Bjorn Engels: ‘Ik ben niet het hautaine manneke voor wie ik versleten werd’

© BELGAIMAGE
Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Freelancejournalist

Vorig seizoen vernederd in België en nu bij Olympiacos herboren in de Champions League: Bjorn Engels staat weer rechtop. ‘Tegen PAOK, Juventus en Barcelona kreeg ik duidelijk de bevestiging dat ik aan het groeien ben’, zegt hij. ‘Ik kijk eindelijk weer met een positieve mindset naar de toekomst.’

Alle Griekse mannen houden van voetbal, behalve blijkbaar onze taxichauffeur. Het is hem zelfs ontgaan dat Olympiacos in de Champions League gelijkspeelde tegen Barcelona en hij weet zowaar evenmin dat in de eigen competitie met Atromitos momenteel de kleinste van de Atheense eersteklassers aan de leiding staat. Maar ’s avonds worden we in het stadscentrum op het terrasje van een taverne voor locals helemaal op de hoogte gesteld van wat er in het plaatselijke voetbal leeft, althans van wat er in de kranten staat. Twee katten die onderwijl van tussen het hek van een aanpalend kerkje met een verwilderde blik op onze gegrilde sardines zitten te azen, nemen we er graag bij.

– ‘Weet je dat er bij Odjidja thuis is ingebroken?’

– ‘Weet je dat Manchester United naar Engels is komen kijken?’

Het is de avond van de oefenwedstrijd van de Rode Duivels tegen Japan in Brugge. Maar de nationale ploeg blijkt niet meteen het favoriete gespreksonderwerp te zijn van Bjorn Engels, wanneer we hem ’s anderendaags ontmoeten in een restaurant aan de voet van de Akropolis.

Bjorn Engels: ‘Eigenlijk ben ik daar gewoon totaal niet mee bezig. Volgens mij maak ik ook weinig of geen kans om tot de WK-selectie te behoren. Wat komt, dat komt, maar de nationale ploeg is niet mijn grootste droom. Ook in Brugge gaf ik al voorrang aan mijn club. Ik koos er toen zelfs voor om de kampioensmatch tegen Anderlecht met een verdovingsspuit te spelen om de pijn van de scheur in mijn lies niet te voelen met als gevolg dat de blessure verergerde en ik uiteindelijk niet mee kon naar het EK in Frankrijk.’

Na het EK vertelde je ons: ‘Er op het EK zelf bij zijn, was fantastisch geweest. Achteraf bekeken zou ik er misschien zelfs mijn kans gekregen hebben. Maar ik ben ook realistisch genoeg om te zeggen dat het misschien nog iets te vroeg is. Ik denk dat ik nog verdere stappen moet zetten.’ Hoever sta je intussen?

In duel met Mario Mandzukic tegen Juventus: 'Op het veld kan ik een rotzakje zijn, ja.'
In duel met Mario Mandzukic tegen Juventus: ‘Op het veld kan ik een rotzakje zijn, ja.’© BELGAIMAGE

Bjorn Engels: ‘Aan jongens als Kompany, Alderweireld en Vertonghen kan ik niet tippen. Die staan al veel verder. Voor mij is nu het belangrijkste dat ik hier bevestig. Ik voel dat ik weer naar mijn oude niveau aan het gaan ben. Daar was ik ook echt wel naar op zoek. Toen ik hier aankwam, was ik niet honderd procent klaar, maar tegen PAOK, Juventus en Barcelona kreeg ik duidelijk de bevestiging dat ik aan het groeien ben. Ik voel mij heel goed en kijk eindelijk weer met een positieve mindset naar de toekomst.’

Lees ook: ‘De nationale ploeg is niet aan de orde’

Je was hier pas of Besnik Hasi werd al ontslagen, de coach die jou, Vadis Odjidja, Silvio Proto, Guillaume Gillet en Mehdi Carcela naar hier haalde.

Engels: ‘Dat was jammer en volgens mij onterecht. Maar blijkbaar gaat dat hier zo. Vorig seizoen versleten ze bij Olympiacos zelfs vier hoofdtrainers. Ik voelde mij wel goed onder Besnik Hasi en zijn conditietrainer Steven Vanharen vind ik echt top. Maar je weet dat het kan gebeuren. Het komt er hoe dan ook voor ons in de meeste wedstrijden op aan om een gaatje te vinden, want veel ploegen parkeren tegen ons de bus. Verdedigen kunnen ze hier wel. Er zijn in deze competitie meer fysieke duels dan in België en je komt ook meer rotzakjes tegen, mannen die als de bal weg is nog een tik uitdelen en zo. Maar over de schade mag ik tot nu toe zeker niet klagen. Moge het zo blijven! Tegen Juventus moest mijn lip wel gehecht worden met zes draadjes na een luchtduel met Chiellini en Sandro. We verdienden daar helemaal niet te verliezen.

‘Maar dé prestatie tot nu toe was natuurlijk het gelijkspel tegen Barcelona. Het was vijf jaar geleden dat ze nog eens niet tot scoren waren gekomen in een poulewedstrijd van de Champions League. Voor de wedstrijd zei Silvio nog tegen mij: ‘Ik zal al blij zijn als ik er geen vijf binnenkrijg.’ Maar we deden het prima, stonden goed opgesteld en werkten hard voor elkaar. Ook over mijn eigen prestatie was ik tevreden. Het gevaarlijkst zijn zij op steekballetjes tussen de linies en ik kon toch een paar ballen onderscheppen en enkele keren tussenkomen met een geslaagde tackle. Ik beschouw het als een van de hoogtepunten uit mijn carrière. Na de knieblessure die mij twee seizoenen geleden meer dan een jaar van het veld hield en waarbij ik voor het einde vreesde, kun je er alleen maar van dromen om nog tegen spitsen als Dybala, Mandzukic, Costa, Higuaín, Messi en Suárez te spelen. Voor mij is dit fantastisch.’

Afgang

Het moet ook deugd doen na de problemen die je vorig seizoen en begin dit seizoen bij Club Brugge kende.

Er lag vorig jaar een bod op tafel van ongeveer het dubbele van wat Club afgelopen zomer voor mij kreeg

Engels: ‘Absoluut. En het doet ook deugd omdat er veel mensen mijn transfer naar Olympiacos negatief bekeken, omdat ik gezegd had dat ik ervan droomde om ooit in Engeland te spelen. Dat werd vorig seizoen in mijn moeilijke periode zowat elke wedstrijd tegen mij gebruikt. Daar ben ik toen enorm van geschrokken. Ik vond het er los over. Tenslotte ben je nog altijd een jeugdspeler die zijn droom om profvoetballer te worden waarmaakte en die op jonge leeftijd meehielp om de eerste landstitel in elf jaar van Club te kunnen behalen. Maar dan gaat het even minder en word ik geschoffeerd en voor een ‘hautain manneke’ versleten, omdat ik in enkele interviews had verklaard dat de Premier League mijn droomcompetitie is. Het ging niet goed met de hele ploeg, maar dan word ik eruit gepikt en afgerekend op die uitspraak. Dat gaat er bij mij niet in. Wat moet ik antwoorden als ze mij na de titel vragen wat mijn ambitie is? Dat ik mijn hele leven in België wil blijven sjotten? Mag je niet hopen om stappen te kunnen zetten om verder open te kunnen bloeien als voetballer?’

In Sport/Voetbalmagazine verklaarde je eind juli 2016: ‘Ik denk dat de Champions League spelen met Club Brugge of een transfer maken naar de Premier League mij kan helpen om mij dit seizoen verder te ontwikkelen en een hoger niveau te halen.’ Je zei toen ook dat je een club verkoos die in Engeland niet tot de top acht behoort.

Engels: ‘Ja, net omdat ik een realist ben. Ik zei dat ook niet zomaar, hoor: er was toen heel concrete interesse van zo’n club, er lag op dat moment zelfs een bod op tafel van ongeveer het dubbele van wat Club afgelopen zomer voor mij kreeg.’

Vijftien miljoen?

Engels: ‘Ja, maar dat is nooit in de pers verschenen, omdat ik niet iemand ben die zo te werk gaat. Ik zal ook nu de naam van die club niet bekendmaken, maar ik wou daar toen wel absoluut naartoe. Ook omdat ik vond dat ook Club er echt beter van zou worden. Want ik denk niet dat er in België al vaak vijftien miljoen euro voor een verdediger is betaald. Daarom zette ik druk op het bestuur. Ik ben in die periode wel elke dag blijven trainen. Van sommige jongens lees ik verhalen dat ze in zulke omstandigheden niet meer naar de club komen, van Adrien Trebel bijvoorbeeld, dat ze dreigen met de wet van 78 of zelfs naar hun land terugkeren. Maar ik ben mij altijd blijven inzetten. Ze wilden mij niet laten gaan, met het oog op de Champions League, en voor mij betekende dat: ze pakken mijn droom af. Ook na het sluiten van de transferperiode is dat nog een tijd in mijn hoofd blijven spelen. Halfweg september liep ik dan tegen Leicester die schouderblessure op en ik kan je verzekeren: dat was vrij heftig. Alles was afgescheurd. Nooit eerder had ik zoveel pijn gehad. Ook na de operatie en de maandenlange revalidatie bleef de schrik in de duels er nog lang in zitten. Zo’n schouderblessure, dat is ‘vuil’ hoor, geloof me. Na mijn knieblessure keerde ik sterk terug, maar toen lukte mij dat niet meteen. Ik maakte een heel moeilijke periode door en wat ik in die tijd allemaal over mij las, daar kan ik een boek over schrijven. Na de play-off 1-wedstrijd in Anderlecht werd ik volledig afgemaakt door Aad de Mos. Ik was die dag ook slecht en zeker mee verantwoordelijk voor het verlies. Maar in die match was niemand van ons goed. Zelfs de huidige aanvoerder van Club liet met zijn uitsluiting in de eerste helft de ploeg in de steek. Maar ik was het wel die op de voorpagina stond.’

Met zijn zoontje Jack en zijn partner Evangalitsa Moens: 'Mijn gezin is hier gelukkig.'
Met zijn zoontje Jack en zijn partner Evangalitsa Moens: ‘Mijn gezin is hier gelukkig.’© BELGAIMAGE

Zelfs Gert Verheyen zei: ‘Zoals Bjorn Engels dit seizoen speelde, vond ik dat zelfs voor Club Brugge niet goed genoeg. Dan moet je niet te hard roepen waar je het liefst naartoe wil.’

Engels: ‘Dat kwam ook wel aan. Zeker van een Clubicoon en een analist die ik waardeer, lees je dat niet graag. Waarom hij mij persoonlijk aanviel, waar dat bij hem precies vandaan kwam, weet ik niet. Ik vond het heel raar. Feit is zeker dat die uitspraak dat ik graag ooit in Engeland zou spelen uit zijn context werd gehaald, werd uitvergroot en zo door iedereen werd overgenomen. Ik vond het vreemd dat ik zo weinig krediet kreeg, zeker ook na die zware schouderblessure. Voor mijn familie en al wie van mij houdt, was dat evenzeer een moeilijke periode. Het deed ook hen pijn geconfronteerd te worden met een beeld van mij dat niet met de werkelijkheid klopt. Wie mij kent, weet dat ik een nuchtere kerel en een realist ben.’

Lior Refaelov vertelde ons: ‘Als Bjorn zijn hoofd op orde is, wordt hij een topper en dan zal hij ook in de nationale ploeg basisspeler zijn. Maar soms denkt hij te veel na. Hij moet beseffen dat moeilijke momenten erbij horen. Wanneer het slecht gaat, zit hij veel te diep.’

Engels: ‘Hij zal mijn kopje gezien hebben toen dat allemaal op mij afkwam waarschijnlijk. Dan is het niet onlogisch dat je even in de put zit, vind ik, dat je mentaal niet helemaal in orde bent. Maar te veel nadenken, dingen moeilijk kunnen loslaten, daar herken ik mij wel in. Zo ben ik inderdaad. Ik wil alles perfect doen en als er dan iets gebeurt dat niet perfect is, ben ik ontgoocheld en blijft dat bij mij even hangen. Het ligt gewoon in mijn aard om alles zo goed mogelijk te willen doen. Mijn madame zegt ook: ‘Bij jou is het zwart of wit, nooit grijs.’ Ik ben nu eenmaal een perfectionist en het is niet altijd makkelijk om daarmee om te gaan. Elke wedstrijd bekijk ik opnieuw en opnieuw, soms de hele nacht door, de slechte fases nog veel meer dan de goeie. Ben ik dan een zwever?’

Ga je daar als emotionele jongen niet nog dieper van in de put zitten?

Engels: ‘Ik doe het om te kijken wat er beter kan en of ik wel of niet schuld tref. Op alle vlakken doe ik wat binnen mijn mogelijkheden ligt om vooruit te komen. Zo laat ik mij ook begeleiden door Céline Castelain van KPNI Foodie, omdat ik eveneens wil weten wanneer ik wat het best eet om mijn herstel en prestaties te verbeteren. Mijn vriendin is zelfs bij haar thuis al kooklessen gaan volgen en we zijn via een whatsappgroep wekelijks in contact met elkaar. Als je dat er allemaal voor doet, ben je dan een ‘hautain manneke’?’

Wat kan mental coach Rudy Heylen nog voor jou doen?

Engels: ‘In periodes dat ik alles wat negatief bekijk, helpt hij mij om alles wat positiever te gaan bekijken. Hij maakte er mij ook meer van bewust dat de overgang van slecht naar super in verschillende stappen verloopt, dat je dat niet in één keer kunt overbruggen, maar stap voor stap doelen moet stellen. Dat zijn processen waarbij hij de voorbije jaren heel belangrijk voor mij is geweest.’

Wat is er dit seizoen bij Club Brugge in de voorbereiding precies allemaal gebeurd?

Engels: ‘Ik trainde mee, maar werd niet geselecteerd voor de oefenwedstrijden. Soms mocht ik van de nieuwe trainer zelfs niet meedoen met groepssessies. In de kranten verschenen toen berichten die lieten uitschijnen dat ik in het vooruitzicht van een transfer niet wou meespelen om mij niet te blesseren. Maar dat klopte niet. Ik wou niets liever dan wedstrijdritme opdoen, want of je nu blijft of vertrekt: je wil klaar zijn. Toen Poulain uitviel, mocht ik opeens toch meedoen en moest ik zonder echte voorbereiding meteen Europese wedstrijden spelen. Op stage in Nederland mocht ik geen minuut spelen, hoe kun je dan klaar geraken?! Gelukkig werd ik in die periode vader. Dat zorgde ervoor dat ik heel rustig ben gebleven telkens ik zag dat mijn naam niet op het blad met de wedstrijdselectie stond. Wanneer je dan thuis komt en in de zetel die kleine op je borst neemt, dan ben je dat toch redelijk snel vergeten. Dan komt Jack op de eerste plaats.

‘En dan ga je naar Olympiacos en wordt daarmee gelachen. Ik zou zeggen: ze mogen hier gerust eens komen kijken. Het is van de Aspire Academy in Qatar geleden dat ik nog zo’n oefencentrum zag. Voor ik tekende, werd ik hier gescreend zoals nooit eerder voorheen. Toen zijn mijn ogen opengegaan. In alle opzichten is de begeleiding in deze club top. Ik voel mij hier goed in mijn vel, mijn gezin is gelukkig en op sportief vlak is het zeker een verbetering, als je ziet welke Europese wedstrijden we spelen. Het is een belangrijke ervaring die je naar de toekomst meeneemt.’

Afscheid

Hoe verliep het afscheid in Brugge?

Wie mij kent, weet dat ik een nuchtere kerel en een realist ben

Engels: ‘Er is geen afscheid geweest. Ik moest ’s ochtends vroeg in de luchthaven zijn en toen ik op de club mijn kastje ging leegmaken, was er nog niemand aanwezig.’

Wensten voorzitter en manager je niet het allerbeste in je verdere carrière? Tenslotte ben je iemand die vanuit de jeugd doorstroomde, die meehielp aan de eerste landstitel in elf jaar én die de club zeven miljoen euro transfergeld opleverde.

Engels: ‘Het was helaas geen afscheid in schoonheid. Voor alle partijen is het jammer dat ze mij niet een jaar vroeger lieten vertrekken.’

De Griekse pers is er blijkbaar nu al van overtuigd dat Olympiacos voor jou maar een tussenstap is naar een grotere competitie. Hoe zie je zelf je toekomst?

Engels: (lacht) ‘Je denkt toch niet dat ik nog iets ga zeggen over een transfer die ik ooit in mijn carrière wil maken? Want dan halen andere media dat gegarandeerd uit dit interview, maken ze er een spectaculaire titel van en ben ik weer de clown en blijft mij dat maar achtervolgen. Dus schrijf maar op: ik blijf voor altijd bij Olympiacos, zoniet keer ik terug naar België. Voilà.’

Bedankt voor dit gesprek Bjorn. Toch willen we je graag op het juiste moment een overgang naar de juiste club in de Premier League wensen.

Bjorn Engels: ‘Jij mag dat zeggen.’ (lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content