Andy De Smet, scout voor Roberto Martínez: ‘Hij houdt van inspraak en stimuleert dat ook’

© BELGAIMAGE
Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Freelancejournalist

Andy De Smet was er al bij toen Roberto Martínez vijf jaar geleden in Wembley met Wigan Athletic tegen Manchester City de FA Cup won. Hij deed daarna zowel bij Everton als nu bij de Rode Duivels scouting voor hem. Een getuigenis.

‘De eerste keer dat ik Roberto Martínez ontmoette, was zeven jaar geleden in zijn bureau op het oefencomplex van Wigan’, vertelt Andy De Smet, die toen scout was bij RAEC Mons en dat ook al bij SV Roeselare was geweest. ‘Hij begroette mij met: ‘ Hello Andy, how was your flight?‘ Dat iemand die ik alleen van Match of the Day kende, mij zo vriendelijk met mijn voornaam aansprak, maakte een enorme indruk op mij. Tenslotte was ik maar een kleine pion in een kleine club in een kleine competitie en waren mijn verdiensten voor Wigan op dat moment heel gering. Het enige wat ik gedaan had, was voor zijn hoofdscout Kevin Reeves een beeldcompilatie van Matías Suárez maken. Maar ik kwam voor nog grotere verrassingen te staan. Na dat eerste contact nodigde hij me uit om op het veld de training van die ochtend te volgen en toen ik ’s anderendaags naar de U23 tegen Chelsea ging kijken, kwam hij de tweede helft naast mij zitten en praatte hij heel de tijd met mij over voetbal. Een Premier Leaguecoach was zowaar geïnteresseerd in mijn mening! Ik vond dat ongelooflijk. Je verwacht het niet, omdat wij die cultuur van openheid van geest niet zo kennen. Bij ons is de attitude doorgaans: ik ben de hoofdcoach, het is zoals ik het zie en zo zal het uitgevoerd moeten worden. Eigenlijk is Dennis van Wijk de enige hoofdtrainer met wie ik in België een beetje op een vergelijk-bare wijze kon communiceren.

Roberto is iemand die luistert naar mensen en gecharmeerd is van ideeën.

Andy De Smet

‘Roberto is iemand die luistert naar mensen en gecharmeerd is van ideeën. Hij filtert daaruit wat voor hem belangrijk is en bruikbaar kan zijn. Wanneer je met hem praat, krijg je nooit het gevoel dat hij zijn mening wil doordrukken. Integendeel, hij wil die van jou kennen en begrijpen. Met zijn vraagstelling probeert hij die scherper te krijgen. Hij houdt van inspraak en stimuleert dat.’

Inspraak

‘Ik weet zeker dat hij met zijn spelers spreekt zoals hij dat toen met mij tijdens die beloftematch deed: om erachter te komen hoe ze denken, om hen te begrijpen en om zo optimaal met hen te kunnen samenwerken en de beste beslissingen te kunnen nemen.

‘Voor mij was dat een eyeopener. Toen ik terug in België was, zette ik op mijn bureau in Bergen een foto waarop ik naast Roberto en Kevin stond. Iemand van de staf vroeg mij wie dat was naast mij. Toen ik hem zei dat het Roberto Martínez was, de manager van Wigan, was zijn reactie: ‘Wat is dat voor een ploegske?!’ Voor mij was dat meteen weer back to reality: als je geen grote naam bent, word je hier meteen afgeserveerd, in wat je potentieel is, zijn ze niet geïnteresseerd. Zo was het ook bij zijn aanstelling als bondscoach: hij werd al bekritiseerd nog voor hij was begonnen, zelfs afgeschoten omdat hij ‘geen palmares’ had. Hij had nochtans zeven jaar ervaring in misschien wel de grootste competitie ter wereld, won er met een kleine club de beker en eindigde met Everton als vijfde. Maar er wordt in de media vaak oppervlakkig geoordeeld en gefocust op fouten en negativiteit. Analisten zijn in de praktijk dikwijls criticasters en dat schept soms een ongezonde sfeer.

Andy De Smet en Roberto Martínez in 2011.
Andy De Smet en Roberto Martínez in 2011.© GF

‘Roberto is een coach die heel fijnzinnig doordenkt over voetbal en de invulling van posities en acties. Hij is bezeten van tactiek, is daar flexibel in en staat open voor nieuwigheden, omdat hij vooruitstrevend is. Wanneer ik voor hem in het buitenland ben gaan scouten, belt hij mij, zitten we samen, vraagt hij me uit en dan ben je zonder dat je het beseft snel een uur bezig. Binnen zijn filosofie zoekt hij altijd de beste oplossingen. Ook zijn voetbalvisie is anders dan we in België gewoon zijn. Zelfs bij een bescheiden Premier Leagueclub als Wigan streefde hij naar balbezit om van daaruit het spel te kunnen sturen. Zo slaagde hij erin de FA Cup te winnen tegen Manchester City. Ik was er toen bij in Wembley, op uitnodiging, en was alweer diep onder de indruk de indruk van wat ik van hem en zijn ploeg zag.’

‘Het meest opmerkelijke vind ik het respect dat hij voor mensen toont. In België zag ik hoe coaches elkaar soms straal voorbijliepen. Dat ze mij straal voorbijliepen, kon ik perfect plaatsen, maar dat je een collega-hoofdtrainer straal voorbijloopt omdat je denkt dat je het nieuwe licht aan het trainersfirmament bent… Sorry, daar kan ik niet bij. In Wigan maakte ik het mee dat na een zege tegen Manchester United de verliezende coach, Alex Ferguson, achteraf zelfs ook mij de hand kwam schudden en feliciteren!

Veel veranderd

‘Er is veel veranderd sinds Roberto bondscoach is. Vóór zijn tijd was ik voor de nationale ploeg al eens uitgenodigd geweest voor een verkennend gesprek, maar hoe er toen gewerkt werd, is niet te vergelijken met de wijze waarop het nu gebeurt. De benadering is minder emotioneel. Ze is rationeler. Professioneler. Ik kreeg destijds ook het gevoel: je komt hier iets uitvoeren, doe maar je ding, we zien wel of we er iets mee aanvangen. Dat was niet echt een vorm van samenwerking. Voor mij is echt samenwerken ook een manier van respect tonen.

‘Dat respect uit Roberto ook nog eens. Je weet niet wat je meemaakt, wanneer je thuis van hem persoonlijk een kerstkaart ontvangt met ‘Super bedankt, Andy, voor al het werk dat je deed.’ Na de wedstrijd tegen Engeland stuurde hij mij een bericht om mij te bedanken voor de ‘waardevolle informatie’ die ik hem had bezorgd. Die dankbaarheid boost je vertrouwen om telkens weer het beste van jezelf te kunnen geven. Roberto vergeet zijn mensen niet. Dat draagt bij tot succes.’

Blij met de Belgen

‘Als je op het WK het resultaat van zijn werk bekijkt, dan kun je niet anders dan blij zijn met de manier waarop de Belgen zich presenteerden. Hoe hij sterren volgens zijn consignes in zijn stramien liet functioneren op een manier van spelen die on-Belgisch is, dus niet afwachtend zoals we in dit land decennialang deden, én met het beste resultaat ooit.

‘Roberto is niet iemand die ergens aankomt en eist dat alles meteen verandert. Hij respecteert wat er is, en wat er is geweest, en bouwt van daaruit voort. Als hij bondscoach blijft, zal hij dat proces voortzetten en de structuur van de omkadering nog meer willen uitwerken. Ongetwijfeld zullen de beleidsmensen van de bond overtuigd zijn dat wat hij voor de verdere uitbouw vraagt, geen overbodige luxe is.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content