De tol van een jaar

Velen gingen ervan uit dat 2020 het eindpunt zou worden voor een groot deel van de fameuze gouden generatie. Kan het uitstel van twaalf maanden de Belgen zuur opbreken? Een reis in de tijd, op zoek naar de toekomst van de Rode Duivels.

Wie voor de microfoon staat, kiest zijn woorden met zorg. Met twintig jaar ervaring op de trainersbank, waarvan drie in de spotlights van de Premier League, is Ronald Koeman zich bewust van de draagwijdte van een uitspraak. Zeker als die gedaan wordt tegenover Marca, de meest gelezen krant in Spanje, waarvan de interviews grondig bestudeerd worden door de specialisten van het hele continent.

Het is in de kolommen van het Madrileense dagblad dat de bondscoach van Nederland laat weten: ‘België heeft de ervaring van het WK in Rusland en spelers van een erg hoog niveau: Romelu Lukaku, Eden Hazard, Kevin De Bruyne… En ook een goeie verdediging… Voor hen is het misschien de laatste kans om iets te winnen, want gelet op de leeftijd van enkele van hun spelers, zal dat misschien hun laatste grote toernooi zijn.’

Na een blik op de cijfers zou je misschien zelfs kunnen zeggen dat de oud-manager van Everton nog optimistisch is voor zijn zuiderburen. Wanneer we teruggaan tot aan het EK 2000, dan is de gemiddelde leeftijd van een ploeg die de finale speelt op een EK of WK 27,6 jaar. Vandaar de idee dat de primetime van de gouden generatie op het toernooi in Rusland viel, in 2018. Het elftal dat Roberto Martínez de wei in stuurde voor de stunt tegen Brazilië, was gemiddeld 28,2 jaar.

Drie jaar later, wanneer de voetballiefhebbers zich in 2021 zullen kunnen opwarmen aan het EK, zal de type-elf van de Catalaanse bondscoach gemiddeld 31 jaar zijn. Zelfs als je Dries Mertens met zijn 34 jaar ruilt voor Youri Tielemans (24) komt dat gemiddelde nog altijd boven de 30 uit. Slecht nieuws? Sinds het begin van deze eeuw speelde nog nooit een ploeg ouder dan 30 een grote finale. Het Frankrijk van Zinédine Zidane, de verliezende finalist van 2006, was de oudste ploeg (29,6 jaar), voor de verrassende Kroaten van Luka Modric (29,1 jaar). Wat de winnaars betreft, daar is de tendens dat die steeds jonger worden ( zie kader).

Gemiste aflossing

Waar het Frankrijk van 2018 kon rekenen op de ontbolstering van Kylian Mbappé, terwijl Portugal voor een stuk kon rekenen op de energie van Renato Sanches om twee jaar daarvoor het EK te winnen, is België niet geslaagd in een aflossing van de wacht. Thorgan Hazard is samen met Yannick Carrasco de enige speler van zijn generatie die zich een basisplaats heeft weten te verwerven in de nationale ploeg, terwijl Michy Batshuayi en Dennis Praet zich moesten neerleggen bij een rol als invaller en Maxime Lestienne nooit echt deel kon uitmaken van de kern. En wat betreft de fameuze generatie van 1996, die de estafettestok had moeten opnemen en die belichaamd wordt door Charly Musonda junior en Zakaria Bakkali: die stapelde de ontgoochelingen op en kon de internationale verwachtingen nooit inlossen.

Het gaat zelfs zo ver dat de enige spelers die al door Roberto Martínez werden geselecteerd en die bij de aftrap van het EK volgend jaar nog geen 25 zullen zijn, de namen dragen van Youri Tielemans, Jason Denayer, Elias Cobbaut en Yari Verschaeren. En die hebben niet allemaal erg veel kans om erbij te zijn. Wanneer je in de WK-selectie van Martínez de gepensioneerden Marouane Fellaini en Mousa Dembélé vervangt door Timothy Castagne en Jason Denayer, dan zou België aan het EK beginnen met een gemiddelde leeftijd van 29,4 jaar. Ter vergelijking: het Argentinië van Lionel Messi, de oudste ploeg op het WK in Rusland, was gemiddeld 29,1 jaar oud.

De bondscoach is een man die zelden verrast. Hij mag dan al een specialist zijn van brede selecties in de marge van kwalificatiecampagnes, in de loop van zijn regeertijd (die nu 43 wedstrijden telt) heeft hij slechts aan 42 spelers de kans gegeven om het nationale shirt te dragen. Een bijkomend bewijs dat de nieuwe generatie zeker nog een stap hogerop zal moeten zetten om een plaats te verwerven op de spelerslijst van Roberto Martínez.

Bornauw voor Zinho?

Boven aan de lijst van kandidaten voor een internationaal debuut staat Sebastiaan Bornauw. Achteraan zou de boomlange verdediger van FC Köln al voorsprong genomen hebben op Zinho Vanheusden, die een matig seizoen doormaakt op Sclessin. De ex-speler van Anderlecht is de op één na beste schutter van de Bokken (5 goals, 21 wedstrijden in de basis) en staat al in de belangstelling van grotere clubs uit de Bundesliga. Daarom is het bestuur van de Keulense club al van plan om het Belgisch goudhaantje een geherwaardeerd contract aan te bieden, plus de mogelijkheid om aanvoerder te worden.

Een schril contrast in populariteit met enkele maanden geleden, toen hij zijn toekomst in Brussel gedwarsboomd zag door de komst van Philippe Sandler, die door Vincent Kompany naar Neerpede gehaald werd. Kort na de komst van de elegante Nederlander had Vince een stevige discussie met Daniel Van Buyten, de makelaar van Bornauw. Kompany, die zich bewust was van de kwaliteiten van Bornauw, begreep dat hij een van de weinige bevredigende spelers van paars-wit op dat moment moeilijk kon vragen om als doublure te fungeren voor de rest van het seizoen.

Nog voor de openingsmatch tegen KV Oostende was er belangstelling van de Duitsers en de nood aan liquide middelen van de Brusselse club versnelde de overgang. Het is dus een misvatting dat de nederlaag van paars-wit tegen de kustjongens een invloed zou gehad hebben op die beslissing.

De zomer van de rechterflank

Bornauw zal zeker niet de enige Belgische naam zijn die volgende zomer op de markt circuleert. Aangezien Michy Batshuayi weinig speeltijd krijgt en daardoor zelfs voor zijn plaats als doublure van Lukaku moet vrezen, zal hij allicht proberen om twaalf maanden voor het EK een nieuwe werkgever te vinden. Zelfs al is de concurrentie niet zo heel erg bedreigend voor Batshuayi, want die komt van Divock Origi, die nog nooit uitblonk onder Martínez, en Christian Benteke, wiens kopspel de enige reden lijkt te zijn dat hij nog op een terugkeer in de kern mag hopen.

Van concurrentie gesproken: Thomas Meunier voelde in de voorbije kwalificatiecampagne de hete adem in zijn nek van de onvermoeibare Timothy Castagne. Beide voornaamste rechterflankspelers van de Rode Duivels kijken komende zomer waarschijnlijk uit naar een verandering van lucht. Castagne heeft met veel concurrentie te maken bij Atalanta, een van de verrassingen van het Europese seizoen, en krijgt aanbiedingen uit alle hoeken van het continent. Een daarvan is het Leicester van Tielemans, dat in hem de ideale vervanger ziet voor Ricardo Pereira, die allicht niet lang meer in het King Power Stadium blijft. Het voornaamste obstakel voor een vertrek zou de dramatische gezondheidstoestand kunnen zijn waarin Lombardije nu al weken verkeert.

Thomas Meunier lijkt dan weer van het einde van zijn contract te zullen gebruikmaken om de bedompte lucht van het Ruhrgebied te gaan inademen. Een jaar nadat hij dicht bij een overeenkomst met Atlético Madrid stond, lijkt de Rode Duivel met Dortmund een ideale ankerplaats te hebben gevonden na vier seizoen in de Franse hoofdstad. Aangezien hij de blingbling van de Parijse kleedkamer even beu is als de aanhoudende kritiek van de Franse pers aan zijn adres, zoekt hij vooral een omgeving die overeenstemt met zijn engagement.

De interesse van Borussia zal de Waal snel overtuigen. De onderhandelingen tussen de speler en de club begonnen trouwens al enkele weken geleden, al voor de dubbele Europese confrontatie met zijn huidige club. Omdat die piste snel concreet werd, doofde al even snel de mogelijkheid van een vertrek naar Manchester United, hoewel de Red Devils een club zijn waar onze Rode Duivel al lang voor supportert. Bij de Borussen krijgt de flankspeler de kans om zich opnieuw te lanceren, een jaar voor de start van het EK. Door zijn statuut als vrije speler zal hij een van de bestbetaalde spelers in de kleedkamer worden.

Het uur van de sleutelspelers

Onder de titularissen van de Russische zomer zal Meunier niet de enige zijn die de komende tijd met transferperikelen af te rekenen krijgt. En dan gaan we er nog van uit dat Thibaut Courtois en Eden Hazard hun verovering van Madrid voortzetten, dat Vincent Kompany paars-wit in volle reconstructie niet zal verlaten, dat Romelu Lukaku een van de leiders van de kleedkamer van Inter is geworden en dat Toby Alderweireld zijn contract bij Tottenham verlengt onder impuls van José Mourinho, de nieuwe manager van de Spurs die beter dan zijn voorganger kan opschieten met de Belgische verdediger.

De toekomst van Jan Vertonghen daarentegen ligt vermoedelijk niet in Londen. ‘Ajax Amsterdam? Dat is inderdaad een mogelijkheid’, vertelde hij aan Kat Kerkhofs, de vrouw van zijn goeie vriend Dries Mertens op VIER. De hypothese van een terugkeer naar België is een stuk minder waarschijnlijk: ‘Als ik naar Brugge ga, vermoordt Kompany mij. En als ik naar Anderlecht ga, vermoordt mijn familie me. Beerschot? Ik zal het eens bekijken.’

Mertens van zijn kant haalde enkele maanden geleden de voorpagina van de Italiaanse kranten omdat de onderhandelingen voor een nieuw contract bij Napoli langer dan redelijk bleven aanslepen, terwijl de Leuvenaar op jacht was naar het doelpuntenrecord in de geschiedenis van de Napolitanen. De lieveling van San Paolo is al twee jaar vragende partij voor een nieuw contract, dat zijn salaris zou verhogen tot 5 miljoen per jaar, maar hij botste steevast op de onverzettelijkheid van voorzitter Aurelio De Laurentiis, die zijn portemonnee niet graag opentrekt. In verband met de geruchten dat zijn aanvaller naar China zou trekken, net als flankspeler José Callejón, deed de voorzitter uitspraken in de pers die de nummer 14 pijn deden. De onderhandelingen die De Laurentiis voerde in het vliegtuig na de Europese verplaatsing naar Salzburg, gebeurden in afwezigheid van de makelaars van Mertens. Het leek wel een straatje zonder eind.

Een handtekening is er nog niet, maar een principeovereenkomst al wel, en dat komt door verschillende factoren. Ten eerste heeft de beslissing van de Chinezen om de astronomische salarissen voor buitenlandse spelers te beperken, de mogelijkheid van een exotische bestemming wat bekoeld. Daarnaast is het uiteindelijk niks geworden met de belangstelling van Inter (via de makelaar van Lukaku, die een goede bekende is van Mertens). Ten slotte treuzelt Arkadiusz Milik om zijn contract aan de voet van de Vesuvius te verlengen en heeft de voorzitter schrik dat hij komende zomer zijn beide kanonnen zal verliezen. Daarom zitten beide partijen weer rond de tafel om een contract te bespreken dat de liefde tussen Ciro (zijn lokale bijnaam) en de Napolitanen zou verlengen.

En Kevin De Bruyne?

Vorige winter keerde Yannick Carrasco terug naar Atlético Madrid en hij trof daar in de kleedkamer niet meer dezelfde anciens aan die moeilijk konden omgaan met zijn solitaire kantje en zijn gebrek aan absolute toewijding aan het Cholismo. Het ziet er dus naar uit dat hij zijn terugkeer naar Europa de komende maanden zal bevestigen. Zijn naam zal dus zeker opduiken in de transferrubrieken en dat geldt mogelijk ook voor die van … Kevin De Bruyne.

Pep Guardiola mag dan wel voor de microfoons bevestigd hebben dat hij volgend seizoen nog op de bank van Manchester City zou zitten (hij deed dat minder dan een week na de uitsluiting van de Citizens uit alle Europese competities voor de volgende twee seizoenen, die uitgesproken werd op 14 februari), zijn favoriete Rode Duivel toonde zich veel minder spraakzaam. KDB ligt nog onder contract bij de Skyblues tot juni 2023, maar kan zijn werkgever voorlopig geen garanties geven. Het beroep van de Mancunians bij het TAS leek nog even de deur op een kier te zetten, maar die werd van twee kanten stevig weer dichtgeslagen.

De entourage van de speler is zich ervan bewust dat diens waarde nooit zo hoog was als de voorbije weken, dankzij fantastische statistieken (26 assists en 12 goals in alle competities samen dit seizoen) en probeert dus tijd te rekken. Maar vergis u niet: niet communiceren is óók een manier van communiceren. Kevin De Bruyne is 28 (binnenkort 29) en het valt moeilijk voor te stellen dat hij een kruis zou willen maken over zijn Europese ambities de komende twee seizoenen.

Door zijn waarde op de gespecialiseerde site Transfermarkt (ongeveer 150 miljoen) is het gemakkelijk om een lijstje op te stellen met clubs die in staat zijn om de Rode Duivel in te lijven. Al zullen er door de huidige crisis – het coronavirus is een financiële strop voor de clubs – waarschijnlijk nog minder zijn die zo’n bedrag willen neertellen. Het is de bevestiging van het spreekwoord ‘zwijgen is goud’. En wie dan toch voor de microfoons komt, kiest zijn woorden met zorg.