Club Brugge zit op zijn tandvlees, zo leert Peter t’Kint uit het duel met KV Kortrijk.
Worden dit de play-offs van de thuisploegen? Het lijkt er op.
Op speeldag 1 wonnen alle teams die voor eigen publiek speelden – de ene al wat moeizamer dan de andere – hun match en dat was afgelopen zaterdag ook het geval.
Charleroi deed het tegen AA Gent in de slotseconden, KV Kortrijk legde de fundamenten tegen Club Brugge in het openingskwartier, toen het een mak gestart Blauw-Zwart vrij eenvoudig op achterstand zette en die voorsprong nog voor het half uur verdubbelde. Club Brugge vond geen seconde de kracht om er wat aan te doen.
Illustratief was het dat toen Lior Refaelov zich na iets meer dan 25 minuten verslikte in een dribbel , het hoofd schudde en weg sjokte van de fase. Buigend voor de overmacht.
Guldensporenstadion
Als we de bekerzege even niet meenemen, is het al van 2009 geleden dat Club Brugge niet meer kon winnen in het Guldensporenstadion. Zaterdag waren ze er niet eens dicht bij.
Zoals uitblinker Brecht Capon het achteraf uitdrukte: de spelers van Kortrijk hadden nooit het gevoel dat de tegenstander hen bij de keel kon grijpen. Zelfs niet toen bijna Gouden Schoen Victor Vázquez op het veld kwam.
Club zit op zijn tandvlees. Er werd geen duel gewonnen, geen verloren bal gerecupereerd, er was geen snelheid, geen kracht, het was lijdzaam ondergaan van de wedstrijd, tot in de slotseconden, tot groot jolijt van het thuispubliek, dat met een zege naar de Paasfoor kon.
De sterkste, de beste, de snelste won. En die droeg zaterdag rood en wit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier