Anthony Limbombe: ‘Alles is een kwestie van tijd, het juiste moment en wat geluk’

Op zijn zestiende debuteerde Anthony Limbombe voor KRC Genk, maar wat volgde was een ommetje, geen rechtstreekse bestorming van de top. Daar is hij nu wel mee bezig. Hij verlengde net zijn contract bij Club Brugge en is straks misschien A-international, wie weet.

‘Hoelang zal het interview duren?’, vraagt hij met een brede glimlach. Anthony Limbombe geeft niet zo graag interviews, de 23-jarige flankspeler van Club laat liever zijn voeten spreken.

Die doen het goed, in die mate zelfs dat ze de voorbije maanden Roberto Martínez verleidden. Toen de bondscoach van de Rode Duivels eind oktober op onze redactie te gast was, liet hij zich ontvallen dat de flankspeler van Club één van de figuren was die hij nationaal volgde.

Tot een selectie kwam het nog niet. Misschien straks, wanneer de Rode Duivels na de bekerfinale verzamelen blazen voor een stage, afgesloten met een oefenduel tegen Saudi-Arabië.

Proficiat met je seizoen.

Anthony Limbombe: ‘Dank u. Ik vind ook dat het goed loopt.’

Aanvallen kon je al heel goed, maar dit seizoen heb je vooral in je verdedigende werk vooruitgang geboekt.

Limbombe: ‘Dat denk ik ook. Eén tegen één ben ik goed, alleen qua positiespel moet het nog beter. Ik speel nu lager dan vorig jaar. Toen was het nog 4-3-3, nu 3-5-2, waardoor ik automatisch ook defensief moet denken. Thuis spelen we allemaal wat hoger en zetten we tegen iedereen druk. Uit moeten we wat opletten tegen wie we dat kunnen en tegen wie niet. Daar zijn we nu mee bezig. Ik heb dit seizoen grote stappen gezet. Als ik vergelijk tussen wat ik kan en wat andere spelers kunnen, moet ik niet twijfelen. Het was een kwestie van tijd én het goeie moment.’

En de klik maken dat bij aanvallen ook verdedigend werk hoort. Daar was je ten tijde van NEC niet zo van overtuigd. Aanvallers moeten niet verdedigen, vond je.

Limbombe: ‘Dat heb ik nooit zo letterlijk gezegd. In Nederland wordt wel anders gevoetbald. Aanvallers verdedigen er minder, zodat ze meer energie hebben om aanvallend hun ding te doen. In België is er een mix van de twee, en nu, in dit systeem, is het eerst verdedigend denken en dan pas aanvallen.’

Eerst verdedigend denken?

Limbombe: ( knikt) ‘Jawel. Ik denk dat ik bij de vijf achterin sta, dus ja, dan is het eerst verdedigend denken. Veel lopen, elke wedstrijd zeker 10 kilometer. Nu al een goed gemiddelde, met de jaren zal dat misschien nog meer worden. Mijn lijf is in orde, maar ik werk er dan ook veel aan. Dat is belangrijk in het voetbal. Je benen zijn daarin zeer belangrijk, uiteraard, maar ook je armen en bovenlichaam moeten sterk getraind zijn. Wie mager is, zal minder snel in duel gaan.’

Wat waren voor jou de sleutelmomenten in het seizoen?

Limbombe: ‘Ik heb veel goeie wedstrijden gespeeld, waarin ik scoorde of assists gaf, maar er waren ook andere. De uitwedstrijden in Luik of Anderlecht zijn in principe niet mijn wedstrijden. Die zijn tactisch belangrijk, je moet je taak uitvoeren. Thuis kun je meer je kans gaan en je aanvallend uitleven. Uit gaat het om taakgericht spelen, minder gericht op assists of doelpunten. Dat vraagt heel veel concentratie.

‘Het was dit seizoen niet gemakkelijk voor mij. Aanpassen aan een nieuwe positie, fysiek werden er andere dingen van me gevraagd. Soms denk ik: wat zou het zijn als ik al mijn energie alleen in de spits zou kunnen gebruiken? Maar het is nu zo en ik ben blij dat ik op deze positie speel. Dat opent meerdere deuren voor de toekomst.’

Zijn er voetballers die je kopieert?

Limbombe: ‘Kopiëren niet direct, maar er zijn wel spelers naar wie ik graag kijk. Als je links een bal krijgt en je kunt een actie maken, ga je toch denken aan wat een bepaalde speler in die situatie eerder deed. Een mooie schaar of een een-tweetje, naar binnen komen, schieten, kappen… Ik heb veel voorbeelden: Ronaldo, Neymar, Messi, Mahrez, Sané, Salah…’

Zou je ook vanaf rechts kunnen spelen?

Limbombe: ‘De hele flank, of gewoon als aanvaller? Ik denk dat ik voldoende technische bagage heb, ja, en een voldoende grote motor. Alleen speel ik liever vanaf links, omdat ik dan met rechts kan schieten. Mijn dominante voet is rechts, zoals bij José Izquierdo.’

Je werd ingehaald als zijn opvolger. Zie jij parallellen?

Limbombe: ‘Hij speelde vooral in een 4-3-3, dan zijn de statistieken sowieso beter. We doen wel gelijkaardige dingen. Ik ben goed in de combinatie met HansVanaken, dat had hij ook. Wat hij ook vaak deed, was naar binnen komen en schieten. Zo heb ik ook goals gemaakt. Ik probeer mijn spel wat meer te variëren met voorzetten, iets wat hij minder deed.’

Wat was de grootste aanpassing bij je terugkeer uit Nederland?

Limbombe: ‘De intensiteit van trainingen en wedstrijden. In Nederland waren die minder zwaar. Ginds trainden we meer mét bal, hier ook zonder. Hier speel ik ook bij een grotere club. Met NEC zijn we tiende geëindigd, voor hen was dat goed. Hier willen ze plaats één of twee. Dat zorgt voor meer druk.’

Hoe was de sfeer er in de kleedkamer?

Limbombe: ‘Ze intimideren graag. Met intimideren bedoel ik: Nederlanders hebben een grote mond en als je dan als buitenlander té stil bent… Maar mij kun je moeilijk intimideren. Ik praat niet veel, maar analyseer wel veel en denk goed na. Anderzijds was het er leuker, de mensen zijn opener, losser. Wat muziek, een beetje lachen. Hier mag dit jaar muziek niet voor de wedstrijd.’

Je schiet goed op met Dennis en Nakamba?

Limbombe: ‘Ja. Twee leuke nieuwe jongens, die hun kwaliteiten al toonden. Je kunt lachen met hen. Lachen is geen ontspanning voor mij. Ontspanning, dat is naar huis gaan en PlayStation spelen. Maar lachen is wel belangrijk, laten zien dat je je goed voelt. Wij lachen veel met elkaar in de kleedkamer en in de douche. We weten wanneer het serieus moet zijn, maar eens lachen moet kunnen.’

Hoeveel Afrikaans bloed zit er nog in jou?

Limbombe: ‘Ik luister veel naar Afrikaanse muziek en ik ben gelovig, maar ik ben wél geboren in Mechelen. Hier zit een Belg, weliswaar met ouders uit Congo. Grote familie, een goeie band. Veel voetballers, gezellig. Altijd gevoetbald in de tuin, soms in de keuken. De meeste thuiswedstrijden zijn mijn ouders er. Uit niet allemaal, omdat mijn broers ook voetballen. We hebben het hen niet makkelijk gemaakt qua afstanden. Bryan speelt bij de U17 van Genk, Stallone zit bij Antwerp, ik in Brugge. Ze proberen ons zoveel mogelijk te volgen, wij proberen hen gelukkig te maken. Mijn pa heeft zelf nog gevoetbald in Congo, maar niet op hoog niveau. Ik ben er nog nooit geweest, maar ik ben het wel van plan.’

Bryan is ook een flankspeler. Is het een droom om ooit samen in één ploeg te spelen?

Limbombe: ‘Niet echt een droom. We zouden concurrenten zijn, vrees ik… ( lacht) Ik heb vroeger wel in de as gespeeld. De spits zou ook nog gaan, denk ik.’

Vorig seizoen heb je een tijdje met je lichaam gesukkeld. Hoe lastig was dat?

Limbombe: ‘Héél lastig. Blijkbaar had ik die blessure al in Nederland, maar in het begin was het in Brugge niet zo erg. De trainingen waren hier echter veel zwaarder en maand na maand kreeg ik het lastiger. In december was het niet meer te houden. Toen ben ik een paar weken gestopt en daarna werd ik geopereerd. In Israël, door de dokter die LiorRefaelov behandelde.’

Sta je op je 23e waar je dacht te staan?

Limbombe: ‘Als ik links en rechts van me kijk, kan ik zeggen dat ik goed bezig ben. Alleen jammer van die blessure vorig jaar. Ik werd gehaald voor de toekomst, maar al bij al speelde ik nog veel, omdat ze op training zagen dat ik het niveau haalde. Het was een kwestie van tijd. Dat gevoel dat het goed komt, heb ik altijd gehad, ook toen het wat minder was. Alles is een kwestie van tijd, het juiste moment en wat geluk. NEC was een goeie keuze. Ik speelde niet bij Genk en zij waren net gedegradeerd en wilden absoluut kampioen spelen. Ik heb er alles gespeeld, mijn cijfers waren goed en het niveau was goed genoeg om me te ontwikkelen. En het jaar daarop kon ik in de Eredivisie mooie dingen laten zien, waarna er interesse kwam van Club.’

Conclusie: om te groeien moeten prille twintigers gewoon spelen, wat ook het niveau is.

Limbombe: ‘Dat gevoel heb ik ook. Bij een grote club zitten is leuk, maar altijd invallen, invallen, invallen en af en toe starten, daar schiet je niet mee op. In Genk spraken we over minuten, in Nederland over starten. Dat scheelt enorm. Je kunt je beter ontwikkelen en je zelfvertrouwen stijgt.’

Is de nationale ploeg voor jou een logische stap?

Limbombe: ‘Het zou leuk zijn als ik erbij zou zijn . Voor mij, maar ook voor de club. Ik vertegenwoordig Club Brugge, het zou betekenen dat we goed bezig zijn. Ik hoop erop, maar mag dat niet té veel doen, want er zijn veel spelers op mijn positie, jongens die in grotere competities spelen. Zij hebben voorrang en dat snap ik. Maar het is wel leuk om te horen dat de bondscoach me volgt. Voor oefenwedstrijden kan hij wel eens wisselen, maar voor het WK gaat hij 23 spelers nemen die er staan. We zullen wel zien wat er komt.’

Je hebt nationale selecties tot de U19. Daarna niet meer…

Limbombe: ‘Ik speelde een tijdje minder bij Genk en vervolgens in Nederland ‘maar’ bij NEC. Ik deed het goed, maar de anderen speelden in de Belgische competitie, die in mijn ogen beter is. Harder.’

Congo is geen optie?

Limbombe: ‘Dat weet ik niet. Ik denk daar eigenlijk niet zoveel over na. Vanuit de omgeving zegt er niemand iets over. Misschien later, dat weet je nooit. Eerst bij België proberen.’

Je kent al behoorlijk veel Rode Duivels persoonlijk. Op de topsportschool in Genk zaten in jouw tijd Kevin De Bruyne, Koen Casteels, Divock Origi, Thibaut Courtois…

Limbombe: ‘Ik ging veel om met Divock, ook buiten de school. We woonden niet ver van mekaar. Yannick Carrasco zagen we ook vaak. Samen op school, samen bij Genk, samen op de PlayStation…’

Verwatert dat contact?

Limbombe: ‘Ik heb geen nummer meer van Yannick, maar wel zijn Snapchat en daarop heb ik hem een berichtje gestuurd toen hij naar China vertrok. Het directe contact verwatert, maar stel dat ik morgen Yannick in Brussel zie, is het direct zoals vroeger. En dat is ook zo met Divock, Dennis Praet, Jordan Lukaku… We hebben samen zoveel gelachen.’

En gezongen…

Limbombe: ‘Dat niet. Ik ben niet zo’n zanger. Nieuwelingen moeten hier zingen, ik heb dat ook gedaan. Een liedje van Broerderliefde. Ken je die groep? Nederlandse rappers, ze inspireren me wel met hun muziek.’

Je broer Stallone hoorde ik vorige zomer op stage tijdens een drankpauze ‘Habiba’ van Boef rappen.

Limbombe: ‘Ik vind Boef ook goed, alleen is hij wel heel commercieel geworden.’

En controversieel, na zijn vrouwonvriendelijke uitspraken.

Limbombe: ‘Dat was wat overdreven, ik denk niet dat Boef een slecht persoon is. Hij inspireert veel mensen en maakt goeie muziek. Dat incident is wat te groot gemaakt.’

Kendrick Lamar mocht vorige week zingen over bitches in het Sportpaleis.

Limbombe: ‘Dat bedoel ik. Als het in het Engels gebeurt, vindt iedereen dat normaal.’

Uitgerekend tegen Antwerp, de ploeg van je broer, was je geschorst. Hoe flik je dat?

Limbombe: ‘Dat laat ik over aan God.’

Was het dom, in Oostende je truitje uittrekken en daarvoor een tweede keer geel krijgen?

Limbombe: ‘Dom weet ik niet, die goal heeft ons drie punten opgeleverd en wie weet hoe belangrijk worden die nog. Het had ook te maken met dat het de laatste minuut was dat we scoorden. Op dat moment voelde ik de drang om dat te doen.’

Je broer heeft ook progressie gemaakt.

Limbombe: ‘Klopt . Ik ben héél blij voor hem, want hij heeft een moeilijke periode achter de rug.’

Bij de promotie werd nog getwijfeld of hij eerste klasse aankon.

Limbombe: ‘Dat heeft hij inmiddels bewezen met zijn goals en assists, zijn impact ook op het spel van Antwerp. Hij brengt de ploeg iets bij, vind ik. Ik kan hem alleen maar feliciteren.’

Had hij zijn imago van speelvogel tegen?

Limbombe: ‘Neen . Hij heeft zijn eigen stijl, maar heeft die omgezet in goeie prestaties. Hij is anders dan ik, lacht meer, speelt meer.’

Hebben jullie veel aan elkaar?

Limbombe: ‘We bellen wekelijks. Ik probeer zijn wedstrijden te volgen en daar sturen we mekaar bij, maar onze gesprekken gaan niet altijd over voetbal. We zien mekaar niet zoveel, hij heeft zijn leven, ik het mijne, hier in Brugge. Een goeie stad om te focussen. Niet te veel afleiding.’

Tenzij op wedstrijddagen. Jan Breydel stond de voorbije weken in het oog van de storm met racistische uitlatingen van het publiek en het gooien van bier. Merkte jij daar wat van?

Limbombe: ‘Niet echt. Er is thuis tegen Charleroi met bier gegooid, maar oerwoudgeluiden heb ik niet gehoord. Als het zou gebeurd zijn, zou ik liever hebben dat het niet meer voorvalt. Dennis, Nakamba, Denswil, Wesley, ik… Wij zijn ook… Maar ik geloof niet dat het waar is.’

Werd je er in de maatschappij mee geconfronteerd?

Limbombe: ‘Ja, maar mij maakt dat niet uit. Als ik in een mooie auto rijd, zie ik de mensen soms kijken, maar ik heb daar hard voor gewerkt, dus mij raakt dat niet. Rechtstreeks racisme is wel nog wat anders.’

Dan revolteer je?

Limbombe: ‘Ik heb dat weleens meegemaakt, dat er snel een oordeel is, maar ik hecht daar weinig belang aan. Maar het bestaat, ja, ik heb het gezien. Bij anderen en bij mezelf.’