Waarom Zulte Waregem de beker zal winnen? Onze redacteur blikt vooruit.
1) De Leyefactor
Goed zes maanden had Mbaye Leye niet gespeeld nadat hij eind augustus op KVO een zware kruisbandblessure opliep. Een aderlating voor Zulte Waregem. Francky Dury kon daarna wel rekenen op een vlot scorende Habib Habibou, en ook Leyes vervangers, Raphaël Cacéres en Idrissa Sylla, maakten elk vijf goals, maar net als, Marvin Pourié, de spits die in de winterstop vanuit Kopenhagen overkwam, kon geen van hen dezelfde stempel op het spel van Essevee drukken als Leye.
Dat bleek al meteen bij diens eerste volwaardige invalbeurt tegen Club Brugge, op de voorlaatste speeldag. Toen scoorde hij niet alleen de late gelijkmaker (1-1), maar als beweeglijk en uitstekende kaatsend aanspeelpunt liet Le Professeur het voorheen met zichzelf worstelende Zulte Waregem weer helder en herkenbaar spelen. De automatismen, de looplijnen, het positiespel: alles viel opnieuw in de plooi. Net als vorige week op AA Gent, toen de Senegalees voor het eerst startte.
Minstens zo belangrijk is zijn rol als leider op en naast het veld. Leye is een zelfbewuste winnaar die zijn ploegmaats haast op natuurlijke wijze besmet met zijn aangeboren zelfvertrouwen en winnaarsmentaliteit. En die zal hij meer dan ooit overzetten in aanloop naar de bekerfinale.
De Senegalees heeft bovendien als enige Zulte Waregemspeler al de Beker van België gewonnen, twee keer zelfs: met AA Gent en Standard. Hij weet dus wat het is om te zegevieren op de Heizel.
2) De Hazardfactor
Zat na de wintermercato wekenlang in een mentale dip toen de overgang naar Anderlecht, waar hij op gerekend had, afgesprongen was. Dury liet hem tegen Cercle zelfs aan de kant, zodat de middenvelder zich kon rebooten. Een uitstekende zet, want na vele gesprekken met zijn familie, coach en ook Leye, bande Hazard alle spinnenwebben uit zijn hoofd en vond hij het spelplezier terug.
Op Charleroi en Waasland-Beveren was hij nog niet zo alomtegenwoordig zoals voor de winterstop, maar Little Hazard deelde wel al telkens een assist uit. En door de comeback van Leye, met wie hij het ook op het veld uitstekend kan vinden, ging hij tegen Club en AA Gent nog meer bevrijd spelen – met als resultaat een schitterende assist voor winnende treffer van Sylla in de Ghelamco Arena (0-1).
Alleen een doelpunt blijft voorlopig uit – Hazards laatste competitiegoal dateert van 30 oktober 2013 thuis tegen Gent -, maar dat houdt de Waal misschien wel voor zaterdagavond. Twee koninginnestukken die net op tijd weer in vorm zijn: dat moet bekerwinst opleveren.
3) Focus, honger en strijdlust
Wie van de week de trainingen van Zulte Waregem volgde, zag een bijzonder ontspannen Dury en spelersgroep. Geen spatje stress is er te merken, van concentratie en focus des te meer. Nadat Zulte Waregem vorig seizoen door een ongelukkig afgeweken vrijschop van Lucas Biglia de titel uit handen moest geven, is de honger bovendien ongelofelijk groot om nu wél een prijs te pakken.
En vooral om beloond te worden voor een grenzeloze strijdlust die de Esseveespelers aan de dag legden in de tien meest turbulente maanden uit de clubgeschiedenis, met onder meer de veelbesproken stamnummersoap, de kapiteinsbandhistorie, het ontslag van CEO Patrick Decuyper en de transferbeslommeringen rond Junior Malanda en Hazard.
Zulte Waregem werd vaak overspoeld, maar verdronk nooit. En die fighting spirit zal op de Heizel de doorslag geven.
