Vijf en een half jaar nadat Hein Vanhaezebrouck in Genk met pek en veren de Cristal Arena uit werd gejaagd, leidde hij AA Gent naar de eerste landstitel in de geschiedenis. Het is geen toeval.
Eén seizoen nog maar was Hein Vanhaezebrouck in de eerste klasse hoofdtrainer geweest toen hij in 2009 voor KRC Genk tekende. KV Kortrijk redde zich toen onder zijn leiding maar nipt, hijzelf was ambitieuzer dan dat en vertrok om in de Cristal Arena voor de prijzen te gaan spelen. Maar het wordt een lijdensweg. Wanneer hij voelt dat het niet loopt zoals verwacht, begint hij zich in de media te verdedigen en de buitenwereld te laten weten wat die volgens hem verdient te weten: de transferbeloften die hem waren gemaakt, werden niet nagekomen omdat het geld op is. Hij roept de supporters op te stoppen met dromen en de realiteit onder ogen te zien. In Kortrijk zou hij daar wellicht mee weggekomen zijn, maar in Genk botst hij op een jonge voorzitter. Die levert openbare kritiek op zijn selectiepolitiek en tactiek, noemt zijn 3-4-3-spelsysteem onrealistisch en verwijt hem een gebrek aan zelfkritiek. Vanhaezebrouck voert een strijd die hij niet kan winnen tot op het bot en wordt op 29 november ontslagen.
Het hakt heel diep op hem in. Troost vindt hij bij zijn vrouw en twee kinderen. Na het louteringsproces volgt in Sport/Voetbalmagazine de publieke biecht. Hij geeft toe dat zijn communicatie niet goed was. Dat hij moet leren ontgoocheling beter van zich af te zetten en de zaken eens anders te bekijken. Dat hij niet altijd in het verweer en in de clinch moet gaan. Dat hij niet tegen iedereen zijn gelijk moet willen halen, maar ook eens iets moet kunnen laten bezinken en zeker geen nutteloze discussies meer moet voeren. Dat hij niet overal en altijd ter beschikking van de pers moet zijn, dat zijn analyses korter en positiever moeten worden. En: dat als hij ergens naartoe gaat, hij beter de gemaakte afspraken en de mogelijkheden moet checken. Om dat veranderingsproces in de praktijk in gang te zetten, keert hij terug naar KV Kortrijk, de club die hij het best kent en waar hij aanvaard wordt zoals hij is.
Hein is en blijft Hein, maar er is toch een evolutie merkbaar – en die zet zich tot op vandaag voort. Af en toe schiet hij nog eens door, maar globaal gesproken wordt zijn communicatie strategischer en iets milder. Hij geeft al eens makkelijker een compliment en zelfs al eens een fout toe. Het mooiste compliment dat hijzelf krijgt, is zijn verkiezing door de spelers van de Jupiler Pro League tot Trainer van het Jaar in 2012. In mei van vorig jaar tekent Vanhaezebrouck voor AA Gent. Na vier seizoenen KVK acht hij de tijd gekomen om zich nog eens aan een stap hogerop te wagen, vijf jaar nadat hij van Kortrijk naar Genk vertrok. Daar pakt hij meteen de eerste landstitel in de geschiedenis van de club. Proficiat Hein!
Hein Vanhaezebrouck (51) groeide op in het Zuid-West-Vlaamse Lauwe. Hij voetbalde als centrale verdediger voor WS Lauwe, RC Doornik, KV Kortrijk, KRC Harelbeke en Sporting Lokeren. Zijn trainerscarrière begon hij als assistent-trainer bij Sporting Lokeren. Daarna werd hij hoofdtrainer van Sporting West, WS Lauwe, KV Kortrijk, KRC Genk en AA Gent.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier