De voorzitter van de technische commissie, Philippe Collin, vindt niet dat hij bij de behandeling van het dossier rond Marc Wilmots en Schalke in de fout is gegaan.
“Toen het dilemma in de pers kwam, hebben we beslist af te wachten”, vertelt de bondsbestuurder in Sport/Voetbalmagazine. “Wilmots’ besluit hadden wij niet in handen. Als een trainer een opstapclausule in zijn contract heeft, moet je aanvaarden dat hij daar gebruik van kan maken. Ook zonder zo’n clausule kan iemand die weg wil, altijd weg. Die opstapclausule met een bedrag erop is onze financiële garantie om toch iets aan zo’n geforceerd vertrek over te houden. Zo is het ook gegaan met Dick Advocaat en Georges Leekens, en zo zal het ook gaan met Wilmots’ opvolgers.
“Hadden we anticiperend een vervanger gecontacteerd, en hij had later beslist toch te blijven, zaten we met een probleem. Omdat het als een motie van wantrouwen beschouwd kon worden tegen Wilmots. Uiteindelijk is het goed dat hij bleef. Wie nu het eerst de ander afgezegd heeft – Wilmots of Schalke – weet ik niet en wil ik ook niet weten.”
Zijn de spelers nu tevreden? “Bij hun respectieve clubs zijn ze toptrainers gewoon. Op Belgisch niveau zijn er weinig geschikte kandidaten, in het buitenland wel. Die zijn niet altijd onbetaalbaar. Soms zoekt zo’n toptrainer niet meer geld, maar een nieuwe uitdaging. Maar zelfs als we het loon met 30 procent verhogen, is dat nog steeds niet op het niveau van de bestbetaalde clubtrainers. Hoe zouden wij kunnen concurreren met jaarlonen van zes of zeven miljoen euro?”
De transferstrubbelingen rond Wilmots hebben de sfeer in de nationale ploeg niet aangetast, vindt Collin. “Ik heb geen lange gezichten gezien, wel een Eden Hazard die voor de goeie luim zorgde en gespannen situaties deblokkeert met zijn opmerkingen. Hij vult zijn kapiteinsrol op een andere manier in. Hij gaat lachend naar de trainer en bekomt toch wat hij wil, terwijl Vincent Kompany het meer gestructureerd en ernstig aanpakt.”
