‘De rust bij Anderlecht is opmerkelijk’

Jacques Sys maakt een stand van zaken op na zeven speeldagen.

Zouden ze er bij KAA Gent nog eens aan denken? Aan het feestgedruis dat ruim drie jaar geleden losbarstte toen de Buffalo’s voor het eerst in de geschiedenis kampioen werden? De nieuwe voetbalhoofdstad werd Gent toen genoemd. Het hees zich qua budgettaire slagkracht op gelijke hoogte van aartsrivaal Club Brugge. En de infrastructuur om commercieel sterker te worden stond er, terwijl Club door het aanslepende stadiondossier geremd werd in zijn expansie.

Maar de tijden veranderen snel. Club boogt op zijn traditie, KAA Gent kan de sprong naar de top niet maken. De uitbouw van de ploeg stokt. In het spel zitten bruuske schommelingen. En terwijl er bij Club sprake is van sportieve continuïteit, zoekt Yves Vanderhaeghe tevergeefs naar de juiste krijtlijnen. Ook zondag tegen STVV slaagde AA Gent er niet in om goed te voetballen. Zoals dat eigenlijk al het hele seizoen het geval is. Vanderhaeghe had het over laksheid in de verdediging en een ploeg die in de spiegel moet kijken.

Zondag spelen de Buffalo’s tegen Club Brugge. In een gespannen klimaat zal er naar deze wedstrijd worden toegewerkt. Yves Vanderhaeghe voelt de onrust en hier en daar zelfs het wantrouwen. Dezelfde Vanderhaeghe die in zijn periode bij KV Oostende een verademing werd genoemd in het voetbalwereldje. Ook hier kan het snel veranderen.

Nu zit Gert Verheyen op de bank bij KV Oostende. De wat opgefokte sfeer van vroeger is daar verdwenen. KV Oostende zoekt naar een nieuwe identiteit. Er wordt in de club hard gewerkt. Verheyen leidt zijn team rustig en beheerst. Geen discussies met scheidsrechters, geen theatrale nummertjes.

Maar het spel van de ploeg is te wisselvallig, zoals zaterdag tegen Cercle Brugge. Een festival van verkeerde voorzetten in de eerste helft, het deed pijn aan de ogen. Verheyen moet er wanhopig van geworden zijn. Maar hij valt zijn spelers niet af en hoort niet bij die trainers die achteraf roepen zwaar ontgoocheld te zijn in de mentaliteit van de spelersgroep.

Trainers kunnen geen wonderen verrichten. Het blijkt voorlopig ook bij Standard. Michel Preud’homme werd met veel egards binnengehaald. Maar met 11 punten op 21 legt hij een zeer matig rapport voor. Zaterdag ergerde Preud’homme zich aan de speelwijze van Sporting Charleroi. Maar hij ziet dat het de Rouches aan vernuft ontbreekt om een verdedigend ingestelde tegenstander te ontwrichten. Toch feliciteerde hij zijn spelers na de wedstrijd. De ene trainer is wat dat betreft de andere niet.

Positief bleef ook Hein Vanhaezebrouck na de nederlaag van Anderlecht op KRC Genk. Het is logisch dat hij zijn ploeg niet openlijk afbrandt. Vanhaezebrouck verviel ook na de uitstekende competitiestart niet in euforie. Over een crisis wilde hij nu, na een 1 op 9, niet horen. Hij gaf een sneer naar de media die dat wel zouden doen. Dat kan Vanhaezebrouck niet laten. Niettemin is de rust bij Anderlecht opmerkelijk. Zelfs Marc Coucke vroeg na de nederlaag in Genk via Twitter wat geduld te hebben met een veelbelovende groep die zal groeien.

Steeds meer erkenning krijgt Philippe Clement. Maar de trainer van KRC Genk zal zichzelf niet op de borst kloppen. Hij laat zijn ploeg herkenbaar voetballen en doet de juiste wissels. En hij is zeer duidelijk in zijn communicatie.

Knap is ook de manier waarop Antwerp onder László Bölöni vooruitgang maakt. De Roemeen is altijd een adept geweest van aanvallend combinatievoetbal. Die stap zet hij nu bij Antwerp. Zeker in thuiswedstrijden waar Lior Refaelov en Ivo Rodrigues het voetballend vermogen verhoogden en zich, omringd door werklust, volop kunnen uitleven. De Bosuil bruist weer. Maar net zoals bij KRC Genk komt het er nu bij Antwerp op aan over een lange periode te bevestigen.