Terwijl de Belgische eersteklassers één voor één weer beginnen te trainen, zijn de internationale topvoetballers nog steeds met vakantie. Dat doen ze bij voorkeur ver weg van de camera’s en de tabloids. En daar is een reden voor.
Dokter Sanchez had de resultaten van de bloedanalyse bij zich. ‘Goed nieuws’, zei hij. Iedereen glimlachte naar mijn vriend Kyle. ‘Er is geen spoor van een seksueel overdraagbare ziekte.’
‘Ha, godzijdank’, zei Kyle. ‘Bedankt, doc.’
‘Nog één ding’, zei dokter Sanchez. ‘Kyle, weet je wat benzodiazepinen zijn?’
Kyle wist het niet. Ik ook niet.
‘Wel, Kyle, dat is een soort drug die we kortweg benzo’s noemen. Het wordt gebruikt in de behandeling van een aantal dingen.’ Dokter Sanchez laste een pauze in. ‘Maar we komen het hier het vaakst tegen in Rohypnol (een slaapmiddel, nvdr).’
Kyle was in de war. ‘Maar ik neem geen Rohypnol. Waarom zou ik ook? Het slaat je knock-out.’
Dokter Sanchez leunde achterover in zijn stoel. ‘Dat weet ik, Kyle. En als je het liever niet hebt, moet je de volgende vraag niet beantwoorden: heb je orale seks gehad met die vrouw die je ontmoette?’
Dokter Sanchez had onze volledige aandacht nu.
‘Ik denk het wel, ja.’
‘Wel, Kyle, dit is wat er volgens ons gebeurd is. Je hebt die vrouw naar je kamer gebracht en op een gegeven moment heb je orale seks met haar gehad. Spijtig genoeg, en dat komt hier wel vaker voor, gaan de vrouwen die hier actief zijn even daarvoor naar de badkamer en gieten ze vloeibare Rohypnol op hun… je weet wel… edele delen. Als een kerel dan orale seks heeft met haar, likt hij dat spul op als een kat een kommetje melk. Vrij snel daarna is hij buiten westen. Mijn gok is dat als je safe op slot was, je haar waarschijnlijk de code gegeven hebt zonder het zelf te beseffen.’
Het klonk allemaal plausibel. Op die manier was Kyles 55.000 euro verdwenen en ook alles waarmee wij uit Las Vegas wilden vertrekken, inclusief een paar horloges die samen zo’n 90.000 euro waard waren. Waaronder die van mij, wat het allemaal absoluut niet grappig maakte.
Bovenstaand fragment komt uit het nieuwste boek van The Secret Footballer: What goes on tour…. (isn’t going to stay on tour anymore). Het verscheen begin mei en de anonieme auteur die al sinds 2012 heel Engeland in de ban houdt, vertelt erin wat topvoetballers die bakken geld verdienen, zoal uitspoken tijdens hun vakanties. The Secret Footballer (TSF), die actief was van 1992 tot 2016 en bij minstens twee clubs in de Premier League voetbalde, beschrijft hoe er een heel nieuwe wereld voor je opengaat zodra je profvoetballer bent. Een wereld waar je, voor je het goed en wel beseft, inrolt en waar de ‘gewone sterveling’ geen flauw benul van heeft. Of bent u al eens wakker geworden in een hotelkamer in Las Vegas om tot de vaststelling te komen dat er spullen met een waarde van 145.000 euro uit uw safe waren verdwenen?
En dan kent u het hele verhaal nog niet. Want de avond ervoor hadden TSF en zijn vriend Kyle doorgebracht in een exclusieve nachtclub in ‘Las Fucking Vegas’, zoals TSF het noemt, waar hen op het einde van de avond een rekening van 115.000 euro werd gepresenteerd. De oorzaak van die peperdure factuur was wederom de vrouw die Kyle later had ‘verdoofd’, aldus TSF…
De pioniers kwamen terug naar hun respectieve clubs voor de eerste trainingen en vertelden verhalen over gebruinde meisjes, veel blingbling, gemakkelijk te verkrijgen cocaïne en eeuwigdurende feestjes in Las Vegas. Het duurde niet lang of iedereen wist ervan. Er was een nieuwe grens van uitspattingen en excessen te overschrijden. We zouden ernaartoe gaan en meer blowen dan een voetballer ooit geblowd had. Want dat drijft ons. De eeuwige zoektocht naar plaatsen op de wereld waar de camera’s ons niet zien. Plaatsen die te duur zijn voor de tabloids. Toen het grote geld zijn intrede deed in de Premier League en in de zakken van de voetballers, veranderde alles. De hele Premier League verhuisde van Marbella naar Las Vegas, elke zomer.
Al snel kwamen ongelooflijk mooie vrouwen discreet voor onze tafel paraderen in een poging om door ons uitgenodigd te worden. Aan de tafel achter ons zaten drie WK-winnaars uit Brazilië. Eindelijk kwam onze fikser terug, met letterlijk de mooiste vrouw die ik in mijn leven ooit gezien had. Ze was niet gekleed zoals de andere meisjes, ze was elegant en ze straalde uit dat ze niet zo hard moest proberen als de rest. Haar haar was lang en bruin, en ze zag er echt vanuit alle mogelijke hoeken perfect uit.
Wat dan volgde, was een ongeziene strijd, als twee rijke clubs die vechten voor de handtekening van Messi. De Brazilianen wilden het gezelschap van deze vrouw ook. Uiteindelijk beloofde mijn vriend Kyle onze fikser een groot bedrag. En de deal was rond. Ze gleed naar onze tafel en ging naast Kyle zitten. Ze was duidelijk nergens van onder de indruk.
Het draaide uit op een champagneoorlog met de Brazilianen. Dat gaat zo: de ene tafel stuurt de duurste flessen naar de andere tafel en zij trakteren terug, tot er iemand door de knieën gaat en in huilen uitbarst. De oorlog escaleerde al snel. Een fles werd al snel een hele kist, waar dan op gereageerd werd met een kist en twaalf shots tequila. Uiteindelijk liet Kyle een fles met vuurwerk eraan vast door de hele club ‘vliegen’ aan een draad naar de tafel van de Brazilianen. De overwinning was binnen…
Kostprijs van het avondje uit: 115.000 euro. Tel daar de 145.000 euro bij die door de letterlijk en figuurlijk adembenemende vrouw werd gestolen en je komt uit op 260.000 euro. Nu, als je weet dat pakweg Paul Pogba afgelopen seizoen bij Manchester United zo’n 190.000 euro per week verdiende, dan is zo’n extravagant avondje niet onoverkomelijk voor de absolute topvedettes.
Dat er beelden en foto’s opduiken van zulke feestjes – zoals vorige week nog gebeurde met Neymar in Las Vegas – is uitzonderlijk, want meestal doen de evenementenbureaus die een en ander organiseren er alles aan om de privacy van de voetballers te garanderen. Meisjes die toegelaten worden op die exclusieve party’s, moeten doorgaans aan de receptie hun smartphone achterlaten. Toch lekken zo nu en dan dingen uit, zoals in april vorig jaar toen een aantal spelers van PSG, onder wie Zlatan Ibrahimovic, Marco Verratti en Javier Pastore, na winst in de ligabeker de bloemetjes gingen buitenzetten in Las Vegas. Er verschenen foto’s in de pers van de spelers in het gezelschap van dames in bikini. Naar verluidt veroorzaakte de hele affaire serieus wat problemen in hun huwelijksleven.
De fikser
Gaat een profvoetballer op vakantie, dan is het belangrijk dat hij ter plekke een goede ‘fikser’ heeft. Dat is iemand die in een mum van tijd de wens van de speler-multimiljonair in werkelijkheid kan omtoveren. Heeft hij zin om over tien minuutjes op een jetski te stappen? Wordt gefikst. Heeft hij zin in een copieus vijfgangenmenuutje? Wordt gefikst. Heeft hij zin in een poolparty met lekkere meisjes? Wordt gefikst.
Vaak is de fikser een makelaar, maar er bestaan ondertussen ook gespecialiseerde bureaus die zich daarmee bezighouden. In Miami zijn er zo de afgelopen jaren een aantal evenementenbureaus uit de grond gestampt die niet gerund worden door locals, maar door Europeanen met een neus voor zaken. Toen PSG in handen kwam van Qatari en de lonen de hoogte ingingen, boden een aantal snuggere Fransen hun diensten aan aan de vedettes van de club uit de Franse hoofdstad. Die tellen immers maar wat graag het grote geld neer om een zorgeloze vakantie door te maken.
Maar ook op Belgisch niveau gebeurt dat. In Marrakesh waren we getuige van een scène waar een makelaar drie Belgische voetballers van hoog niveau geïnstalleerd had in een magnifieke villa. Het domein lag tussen de palmbomen, er was uiteraard een zwembad én een kok stond ter beschikking van de heren om ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds gerechtjes te maken. Maar om in het centrum van de stad te geraken, was er natuurlijk een auto nodig van een zeker niveau. Een van de spelers eiste een Porsche Cayenne. Op de dag dat hij die auto moest leveren, parkeerde de fikser een Volkswagen Touareg voor de villa. Hij legde uit dat er geen Porsches meer voorhanden waren en dat dit het beste was wat hij kon krijgen. Vanuit het zwembad riep een van de spelers, destijds nauwelijks twintig jaar, dat hij geen Touareg wilde maar een Porsche. Er volgde een discussie van twintig minuten. Uiteindelijk zou de speler de Touareg aanvaarden om naar het centrum van Marrakesh te rijden… tien kilometer verder.
Ja, profvoetballers hebben soms exuberante wensen. Ook TSF getuigt daarvan in zijn laatste boek:
Ik zag ooit een speler van Sunderland op een beachparty een fles champagne bestellen. De fles was zo groot dat ze moest aangereden worden op een trolley door drie obers. Voor veel voetballers is het eigenlijke voorwerp niet belangrijk, maar gaat het om het feit dat ze een som geld, waar de meeste mensen een heel jaar voor moeten werken, kunnen spenderen aan iets als een fles drank. Het gaat er niet om wat je doet, maar om het geld dat je eraan uitgeeft. En het publiek dat je daardoor aantrekt. Het gaat om de hele ceremonie van drie onberispelijk geklede obers die een fles naar je toe rijden met het respect en de eerbiedigheid van slippendragers. Dan maken ze het ding open, terwijl mensen foto’s nemen en joelen. Het verhaal van die man met zijn onmogelijk grote fles champagne doet dan als een elektrische golf de ronde van het domein. Het verhaal gaat deel uitmaken van de folklore. Je hebt nog nooit de Gouden Bal gewonnen? Geen erg, je zult op een bepaalde manier toch herinnerd worden.
De status
Eenmaal een speler het contract van een profvoetballer heeft, verandert dat zijn leven. Niet alleen komt er plots heel veel geld op zijn bankrekening, maar het profvoetballerschap gaat ook met een zekere sociale status gepaard. TSF illustreert dat met een banaal voorbeeld. Hij had net een contract getekend bij een club uit de League One en behoorde nu officieel tot het wereldje.
Mijn vrouw en ik dachten dat we het gemaakt hadden en dat we daarom ook als voetballers moesten leven. Profvoetballers hadden een levensstijl waarover wij normaliter alleen iets lazen in de kranten. Maar ik was nu zo’n profvoetballer. De levensstijl hoorde daar dus bij. En Jezus, wat je dan niet allemaal doet. Ik dacht dat een handtas van Louis Vuitton zowat verplicht was. Als ze me in de kleedkamer zouden spotten met iets anders, dan zou mijn geloofwaardigheid daar serieus onder lijden. Dus kocht ik er een. Geen fake. Het kostte me een half weekloon. En ik gebruikte de tas ook een tijdje, hoewel iedereen er een had en het in de kleedkamer moeilijk was om uit te maken welke de mijne was.
Daar stopt het niet. Ook op vakantie gaan krijgt plots een heel andere dimensie. Met een weekje Sunparks in Oostduinkerke of een tripje naar de dierentuin van Aywaille kun je niet uitpakken. De bestemmingen moeten veel exotischer en vooral duurder klinken: Ibiza, Marbella, Miami, Dubai, Las Vegas…
En soms is het ergens toch niet helemaal wat je ervan verwacht had. Zo had een groep van vijf Belgische internationals eens een tripje naar Miami geboekt en een andere, bevriende groep bevond zich in Marrakesh.
‘Hoe gaat het bij jullie in Miami?’
‘Kon beter. Er is hier ’s avonds geen kat op straat.’
En hoewel alles gereserveerd was, besluiten de vijf spelers om Miami na een paar dagen te verlaten en naar Marrakesh te trekken. Daar aangekomen krijgen ze al snel het gezelschap van verschillende Franse rappers en groupies om hen te vergezellen tijdens hun nachtelijke uitstapjes. Veel beter zo…
Ook TSF heeft een anekdote over zijn eerste vakantie als profvoetballer, die hij nog braaf met zijn vrouw doorbracht:
Ik was nu een profvoetballer, dus er was geen denken aan dat we op vakantie zouden gaan naar Skegness (een plaatsje aan de Britse Noordzee, nvdr). De mensen zouden zeggen: ‘Skegness? Met zoveel geld? Wat een vrek!’ Dus nam ik 2300 euro van mijn tekenpremie en leenden we nog eens 2300 euro van een nonkel van mij en trokken we naar een bestemming waarvan we dachten dat we er weleens Becks en Posh tegen het lijf zouden kunnen lopen. Mauritius. Wat een plezier zouden we daar hebben. Zij noemden hun eerstgeborene Brooklyn, wij zouden die van ons Mauritius noemen. We hadden voor een echt hip domein gekozen, waar we spijtig genoeg een beetje uit de toon vielen, als waren we twee puberende backpackers uit een arm milieu die een reis rond de wereld aan het maken waren die ze zich eigenlijk niet konden veroorloven. Het eten in het hotel was veel te duur voor ons, dus trokken we elke dag met een riksja de stad in. Daar vraten we ons vol met creools eten voor één dollar en liepen er voor de rest van de dag rond met brandend maagzuur tot het bedtijd was.
De vrouwen
Ex-miss België Joke Van de Velde, die een relatie had met Emile Mpenza en François Sterchele, waarschuwde ooit de vrouwen die lonken naar een bekende voetballer vanwege zijn status. ‘Ze vergeten hoeveel offers het vergt om mee naar het buitenland te verhuizen en familie en vrienden achter te laten. Zulke liefdes kunnen volgens mij niet blijven duren. Dus aan alle vrouwen die een voetballer geil vinden vanwege zijn status – en ze zijn met velen – zou ik zeggen: think twice.’
Een bepaald type vrouwen valt inderdaad op voetballers met veel geld, dat valt niet te ontkennen. Het begint vaak al op de luchthaven. Van Londen naar Las Vegas vliegen duurt bijna elf uur, naar Miami hang je al gauw negen uur in de lucht. Wat doe je met die zee van tijd? Van de grond gaan, dat sowieso. TSF:
Ik heb het zo vaak zien gebeuren. Voetballers die vrouwen letterlijk ontmoeten in de lounge van de luchthaven, een ticket voor hen kopen en hen uitnodigen om hen te vergezellen op hun vlucht.
Lopen er geen gewillige slachtoffers rond in de lounge, dan is er nog geen man overboord:
Hier is een geheimpje. Er zijn vier Virginstewardessen die zowat elke Premier Leaguevoetballer kent. Zij zijn de Messi, Suárez, Neymar en Ronaldo van de lucht. Een van hen is getrouwd met mijn vriend, maar ik weet toevallig dat ten minste twee andere Premier Leaguespelers het bed met haar delen. Er wordt gezegd dat ze goed is op elke positie, niet zoals haar man dus.
Ook op de vakantiebestemming zelf is een profvoetballer een vrouwenmagneet. TSF weet er alles van:
Voor een bepaald soort vrouwen is een Premier Leaguespeler de jackpot. We hadden met een paar Premier Leaguespelers een ‘cabana’ gehuurd aan de rand van het zwembad. 9000 euro per dag kost dat. Vrouwen willen de binnenkant van die cabana zo graag zien als sommige mensen het plafond van de Sixtijnse Kapel. Beter: vrouwen willen het plafond van die cabana zien…
Dat vrouwen massaal naar de Premier Leaguespelers marcheren als mieren naar een pot honing, is voor andere gasten in het domein soms een domper:
Spelers uit de League One of de League Two voelen zich onnozel van zodra er een Premier Leaguespeler in de buurt is. Was je eerst nog de adonis van het zwembad, dan ben je nu plots gewoon de volgende eikel. In het begin ben je onder de indruk, daarna word je haatdragend. Het pathetische deel in je hoopt dat een van die Premier Leaguespelers je vriend zal herkennen die in 2005 een cap bemachtigde voor de U16 van Engeland en dat jullie in de cabana uitgenodigd worden en vrienden voor het leven worden…
Als Premier Leaguespeler voel je je godverdomme de koning. De mensen die jou benaderen zouden moeten knielen en je ring kussen. Ik heb meisjes gezien die aan het flirten waren met spelers uit de League Two en die, van zodra ze mij gespot hadden, die kerels de rug toekeerden en naar mij kwamen. Ik heb dan wel het lijf van een klassiek Grieks standbeeld en de looks van een jonge George Clooney, maar dan nog…
TSF concludeert:
Zo gaat het dus. Dat is het leven in de Premier League. Je slaapt met wie je wilt, maar als je niet voorzichtig bent of pech hebt, sta je de volgende dag op de cover van The Sun. Veilige seks voor een voetballer is seks waarbij je niet gepakt kan worden, waar niemand je kan fotograferen, er geen tweets over gestuurd kunnen worden en je dus ook niet gechanteerd kunt worden. Of seks waarbij je er jezelf niet aan moet herinneren dat de vrouw getrouwd is met je broer (een verwijzing naar Ryan Giggs, nvdr)…
Of seks waarbij je de volgende dag in het kabinet van dokter Sanchez zit.
door Thomas Bricmont & Steve Van Herpe – foto’s Istock
‘De eeuwige zoektocht naar plaatsen op de wereld waar de camera’s ons niet zien, dat drijft ons. Plaatsen die te duur zijn voor de tabloids.’ – The Secret Footballer
‘Voor een bepaald soort vrouwen is een Premier Leaguespeler de jackpot.’ – The Secret Footballer
