemakkelijker moeten maken – beide spelers zitten in de portefeuille van Henrotay.
Het feit dat Trebel niet komt, heeft voor Gent natuurlijk in de eerste plaats sportieve gevolgen, maar deed ook een conflict ontstaan met Bayat, de makelaar van enkele mogelijk ‘winstgevende’ spelers van de Buffalo’s (Milicevic, Coulibaly, Perbet) en vooral van Hein Vanhaezebrouck, hetgeen toekomstige transacties kan bemoeilijken.
René Weiler zou in Adrien Trebel de ideale vervanger zien van Steven Defour.
Vorige week woensdag, 18 januari, stond Herman Van Holsbeeck zichtbaar opgetogen naast zijn nieuwe spelers op de persconferentie waar heel de nationale pers aanwezig was en die perfect georkestreerd was (buiten het feit dat Trebel even uitgleed over de naam van zijn nieuwe voorzitter). René Weiler zou in de Fransman de ideale vervanger zien van Steven Defour. Kort voor de deal werd afgerond had de Zwitser trouwens nog eens herhaald dat hij een speler nodig had die een meerwaarde kon bieden in de balrecuperatie en die het middenveld bijeen kon houden met zijn loopvermogen.
Met deze transfer bevestigt Herman Van Holsbeeck dat hij nog altijd veel slagkracht heeft. Dag op dag een jaar geleden verloor de algemeen manager van Anderlecht nog de strijd met Gent in het kader van de transfer van Mbark Boussoufa – wat uiteindelijk nog voordelig uitdraaide gezien de magere prestaties van de Marokkaan.
Een jaar geleden was Gent nog de hoofdstad van het Belgisch voetbal, het was de titelhouder en was bezig aan een prima campagne in de Champions League. De glimmende Bentley van Bous stond op de parking van een gloednieuwe Ghelamco Arena. Anderlecht zat te mokken, voelde zich uitgerangeerd. Vandaag heeft het zijn revanche beet. ‘Je moest eens weten wat een respect wij genieten in het buitenland. Veel meer dan in België’, beweert Van Holsbeeck. ‘Ik weet zeker dat dat een rol gespeeld heeft in de keuze van Adrien.’
Deze transfer heeft de spanningen tussen Gent en Anderlecht opnieuw doen oplaaien en heeft publiekelijk aangetoond dat Standard gerust zaken wil doen met de aartsvijand. En zo heeft de figuur Trebel de voorbije tweeënhalf jaar de vier grote clubs van het land beroerd, want herinner u: vooraleer hij bij de Rouches tekende, stond de ex-speler van Nantes dicht bij een overgang naar Club Brugge. Daar treuzelde men evenwel te lang in het dossier, waardoor de speler in de armen van Roland Duchâtelet werd gedreven. Nu valt het nog te bezien of het dat allemaal waard geweest is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
