‘Dit zou voor Broos een mooi moment zijn om te stoppen (maar dat zal hij niet doen)’

Elke maandag blikt Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, terug op het voorbije sportweekend. Deze week heeft hij het over triomf van Hugo Broos, de stress bij Standard en de Belgische uitblinkers in het buitenland.

Kameroen wint de Afrika Cup, waarmee Hugo Broos zijn revanche beet heeft op al wie hem te vroeg afschreef in België. Moet hij nu stoppen op een hoogtepunt?

Jacques Sys: ‘Broos is nu de koning van Kameroen, en eigenlijk heel Afrika. Wat hij klaarspeelde was een staaltje van absoluut vakmanschap: met niet eens zijn beste ploeg behaalde hij het grootst denkbare succes. Zeker in Afrika vereist dat een hoge mate van tact en diplomatie. Het zou inderdaad een zeer mooi moment zijn om te stoppen, Hugo wordt in april 65 jaar, dat is de pensioengerechtigde leeftijd. Maar ik denk niet dat hij dat zal doen.

‘Uit zijn commentaren vooraf bleek al dat de vernedering in België diep zat: geen enkele ploeg toonde nog interesse in hem. Na zijn ontslag bij Anderlecht werd hij in het Belgische voetbal uitgerangeerd. Broos zal zich dolgraag willen bewijzen in eigen land, het vuur brandt nog te hard bij hem om weer hele dagen in zijn tuin te werken of te gaan fietsen – daar had hij zijn buik van vol, had hij al dikwijls genoeg laten verstaan.

‘Deze triomf in de Afrika Cup betekent eerherstel, alleen is de vraag waar hij in België terecht zal kunnen. Hier heeft of had hij zijn imago wat tegen: men noemde hem een zagevent en iemand van de oude stempel. Blijft hij dan niet beter in Kameroen? Al loopt hij daar het risico om een paar maanden later, als resultaten uitblijven, toch ontslagen te worden. Dat weet Broos zelf ook. In ieder geval verdient hij dit succes: Broos is een integer mens, hij zet zichzelf nooit in het uitstalraam.’

Standard verliest in eigen huis met 0-3 van Kortrijk. Beschamend en daarmee is PO1 zo goed als onmogelijk geworden. De spelers gaan gebukt onder de stress, geeft Standard als uitleg. Valt daar begrip voor op te brengen?

‘Dat zou toch niet mogen. Als je bij een topclub wil spelen, moet je met druk kunnen omgaan. Maar die uitleg is tekenend voor de onrust binnen die club. Het is een bedrijf in import en export geworden. Van continuïteit is geen enkele sprake, hoe kan je dat dan van je spelers verlangen? Het is aan de club om de voorwaarden te scheppen voor rust in de ploeg. Daar slagen ze nu al vele jaren op rij niet in. Het is een komen en gaan van trainers. Wat is eigenlijk al de meerwaarde van Daniel Van Buyten, Olivier Renard en Bruno Venanzi geweest? Die mensen mogen toch echt eens de hand in eigen boezem steken. De spelers zijn passanten, die geen enkele binding hebben met de club. Bovendien worden ze niet geholpen door hun trainer: met zijn uitspraken straalt Jankovic machteloosheid uit. Dan moet je als speler mentaal heel sterk zijn om het hoofd boven water te houden. Standard is momenteel een hulpeloze club.’

In het buitenland kan het momenteel niet op voor de Rode Duivels. Lukaku maakte er vier tegen Bournemouth, Mertens drie tegen Bologna, Hazard schitterde tegen Arsenal. Verbaast dat jou?

‘Vroeger hebben we ook sterke generaties gekend, maar toen vertrokken minder Belgen naar het buitenland. Dat zoveel jongens nu in topcompetities actief zijn, toont in de eerste plaats dat ze daar de kwaliteit voor hebben. Maar misschien belangrijker nog: ze worden in het buitenland beter, want ze komen bij toptrainers terecht en pikken een hoger tempo op.

‘Het verhoogt de druk op bondscoach Roberto Martínez, want al dat talent komt stilaan tot volle wasdom. Al vraag ik me af hoe Marc Wilmots daar zich nu bij moet voelen? Hij heeft deze generatie zien evolueren. Die spelers zijn nu nóg beter. Mertens als diepe spits, Hazard die weer zijn immense talent toont en Lukaku die onder Koeman beter leerde bewegen zonder bal – zo zegt hij zelf. En dan spreken we nog niet van Kevin De Bruyne, Toby Alderweireld of Mousa Dembélé, intrinsiek misschien de beste Rode Duivel die we hebben. Er zijn niet veel landen die zoveel kwaliteit kunnen opstellen. Dat mag zich bij de nationale ploeg toch eens gaan vertalen naar goed voetbal, niet enkel resultaten. Het zal veel vakmanschap van Martínez vergen, hij staat voor een groot examen in zijn carrière als bondscoach.’