De weg naar glorie van Romelu Lukaku, verteld door zijn entourage

© BELGAIMAGE
Thomas Bricmont

Romelu Lukaku kreeg niets cadeau in het leven. Zijn kindertijd werd gekenmerkt door armoede, hoongelach en de obsessie om de beste te zijn. Zijn wantrouwen tegenover de buitenwereld en honger naar succes leidden hem naar de top. Dit is het waargebeurde verhaal van de Belgische Mancunian. Verteld door zijn eigen clan.

Romelu is mijn kleine broer. Ik voel mij verantwoordelijk voor hem en stel mij heel beschermend op. Niemand zal het wagen om hem iets aan te doen.’ Nicaise Kudimbana, die na twee seizoenen Antwerp terugkeerde naar zijn eerste liefde Union, meent het. Wie Romelu Lukaku wil treffen, moet eerst voorbij de 1,90 meter en 94 kilogram van Kudimbana. Het kan tellen als afschrikmiddel. De rijzige Congolees is bijna zeven jaar ouder dan Romelu Lukaku, maar ze zijn onafscheidelijk sinds hun eerste ontmoeting op Anderlecht.

Ze woonden beide op een appartement dicht bij de Ninoofsesteenweg in Anderlecht. Romelu deelde een appartement met zijn ouders en broer. Kanu, Reinaldo en Cheikhou Kouyaté woonden op wandelafstand. ‘Ik zat toen in de A-kern van Anderlecht en Romelu kwam net kijken bij de beloften’, zegt Nicaise Kudimbana. ‘Als hij geen vervoer had, zette ik hem af op training. Hij kwam bij mij over de vloer wanneer hij geen zin had om alleen thuis te zitten. Toen hij gepromoveerd werd naar de A-kern heeft hij bewust aan de trainer gevraagd om naast mij te mogen zitten. Ik heb hem toen echt onder mijn vleugels moeten nemen. Om maar te zeggen dat ik Rom heb leren kennen toen hij niets betekende in België.’

‘In het begin dacht ik dat hij gewoon introvert was, maar hij is vooral achterdochtig tegenover mensen.’

Nicaise Kudimbana

De reputatie van de oudste Lukaku reikt niet verder dan Neerpede, waar hij bij de jeugdploegen furore maakt. Kudimbana: ‘Ik had veel positieve zaken over hem gehoord. Op de club deden er verhalen de ronde over een jonge en krachtige aanvaller die bij de jeugd meer dan honderd doelpunten had gemaakt. Hij werd beschreven als een soort Avenger, een superheld. Toen ik hem voor het eerste zag, zei ik: jij bent dus Romelu Lukaku? Ik wist dat hij zou afzien. Ik ben in Congo geboren en ik kreeg ontelbare keren te horen dat ik geknoeid had met mijn geboortedatum. Romelu is in België geboren, maar dat zou mensen niet tegenhouden om hem ook van fraude te verdenken.’

Zijn kindertijd is een aaneenschakeling van verdachtmakingen geuit door andere ouders en trainers van de tegenpartij. Vanaf zijn debuut bij het toenmalige FC Boom tot zijn intrede bij de A-kern van Anderlecht moet hij de vragende blikken afweren.

Rom is groter, sterker, sneller dan de rest en dat roept weerstand op. Ook in het buitenland. Op zijn veertiende wordt hij door Rijsel uitgenodigd voor een test. De jonge Romelu is meteen onder de indruk van het Domaine de Luchin, het nagelnieuwe opleidingscentrum van de club.

De beleidsmakers van de club uit het departement Nord hebben hun twijfels over de leeftijd van de snotneus met bovennatuurlijke afmetingen. ‘Ik heb bij wijze van test een paar spurtjes moeten trekken en daarna werd ik meteen onder de scanner gelegd’, vertelt Romelu Lukaku. ‘Ik was het al gewend: bij Anderlecht moesten jongens die niet in België geboren waren ook allerhande proeven ondergaan. Na de onderzoeken lag mijn besluit vast: ik had niets te zoeken bij Rijsel. Mijn vader heeft niets gezegd. Hij heeft niet eens geprobeerd om mij op andere gedachten te brengen.’

TIENERIDOOL

Romelu moet altijd tegen de stroom ingaan. In de geesten van de mensen wordt alles hem voorgeschoteld. Hij is toch de zoon van Roger Lukaku, ex-speler van Seraing en Ekeren en voormalig Congolees international die tijdens zijn carrière als profvoetballer goed geboerd heeft? Het was dus wachten tot het talentvolle nageslacht van Roger zou uitbarsten.

Het is een verkeerde voorstelling van de zaken. Zelfs Kudimbana wordt murw geslagen door de verhalen die hij te horen krijgt van zijn maat. ‘Ik ben net als Romelu grootgebracht in sociale woonblokken. Maar ik heb bijlange niet zo erg gesukkeld als hij.’

‘Onze levensstandaard lag niet hoger dan in het Congo waar ik ben opgegroeid’, vertelt moeder Lukaku. ‘De verwarming deed het niet altijd, ik moest elke dag origineel uit de hoek komen om een warme maaltijd op tafel te krijgen en op school werden de jongens uitgelachen omdat ze met kapotte schoenen en sjofele kleren rondliepen. Armoede kan je nu eenmaal niet verstoppen…’

Het gaat bergafwaarts met de familie wanneer Roger Lukaku zijn voetbalschoenen aan de haak hangt. Amper twee maanden na zijn voetbalpensioen zijn ze plots financieel behoeftig. ‘Ik was een jaar of zes toen alle miserie begon’, herinnert Romelu zich. ‘Ik weet het nog heel precies omdat ik mij dat jaar voor het eerst had ingeschreven bij een voetbalclub. We hadden geen televisie, geen elektriciteit en we moesten ons appartement in Brussel verlaten.’

Zijn kindertijd is een aaneenschakeling van verdachtmakingen geuit door andere ouders en trainers van de tegenpartij.

‘Daarop zijn we naar Antwerpen verhuisd. Het verging ons daar niet beter. We hadden geen gordijnen en we sliepen op de grond. Ik moest zelfs stoppen met voetballen omdat mijn vader mij niet naar de trainingen kon voeren. Frustrerend! In die periode werden we opgevangen door een tante omdat mijn moeder diabetes had ontwikkeld. We mochten weer naar huis toen mijn moeder opnieuw voor ons kon zorgen. We zaten toen echt in een zwart gat. Veel mensen hebben ons laten vallen. En dat zal ik niet snel vergeten.’

Fast forward naar het voorjaar van 2009. Romelu debuteert op 24 mei 2009 in de hel van Sclessin, waar hij ondanks de titel van Standard, zijn visitekaartje afgeeft. Daarna gaat het snel. Té snel wellicht. Hij wordt het tieneridool van het Belgische voetbal. Zijn populariteit overstijgt die van Vincent Kompany destijds – zelfs Youri Tielemans kan er niet aan tippen. De mediagekte wekt ook jaloezie en hoongelach op. Iets meer dan twee jaar na zijn opgemerkte rentree in de Jupiler League krijgt Romelu Lukaku zijn droomtransfer naar Chelsea. Maar de kritiek verstomt niet. Het kamp van de anti-Lukaku’s wacht op een misstap. Zijn criticasters catalogeren hem onder de noemer afstandelijk, zelfingenomen en een tikkeltje arrogant. ‘In het begin dacht ik dat hij gewoon introvert was’, zegt Kudimbana. ‘Maar hij is vooral achterdochtig tegenover mensen. Wat wil die persoon van mij?Benadert hij mij omdat het goed draait op het veld?Is hij uit op mijn geld? Dat soort issues houden hem bezig.’

Met de tijd heeft hij een schifting gemaakt in zijn kennissenkring. Big Rom heeft geen nieuwe vrienden nodig. Hij heeft genoeg aan zijn moeder, broer en enkele jeugdvrienden. Af en toe komt hij mensen tegen die een graantje willen meepikken van zijn bliksemsnelle succes. Vorig jaar kruist hij in Manchester een paar keer het pad van een advocaat die een bloeiende zaak zou hebben in Londen. Romelu heeft al snel door dat hij te maken heeft met een taxichauffeur die uit is op zijn geld. De man in kwestie mag beschikken. De 65-voudige Rode Duivel huivert bij de gedachte om opnieuw gekwetst te worden. De blauwtjes die hij in het verleden heeft gelopen bij enkele ploegmaats en zijn vader, met wie hij een gecompliceerde relatie heeft, hebben hem nog meer wantrouwig gemaakt. Al gaat hij de laatste tijd meer uit de bol en oogt hij relaxter. De idiote selfies die hij op camera vastlegt zijn daar een uiting van.

Voor zijn huis in Manchester: de bal blijft altijd zijn gedachten beheersen.
Voor zijn huis in Manchester: de bal blijft altijd zijn gedachten beheersen.© BELGAIMAGE

TECHNIEK CORRIGEREN

Mensen met wie hij close is, zullen het beamen: Romelu weigert op de rem te gaan staan. Hij is een voetbalfreak die op zijn laptop een indrukwekkende collectie filmpjes heeft aangelegd met acties van andere voetballers en fragmenten uit zijn eigen wedstrijden. ‘Hij weet dat hij nog beter kan worden, hij heeft begrepen hoe belangrijk persoonlijke ontplooiing is’, aldus de 38-jarige Zouhar Essikal, makelaar en vriend van Romelu. ‘Zo heeft hij zich verdiept in de visualisatietechnieken, een proces waarbij je je een situatie of handeling inbeeldt. Het is wijdverspreid onder de grote Amerikaanse sporters. Voor mij is hij een voorbeeld voor de allerkleinsten. Waar was hij vijf jaar geleden en waar staat hij nu? En je mag gerust weten dat zijn honger nog niet gestild is. Hij wil elk jaar nog iets verder springen. Het wordt moeilijk, maar hij mikt nóg hoger dan Manchester United.’

‘Hij zal wel eens uitgaan, maar het zou niet spontaan bij hem opkomen om een discotheek te bezoeken.’

Nicaise Kudimbana

In zijn omgeving kijkt niemand nog op van zoveel werkijver. De Romelu die op zijn zestiende de toorn van de Luikse fans weerstond is dezelfde die op rooftocht trekt door de Premier League. Kudimbana: ‘Ik was bij wijze van spreken doelman nummer 32 bij Anderlecht, maar Romelu vroeg expliciet aan mij, en niet aan Roef, Bruzzese of Cordier om langer te blijven. Want hij wilde nog wat op doel trappen.’

Congo is alomtegenwoordig bij de Lukaku’s – hij wordt opgevoed op het ritme van zangers Papa Wemba en Koffi Olomide. Maar tijdens zijn pubertijd zwicht hij voor de VS. Hij bekeert zich tot Amerikaanse rap – ‘All eyez on me’ van Tupac wordt zijn eerste album – en de sterren van de NBA beschouwt hij als zijn rolmodellen. Derdeklasser Puurs stelt hem zowaar voor om over te schakelen naar het basketbal. The sky is the limit voor Romelu. Hij wil zo snel mogelijk de klim naar boven inzetten, weet Kudimbana. ‘Hij sprak mij al heel vroeg aan over Chelsea, Didier Drogba, enzovoort. Ik moest hem er vaak op wijzen dat hij bij Anderlecht zat. Zes maanden later tekende hij een contract bij Chelsea…’

Het eerste seizoen van Romelu bij de Blues valt nochtans lelijk tegen: José Mourinho ziet hem niet staan en hij moet op het einde zelfs aankloppen bij de U21 om aan speelminuten te geraken. Voor hij op vakantie vertrekt naar Ibiza gaat hij nog even herbronnen in Brussel. ‘We hadden een zaal afgehuurd in Neder-Over-Heembeek’, herinnert Essikal zich. ‘Toen hij sommige spelers aan het werk zag met de bal, kwam hij tot het besef dat hij op technisch vlak nog veel vooruitgang moest boeken. Vijf dagen op rij heeft hij ons verplicht om met hem te gaan zaalvoetballen. Hij had maar een doel voor ogen: zijn technische mankementen corrigeren.’

BUSINESSCLASS

Elk bezoek aan zijn hometown Brussel is een gelegenheid om zijn trouwe kliek terug te zien. Het is een harde kern van vier, vijf man. Ze komen samen in de Bowling Stones in Wemmel, verorberen samen een kebab of spreken af bij iemand thuis. En elke zomer trekt hetzelfde team op vakantie. Vinnie Frans, de jeugdvriend van Romelu toen hij in het Antwerpse Wintam ging wonen, is dan ook van de partij. De excessen zijn eerder schaars. ‘Een keer heb ik een scheut alcohol naar binnen gewerkt. Mijn maag stond in brand’, lacht Romelu. ‘Die dag heb ik tegen mezelf gezegd dat ik niet meer zou drinken. Alcohol is de duivel, niet?’

Hij heeft zichzelf bepaalde limieten opgelegd, valt er te horen. Zijn vrienden moeten hem werkelijk uit zijn huis sleuren om hem op de dansvloer te krijgen.

Kudimbana: ‘Ik herinner mij een kampioenenviering met Anderlecht. Ik heb hem moeten voortslepen naar Carré. Maar hij voelde zich er niet op zijn gemak, ik zag meteen dat het zijn leefwereld niet was. Als hij met zijn vrienden is, zal hij wel eens uitgaan, maar het zou niet spontaan bij hem opkomen om een discotheek te bezoeken. Zelfs tijdens een vakantie in Miami kan je hem niet uit zijn routine halen: hij zal geen uren slaap laten liggen en hij heeft zijn drie maaltijden per dag nodig.’

Op vakantie gaan met de aanvaller van de Red Devils betekent doorgaans uitgebreid getrakteerd worden. Op het programma staan: reizen in businessclass, aan het stuur zitten van luxebolides en logeren in een villa in XXL-formaat.

Maar bij Romelu Lukaku blijft de bal zijn gedachten beheersen. ‘Hij stond op het punt een contract te tekenen waar honderd miljoen euro mee gemoeid was, maar hij wilde kost wat kost een wedstrijdje vijf tegen vijf te spelen tegen onbekenden. In de villa duwde hij de ligbanken opzij en speelden we tennis-voetbal. En in het zwembad haalde hij tal van acrobatische toeren uit. In zijn plaats had ik mij koest gehouden, maar hij kan het niet laten om met de bal bezig te zijn.’

Met zijn moeder, zijn bron van inspiratie.
Met zijn moeder, zijn bron van inspiratie.© BELGAIMAGE

‘Mama Adolphine is the boss’

Romelu is erg gelovig. Maar voor hem tellen er maar twee zaken: voetbal en familie’, aldus boezemvriend Nicaise Kudimbana. ‘Aan mama Adolphine raak je niet. De beste manier om uit het leven van Romelu verbannen te worden, is kritiek geven op zijn moeder. Hij is niet het type dat zijn hart lucht wanneer hij down is. Maar zijn moeder is een van de weinige personen naar wie hij luistert.’

Jordan is de rebel van de familie. Hij heeft zelfs iets roekeloos in zich. Hij geniet naar eigen zeggen meer van het leven dan zijn broer. ‘Jordan is het karakterventje van de familie’, beweert Kudimbana. ‘Hij zegt de dingen zonder omwegen. Romelu is meer chill.’

Veel mensen zijn dus verbaasd wanneer hij in oktober 2015 tijdens de Merseyside derby tussen Liverpool en Everton helemaal door het lint gaat bij een woordenwisseling met Mamadou Sakho. Big Rom, van nature een rustige jongen, laat in die match een ander facet van zijn persoonlijkheid zien. ‘Sakho heeft toen dingen gezegd over mijn familie die hij niet had mogen zeggen. Op zo’n moment ben ik niet meer bezig met de mensen in het stadion. Ik dacht toen maar aan een ding: jij en ik verlaten het veld en vechten het onderling uit. Ik heb van niemand schrik.’

Zijn enige zwakke punt is zijn moeder. Als zij lijdt, lijdt hij mee. Het is dus niet verwonderlijk dat de impasse waarin Romelu al een tijdje zit na zijn droomdebuut voor Manchester United – zeven doelpunten in de Premier League in evenveel matchen – samenvalt met de gezondheidsproblemen van zijn moeder. Romelu belt haar drie keer per dag op om te checken hoe ze omgaat met haar acute vorm van diabetes. ‘Mijn moeder is the boss‘, zegt Romelu. ‘Beslissingen over mijn voetbalcarrière neem ik zonder haar, maar voor de rest is ze mijn bron van inspiratie. Ze heeft zich echt kapot gewerkt voor ons. Ondanks haar ziekte ging ze schoonmaken in huizen en cafés. Jordan en ik namen de bus naar Boom om te trainen en van daaruit gingen we naar de werkplek van ons mama in Antwerpen. Meestal hielpen we mee tafels verplaatsen in cafés waar ze ging schoonmaken. Maar op mijn zesde vertelde ik aan mijn moeder dat ik voor Anderlecht zou spelen om haar financieel bij te kunnen staan. Toen ik mijn eerste profcontract heb getekend bij Anderlecht, droomde ik van een PlayStation en FIFA 2008. Grappig hé?’

De volgende stap was een eigen kamer hebben. Tot dan delen Jordan en Romelu dezelfde ruimte. ‘Ik had eindelijk mijn eigen plek, met in een hoekje een televisie en een PlayStation. Daarom kan ik genieten van simpele zaken. Zoals een film bekijken met mijn moeder en broer. Ik heb geen feestjes nodig om plezier te maken.’

Tussen zijn vrienden.
Tussen zijn vrienden.© BELGAIMAGE

Duel der zwaargewichten

Romelu Lukaku kan teren op de oerkracht van tien paarden en heeft een lichaam dat veel weg heeft van een pantser. Zijn vrienden denken dat hij als kleine jongen in een ketel met toverdrank is gevallen. ‘Op mijn zestiende was ik klein en had ik een groot hoofd. Ik heb niet veel later een groeischeut gekregen’, zegt Nicaise Kudimbana. ‘Bij Romelu lijkt het alsof hij al heel zijn leven met dat grote lichaam rondloopt. Om hem te jennen moet je er hem op wijzen dat hij schoenmaat 74 heeft…’

Met Nicaise Kudimbana.
Met Nicaise Kudimbana.© BELGAIMAGE

De twee krachtpatsers vochten op stage met Anderlecht ooit een duel uit om voor eens en altijd vast te stellen wie de sterkste is. ‘Hij is doodleuk mijn kamer binnengestapt met de woorden: ik ben er klaar voor. Iedereen heeft schrik van mij – mijn bijnaam luidt niet voor niets Kudi Sensei (sensei is een meester in de gevechtskunsten, nvdr). Romelu was de uitzondering. Ik was niet helemaal zeker van mijn stuk: hij was nog jong, maar hij straalde zo veel kracht uit. Ik heb hem toch op de grond gekregen en een tijdlang tussen mijn armen kunnen klemmen. Naar het einde toe zag ik bloed uit zijn mond lekken. Maar hij gaf geen krimp. Onlangs daagde hij mij nog eens uit. Ik was volgens hem versleten en hij zou mij onttronen. Hij mag altijd afkomen.’

Met Nicaise Kudimbana.
Met Nicaise Kudimbana.© BELGAIMAGE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content