De moeilijke zoektocht van Club Brugge naar een opvolger van Thomas Meunier

Een jonge Maleisische Belg, een Nederlander, een Colombiaan, een Senegalees, een Kroaat, een Nigeriaan, een West-Vlaming en nu een Angolees. Wil ‘de nieuwe’ Thomas Meunier eindelijk opstaan?

Vanaf de bank van Club Brugge hadden ze het vorig seizoen al gezien. Blauw-zwart was op weg naar de titel, maar in de twee confrontaties met KRC Genk in play-off 1 zat Anthony Limbombe – vaak ongrijpbaar in het kampioenenseizoen – stevig in de tang van Clinton Mata. ‘De beste rechtsback van de competitie’, klonk het. En: de toen 24-jarige Angolese international, door Charleroi voor een seizoen aan de Limburgers verhuurd, was een buitenkansje. Genk zou volop de kaart trekken van Joakim Maehle, die een jaar in zijn schaduw kon ontbolsteren, en Charleroi zou niet dwarsliggen als er genoeg geld op tafel kwam.

Dat hij met een pubalgie sukkelde, geopereerd moest worden en pas vanaf oktober speelklaar zou geraken, namen ze er in het Jan Breydelstadion voor lief bij. Eindelijk. Twee jaar na het vertrek van Thomas Meunier, waren ze in Brugge overtuigd, hadden ze een opvolger voor de Ardennees gevonden.

Dion Cools was de zomer ervoor, in 2015, naar Brugge gehaald. 19 jaar, amper 32 wedstrijden in tweede klasse (OHL) en opgeleid als… aanvallende middenvelder. Al jarenlang een pijnpunt in de Belgische jeugdopleiding, had ook Henk Mariman in 2010 – toen nog Hoofd Opleidingen in de Club Academy – al vastgesteld. ‘De hoofdreden waarom er zo weinig rechter- en linkerflankverdedigers zijn, is omdat de beste spelers in de centrale as geplaatst worden. Zeker in het Belgische jeugdvoetbal, waar de meeste clubs het maximale uit het team willen halen. Winnen is belangrijk, maar we vergeten soms dat we in de eerste plaats spelers moeten ontwikkelen.’

Ook Meunier was geen rechtsback. Hij kwam als verdienstelijke spits van Virton – tweede en derde klasse – naar Brugge, waar Georges Leekens hem wilde omscholen. ‘Je bent een degelijke aanvaller, maar kan een uitstekende rechtsachter worden’, klonk het. Een voorbeeldige leerling, die wist hoe hij een tegenstander naar buiten moest dwingen en gepast naar binnen kneep. Groot volume, goede voorzet, technisch boven de middelmaat en als ex-aanvaller ook gevaarlijk in de zestien van de tegenstander. Na het ontslag van Leekens was ook zijn opvolger, Juan Carlos Garrido, overtuigd. En Marc Wilmots. En Roberto Martínez.

Zoektocht

Dion Cools had het moeilijk in zijn eerste Brugse weken. Pittige en lange trainingen, veel hoger ritme, nieuwe looplijnen en een strenge leermeester – Michel Preud’homme -, die hem ook voor de groep aanpakt. Door een knieblessure van Meunier is hij vroeg op het seizoen met een doelpunt en een assist beslissend tegen Panathinaikos, maar op Old Trafford botst hij tegen Memphis Depay keihard op zijn limieten. ‘Mijn slechtste wedstrijd ooit’, klinkt het achteraf, waarna Davy De fauw voor enkele wedstrijden de afwezigheid van Meunier mag overbruggen.

Cools’ seizoen zat er dan, eind augustus, al zo goed als op, al mocht hij nog een paar keer opdraven op… links. Preud’homme ziet er een speler die meer bevrijd voetbalt en dringt – na het vertrek van De fauw naar Zulte Waregem – aan op de komst van een nieuwe rechterflankverdediger. Ricardo van Rhijn (Ajax) zat, net als Stefano Denswil het jaar ervoor, op een dood spoor in de ArenA, waar hij meer dan 160 wedstrijden in het eerste elftal had gespeeld. Net als zijn voorganger een gemaakte flankverdediger – opgeleid als flankaanvaller, omgeturnd tot centrale verdediger en als rechtsback international geworden -, maar hij scoorde goede punten.

Onbetwist basisspeler, waardoor Cools opnieuw naar links verhuisde, en vaak beslissend (3 goals en 4 assists), tot hij na Nieuwjaar met een scheurtje in de ligamenten van de enkel uitviel en Club net voor het sluiten van de transfermarkt Helibelton Palacios (Deportivo Cali) naar Brugge haalde. De 23-jarige Colombiaan werd meteen in de basis gedropt, wisselde goede en slechte prestaties met elkaar af, maar MPH had weinig geduld: in de komende maanden zou de rechterflank bezet worden door Cools, Palacios, Van Rhijn en – in 3 wedstrijden – … Ruud Vormer.

Angolese hoop

In de zomer van 2017 wordt het roer drastisch omgegooid. In tegenstelling tot zijn voorganger, die voor een klassieke viermanverdediging koos, gaat de voorkeur van Ivan Leko uit naar een verdediging met drie. Op de flanken wordt het zoeken en tasten. De nieuwe Kroatische T1 wil Van Rhijn graag aan boord houden, maar weegt op dat moment niet zwaar genoeg om tegen de wil van zijn directie in te gaan.

Van Rhijn, in Voetbal International: ‘Ik kreeg te horen dat ik tien dagen langer vakantie mocht houden. Daar heb ik niet op gereageerd. Ik ben gaan trainen, tot verbazing van iedereen. Mijn plek in de kleedkamer was overgenomen, de materiaalman had me niet meer verwacht en had geen trainingskleding voor mij. Echt heel vreemd om mee te maken.’ De Nederlander, die voor drie jaar had getekend, mag na een seizoen beschikken. Eerst op huurbasis naar AZ, de voorbije zomer definitief.

Full gas! Ivan Leko is zo mogelijk nog veeleisender dan zijn voorganger. Wanneer het seizoen in Lokeren op gang wordt getrapt, zit Cools – naast Anthony Limbombe en Hans Vanaken – in de dug-out. Palacios begint, maar wordt al snel afgeserveerd en zal in januari terugkeren naar Colombia (Atlético Nacional), waar hij zich in de nationale ploeg zal voetballen. Thibault Vlietinck krijgt een paar kansjes, maar Cools knokt zich terug in de ploeg. Meer focus op training, negentig minuten geconcentreerd tijdens de matchen, goede pas- en looplijnen en vanuit zijn positie vaak beslissend: 3 goals en evenveel assists.

Maar zelfs dan kan de Maleisische Belg de twijfels niet helemaal wegspelen. Ivan Tomecak wordt tijdens de winterstop weggeplukt in Mechelen, maar zal niet overtuigen. KrépinDiatta, de Senegalese… aanvaller die voor een paar miljoen bij Sarpsborg werd losgeweekt, krijgt op weg naar de titel de voorkeur op Cools, die helemaal – fysiek, mentaal, tactisch – is weggezakt.

De clubdirectie moet zich bezinnen. Mata tekent voor vier jaar (maar is geblesseerd), Diatta start in de supercup (en loopt een polsbreuk op), Tomecak mag na enkele matige wedstrijden vertrekken (maar vindt geen andere ploeg), Emmanuel Dennis is op die positie beslissend tegen Anderlecht (maar in zijn hoofd nog te veel aanvaller), Cools grijpt zijn nieuwe kansen niet (en wordt zelfs geregeld uit de selectie gelaten). Vlietinck (21) charmeert wél, ook tegen Borussia Dortmund, maar de motor is nog te klein. Clinton Mata lijkt net op tijd speelklaar.