De dag dat Club Brugge werd vernederd

Diep in zijn binnenste moet er Michel Preud’homme een oorlog van frustraties woeden.

Werelden van verschil zijn er tussen Fred Vanderbiest, de trainer van KV Oostende, en Michel Preud’homme, de coach van Club Brugge. De ene kiest zoveel mogelijk voor een vast elftal, de andere roteert. Preud’homme gaat uit van een vast systeem en daarin moet volgens hem iedereen te integreren zijn. Vorig seizoen deed hij dat niet. Nu voortdurend. Gegarandeerd is de ploeg die donderdag in Helsinki Europees speelt anders dan deze die zondag in Oostende aan de aftrap stond. En veel kans dat het team dat volgende zondag tegen Standard uitkomt weer op een paar posities wordt gewijzigd.

Sommigen vinden dat dit de automatismen schaadt. Maar een trainer als Pep Guardiola doet het bij Bayern München ook. Veel hangt af van de kwaliteiten van de spelers.

Club Brugge stelde dit seizoen al 23 spelers op. Michel Preud’homme heeft zijn team nog niet echt aan het voetballen gekregen. Diep in zijn binnenste moet er bij hem een oorlog van frustraties woeden. Hij had ongetwijfeld verwacht na één jaar trainerschap verder te staan.

Preud’homme zegt voortdurend dat er bij Club dag en nacht gewerkt wordt. Fred Vanderbiest reageerde er zondag gevat op: hij merkte tussendoor op dat ze ook in Oostende hard werken. Het leidde uiteindelijk tot een bitsige dialoog tussen beiden. Dat was niet mooi om horen. Preud’homme, de snel overkokende trainer die zichzelf voorbijloopt bij discutabele arbitrale beslissingen, en Vanderbiest, de ongecompliceerde Brusselse straatvechter die zich door niemand laat intimideren. De verbale botsing werd nadien enigszins bijgelegd.

Club Brugge staat voor een belangrijke week: het moet donderdag in Helsinki winnen om de Europese kansen gaaf te houden en het is verplicht ook zondag tegen Standard de drie punten thuis te houden. Maar nog veel nijpender is de situatie van de Rouches. Een Europese nederlaag donderdag op Feyenoord en verlies op Club Brugge kan voor een nieuwe crisis zorgen. Nu bleven de supporters na het 2-2-gelijkspel van zondag tegen Lierse nog relatief rustig. Ook al weerklonk hier en daar de roep om het ontslag van Guy Luzon, de trainer die in negen competitiematchen al 28 (!) spelers opstelde. En zondag moest toegeven dat het langer duurt dan verwacht voor hij de verzameling van nieuwe spelers op de rails krijgt.

Club-Standard, het wordt zondag een geladen wedstrijd. Zoals zo vaak in het verleden, zoals bijvoorbeeld die ene memorabele partij op 7 september 1980, de dag dat Club Brugge werd vernederd. Een zonnige zondag in (toen nog) het Olympiastadion, een afgeladen arena, veel commotie en emotie want bij Standard zat Ernst Happel op de bank, de legendarische Oostenrijkse trainer die Club naar de meest vergulde periode uit zijn geschiedenis had geleid.

Club-Standard, het werd de match van Simon Tahamata. Dertig seconden waren er gespeeld toen de Molukse virtuoos voor de eerste keer de bal beroerde. Vanuit de tribunes steeg een oerwoudgeluid op. Een vernederende reactie. Maar Tahamata liet zich niet uit zijn lood slaan. Hij werd een gesel voor de Club-defensie en bezorgde rechtsachter Fons Bastijns nachtmerries. Standard won met 1-7 en Tahamata kreeg een ovatie van de Brugse aanhang.

Het waren andere tijden. Aan de aftrap stonden vijftien Belgen. Afgelopen zondag startte Club met zeven buitenlanders in Oostende. Evenveel als Standard tegen Lierse.