Elke maandag blikt Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, terug op het voorbije sportweekend. Deze week heeft hij het over het WK veldrijden, de malaise bij Anderlecht en de Gouden Schoen.
Het WK veldrijden in Valkenburg leverde een verrassing van formaat op: niet zozeer omdat Wout Van Aert won, maar vooral omdat hij dat met veel overmacht deed. Wat moeten we het meest opmerkelijke vinden: de dominantie van Van Aert of het falen van Mathieu van der Poel?
JACQUES SYS: Vooral het falen van Van der Poel. We mogen niets af doen van de prestatie van Van Aert, want hij was bijzonder sterk, maar het was toch in de eerste plaats een offday van Van der Poel.
We moeten blij zijn dat Van Aert wint en zo voor verrassing zorgt -hij redt er ook zijn seizoen mee-, maar het geeft een wat bizarre smaak aan het seizoen, want Van der Poel domineerde maandenlang. Zijn reeks doet denken aan de gouden periode met De Vlaeminck en Liboton. Hij kan deze campagne eindigen met 30 zeges, een ongelooflijke reeks.
Van der Poel leek mij nochtans ontspannen naar dat WK toe te leven, maar je mag het mentale aspect van zo een koers niet onderschatten. Zeker niet in eigen land, als absolute favoriet. Het is een aparte wedstrijd, je leeft er op een andere manier naartoe: met de nationale ploeg, in afzondering…
Sven Nys heeft in die vijftien jaar dat hij het veldrijden domineerde uiteindelijk ook maar twee keer de regenboogtrui gewonnen. Dat geeft aan hoe moeilijk het is om als favoriet de verwachtingen in te lossen. Dat Van der Poel niet eens tweede eindigt, maar voorafgegaan wordt door Michael Vanthournout, zegt iets over zijn vorm van de dag. Ik denk evenwel niet dat dit nu in zijn hoofd zal kruipen, hij zal zo snel mogelijk orde op zaken willen stellen en voor die dertig zeges gaan.
Van der Poel leek mij ontspannen naar dat WK toe te leven, maar je mag het mentale aspect van zo een koers niet onderschatten.
Chapeau ook voor de manier waarop de Nederlander omging met het verlies, veel volwassener dan zijn vader die wat dingen richting Van Aert insinueerde achteraf. Zeer ongelukkige uitspraken vind ik dat. De jonge Van der Poel heeft zichzelf beter onder controle dan zijn vader, terwijl het eigenlijk het omgekeerde zou moeten zijn. Op dat vlak zijn zowel Van Aert als Mathieu Van der Poel twee voorbeelden van mature profs: ze blijven zowel na winst als verlies rustig en zoeken nooit excuses.
Rode lantaarn KV Mechelen pakte een punt op Anderlecht, 2-2 werd het. Wat vooral frappeerde was de gelatenheid bij paars-wit. Moeten we stilaan medelijden krijgen met Hein Vanhaezebrouck en de bestuurlijke malaise waarin hij terecht is gekomen?
SYS: We moeten geen medelijden hebben met Vanhaezebrouck, ik denk ook niet dat hij dat vraagt. Maar het is wel duidelijk dat hij zich verkeken heeft op een aantal zaken. En dan vooral de zeer ongelukkige timing van de machtsovername bij Anderlecht. Dat had hij niet zien aankomen -waarbij ik mij eigenlijk afvraag in welk mate hij bij zijn komst naar Brussel wist van de plannen om de club te verkopen. Heel de club lijkt daardoor verlamd.
Wie zal Coucke meenemen? Wie mag blijven? Onzekerheden die zich overplanten op de spelers en het spel van Anderlecht. Met een symbolische wintermercato, waarin Vanhaezebrouck er absoluut een spits bij wilde, maar die niet kreeg. En waarin een belangrijke speler als Hanni verkocht werd. Diens vervanger Morioka geldt als een ander type en zal zich ook nog moeten inwerken.
Ik ben wel benieuwd hoe de club zal reageren op de harde uithalen van hun trainer na de match tegen KV Mechelen. Bij AA Gent deed Hein dat soms ook, maar Anderlecht tolereert zulk gedrag niet van zijn trainers. Dat heeft René Weiler vorig seizoen mogen ondervinden: één keer heeft hij toen publiekelijk zijn groep aangepakt en daarvoor werd hij intern meteen op het matje geroepen. Op Anderlecht moet een trainer langs de zijlijn en tegenover de pers beheersing tonen.
In interviews zegt Vormer niet bijster veel, een beetje on-Nederlands, maar als het moet slaat hij met de vuist op tafel.
Dat staat dan nog los van de vraag hoe de spelers hiermee zullen omgaan. Aanvaarden zij die publieke terechtwijzing? Want als trainer zeggen dat je met het publiek mee zou fluiten bij het zien van je ploeg… dat heb ik toch nog nooit eerder meegemaakt.
Komende zaterdag staat er een beladen wedstrijd op het programma tegen KV Oostende, daar zal de mentale sterkte van dit Anderlecht moeten blijken. Ik denk dat dit voor Anderlecht een overgangsjaar wordt met de tweede plaats en een CL-ticket als inzet. Al moet je met ons competitieformat zeer voorzichtig blijven. Indien Saïef en Morioka de voorbije weken hun strafschoppen benutten staat Anderlecht nu op acht punten van Club Brugge, dat zijn er vier in PO1, en dan zou alles nog mogelijk zijn. Zo relatief is het.
Club Brugge veerde tegen Charleroi weer recht en bracht spektakel. Met Hans Vanaken als regisseur. Wie zie jij woensdag de Gouden Schoen winnen: de Limburger of de Nederlandse aanvoerder Ruud Vormer?
SYS: Dan ga ik toch voor Vormer. Hij profileerde zich meer dan ooit als de leider van dit Club Brugge, ook in de kleedkamer. In interviews zegt hij niet bijster veel, een beetje on-Nederlands, maar als het moet slaat hij met de vuist op tafel. Hij gaat er ook elke match voor, ontpopte zich tot de stabiele factor bij Club, een moderne voetballer en winnaar, waarvan ik me nog steeds afvraag hoe het komt dat die in Nederland geen potten brak.
Vanaken heeft technisch gezien meer klasse, maar kan minder regelmaat in zijn prestaties leggen dan Vormer. Die staat er echt elke week, terwijl Vanaken toch periodes of wedstrijden heeft gekend waarin hij minder zijn stempel kon drukken. Zoals aan het begin van vorig jaar.
In die eerste stemperiode voor de Gouden Schoen zullen wellicht veel stemmen gaan naar de Anderlechtmiddenvelders Dendoncker en Tielemans, maar het zou toch heel vreemd moeten lopen, wil Vormer deze Gouden Schoen mislopen. Ik gok op een podium met Vormer, Vanaken en Dendoncker.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
