Bormans weg bij STVV: ‘Ontslag was niet uit onvrede met gang van zaken’

Vorige week verraste Philippe Bormans (30) vriend en vijand door op te stappen als CEO van Sint-Truiden. In Sport/Voetbalmagazine geeft hij toelichting bij die keuze.

‘Ik had niet verwacht dat mijn afscheid aan Sint-Truiden mij zo fel zou raken’, begint Bormans. ‘Een ontslag komt natuurlijk harder aan, maar het is niet omdat je zelf opstapt dat het jou niets doet. Ik kreeg het vooral moeilijk toen ik donderdag thuiskwam en alle reacties las op de sociale media.’

Op vraag van de Japanse investeerder DMM.com zal Bormans nog twee halve dagen per week op Stayen aanwezig zijn als een soort external advisor. ‘Ik wil geen actieve rol meer spelen op de club. Sinds donderdag heb ik zelfs niets meer te zeggen. Ik neem geen beslissingen meer en ik zet nergens meer mijn handtekening onder. Het enige wat ik nog doe, is advies geven. (denkt na) Het is al een paar keer bij mij opgekomen dat ik mijn mensen in de steek heb gelaten. Iedereen die bij STVV werkt, van spelers tot de kuisvrouwen, heb ik ooit zelf aangeworven. Maar ik hoop dat ze begrijpen dat ik het voor hun eigen goed doe. Om te leren zwemmen heb je soms een duw nodig.’

De vraag blijft echter waarom? De Japanse eigenaars wilden hem nochtans aan boord houden. Philippe Bormans: ‘Ik heb een jaar lang intensief meegewerkt aan de machtsoverdracht en ik vond het tijd om een stap opzij te zetten. Ik wilde vermijden dat er twee fracties zouden ontstaan. Het kamp van de Belgen, die het gewoon zijn om aan mij verslag uit te brengen, en het kamp van de Japanners. Door mijn vertrek zal de integratie sneller verlopen en heeft het project meer kans op slagen.’

‘Ik las dat ik mijn ontslag heb ingediend uit onvrede met de gang van zaken. Daar is dus niets van aan… Ik wist perfect waar ik aan toe was toen DMM.com kwam. Ik vind het niet meer dan normaal dat de Japanners iemand wilden met wie ze vlot kunnen communiceren in hun eigen taal. Op zich bleef alles bij het oude voor mij: aan Roland Duchâtelet of aan een Japans bestuur rapporteren komt op hetzelfde neer. Met dat verschil dat Roland het volste vertrouwen in mij had en dat ik mij enkel moest verantwoorden over de financiën. De Japanners wilden hun visie doordrukken en ik zou de uitvoerder zijn. Maar zo ben ik niet. Ik moet zeggen dat ze verrast werden door de timing en het niet helemaal snappen.’

Volgende stap

‘Ik wilde iets anders doen,’ gaat Bormans verder, ‘daar was Roland van op de hoogte, maar ik was van plan om nog twee jaar te blijven. Ik had het gevoel dat we met onze manier van werken nog twee jaar nodig hadden om sportief helemaal door te groeien. Daarom vond ik dat Roland de club twee, drie jaar te vroeg heeft verkocht. We hadden afscheid kunnen nemen met een prijs, maar Roland lag daar niet meer wakker van. Hij wordt er dit jaar 72 en hij was er klaar mee. Ik dacht dus bij mezelf: is het slim om ergens lang te blijven zitten? Ik ben nu dertig jaar en ik heb tien jaar Sint-Truiden achter de rug waarvan de helft als general manager. Ik had achterover kunnen leunen, maar ik betwijfel of dat het beste was voor de club en voor mezelf.’

En nu? De coming man van het Belgische voetbal houdt de opties open: ‘Ik krijg veel telefoons van mensen die met mij willen afspreken omdat ze iets hebben voor mij. Ik werd zelfs gepolst om een partnerschap aan te gaan met een makelaar. Dat wordt het zeker niet. Al ben ik ervan overtuigd dat je als makelaar een betekenisvolle bijdrage kan leveren aan het voetbal. Makelaars zijn niet allemaal slechteriken hé. Maar ik vind het te vroeg om dat wereldje binnen te stappen. Eigenlijk hoef ik niet eens in het voetbal te blijven. Van mij mag het iets worden in de zakenwereld of in de industriële sector. Ik ga alleszins de moeite doen om alles te bekijken – ik wil niet zomaar iets aannemen.’