Anthony Limbombe: het verhaal van de opmars

© Belga Image
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

In het begin van het seizoen werd Anthony Limbombe uit de Brugse kern verwijderd, maar na amper drie maanden tijd is hij een certitude bij Club Brugge. Zelfs Roberto Martínez kent zijn naam ondertussen. Het verhaal van een ritmeversnelling.

Hoe lang het scheidsrechtersblad ook is, met liefst negen spelers op de invallersbank, van Anthony Limbombe is er op die zomeravond geen spoor. De Brugse Metten, met het Bilbao van Rudi García als gast, worden gevierd zonder hem. En dus wordt er een micro en een vraag onder de neus geschoven van Ivan Leko, die de wenkbrauwen fronst en antwoordt: ‘Individueel gezien is hij goed, maar voetbal is een collectieve sport. Hij moet zich in de ploeg integreren. mentaliteit vormt het DNA van Brugge, die komt op de eerste plaats.’

Drie maanden later neemt Roberto Martínez de naam Limbombe in de mond wanneer hem gevraagd wordt naar het resultaat van zijn weekendavondjes in de Belgische stadions. In Brugge waren er vast mensen die de lieve woordjes van Martínez niet nodig hadden om Limbombe al in de rol te zien van verrassingsgast tijdens de Russische zomer, gezien zijn prestaties op de linkerflank, een positie waarvoor er in de nationale vijver niet zoveel vissen zitten.

Toen hij uit de kern geweerd werd voor de eerste competitiematch van Club, tegen Lokeren, veranderde Limbombe zijn attitude compleet. We schrijven dan begin augustus. Zijn invalbeurt tegen Eupen werd geprezen door zijn coach: ‘Het is een speler van acties, die één tegen één iets kan forceren. Hij zorgde vandaag voor veel gevaar. En hij heeft zijn defensief werk goed opgeknapt, hij was heel geconcentreerd.’ Enkele dagen later verwees Limbombe, met een basisplaats en een assist tegen Zulte Waregem, Laurens De Bock naar de bank en Ahmed Touba naar de vergeetput.

De opvolger van Joske

De relatie tussen Leko en Limbombe ging op slechte voet van start. De winger, die met het etiket van ‘Belgische ArjenRobben‘ een jaar eerder van NEC was overgekomen, kreeg van Michel Preud’homme al een parcours voorgespiegeld: ‘Veel kans dat José Izquierdo volgend seizoen vertrekt. We hebben nu al zijn vervanger in onze rangen.’

Anthony Limbombe (R)
Anthony Limbombe (R)© belgaimage

Het Brugse plan is zonneklaar: Limbombe krijgt te horen dat hij het eerste seizoen allicht weinig zal spelen, maar veel zal leren. Hij moet de richtlijnen, vooral de defensieve, van Preud’hommes systeem onder de knie krijgen om na een jaar Joske te kunnen aflossen. Uiteindelijk wordt Anthony al eerder voor de leeuwen gegooid, omdat Izquierdo met enkele kwaaltjes kampt, en hij krijgt daarbij felicitaties van zijn coach. Preud’homme geeft toe dat hij ‘verrast is door de snelheid waarmee de speler zich aanpast aan wat van hem gevraagd wordt’. In de eerste topper van het seizoen heeft hij zelfs de sleutel van het Brugse succes in handen met twee assists.

Preud’homme vertrekt en zijn onhoudbare Colombiaan zoekt heel de zomer naar een nieuwe weide om met zijn Gouden Schoen in rond te dartelen. Limbombe ziet zichzelf al de plaats van Joske innemen, zowel op het veld als in de harten van de Brugse supporters. Een inschattingsfout, want de Belg beseft niet goed hoe groot de kloof is met Izquierdo, de grootste matchwinnaar van het land, die door Leko ‘de LionelMessi van de Pro League’ werd genoemd. Als hij niet met één actie een match kan beslissen, zoals Joske dat placht te doen, dan kan hij ook nog niet diens status en privileges erven.

De metamorfose

Zodra hij zijn verdediging met drieën op poten heeft staan, ziet Leko in Limbombe zijn ‘vijfde verdediger’. Een rol vergelijkbaar met die van Moses Simon in het beste Gent onder Hein Vanhaezebrouck, waardoor hij één tegen één komt tegenover een verdediger, met veel ruimte om te veroveren wanneer er op de rechterflank een opstopping is van spelers en het spel van vleugel verlegd wordt. Het probleem is dat Anthony alleen maar voor zichzelf speelt. In de vriendschappelijke wedstrijd tegen AZ weigert hij vlakaf te lopen en beperkt hij zich tot het afwachten van de bal op de helft van de tegenstander. Leko, De Bock en Touba verwijzen hem weer naar de tribune.

Maar dan verandert Limbombe. Van de ene dag op de andere wijzigt hij de hiërarchie in zijn gedachten en plaatst hij de belangen van Brugge boven de zijne. Club ontdekt een andere speler dan de eenvoudige buitenspeler met vierkante voeten die op een voorspelbare manier langs de lijn loopt, met links een voorzet trapt en zelden naar binnen snijdt. De vaste klanten van Jan Breydel leren zijn verdedigend spel waarderen en zijn indrukwekkende beheersing van het rechtstreekse duel. ‘Het is een beetje onze eigen versie van Clinton Mata‘, lacht men in de Brugse kleedkamer. ‘Als hij geconcentreerd is, zijn er maar erg weinig spelers die hem voorbij kunnen.’ Anthony gebruikt instinctief zijn lichaam op de juiste manier om te verdedigen, hij vindt op natuurlijke wijze zijn evenwicht en de enorme dynamiek van zijn dijen doet de rest.

Als kroon op het werk loopt hij. Veel, vaak, heel de tijd. Wanneer hij na de overwinning tegen Oostende (door een goal van hem in moneytime) uitlegt dat die nieuwe positie hem zwaar valt, overtuigt zijn frisheid meer dan zijn woorden dat doen. Enkele dagen eerder, op Charleroi, herschreef hij al de wetten van de Mazzu Time van de Zebra’s door opnieuw in de slotseconden de winninggoal te maken. Met Limbombe trillen de netten op het einde, een teken van buitengewone atletische vermogens. ‘Hij zou twee matchen na elkaar kunnen spelen’, klinkt het in het Brugse kamp, waar men bevestigt dat de flankspeler op fysiek vlak bij de besten hoort. Ahmed Touba doet nog beter, maar als het op doeltreffendheid en efficiëntie in de beide backlijnen aankomt, valt de vergelijking in zijn nadeel uit.

Anthony Limbombe verslindt de kilometers en slaagt er toch in wedstrijden te winnen. Nog niet genoeg, want zijn statistieken (twee goals, één assist) zijn nog te bescheiden om een van de sleutelspelers van een titelkandidaat te zijn. In zijn voordeel pleit dat Jelle Vossen, de speler die het best in staat was om zijn voorzetten af te werken, weer op de bank zit, terwijl Dennis en Wesley minder dominant zijn in de rechthoek. Maar wanneer hij geen betere cijfers weet voor te leggen, zal de nieuwe Brugse winger niet aan de legende Izquierdo kunnen tippen en zijn Russische droom niet waarmaken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content