Jacques Sys

En plots nodigde Marc Wilmots je uit voor koffie en taart

Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

Het ontslag als bondscoach van Ivoorkust zal het zelfvertrouwen van Marc Wilmots niet aantasten. Zelfverzekerd is hij altijd geweest.

Negentien jaar was Marc Wilmots toen hij van KV Mechelen naar STVV werd getransfereerd. Hij gold als een groot talent en dus was er reden genoeg voor een uitgebreid interview. Dat was in juni 1988.

Wilmots zat thuis in Geldenaken, in de gezellige en warme sfeer van de gemoderniseerde ouderlijke hoeve, waar hij zich duidelijk geborgen voelde. Een imponerende verschijning en een man met een uitgesproken mening. Zo werd hij in Sport Magazine na dat allereerste interview ingeleid en zo was het ook.

Zelden een voetballer ontmoet met zo een mengeling van zelfverzekerdheid en nuchterheid als Wilmots. Hij was blij dat zijn vader hem bij STVV had vrijgekocht, voor 7500 euro, en dat hij nu kon verder werken aan zijn ontwikkeling. Want in Sint-Truiden, vertelde hij, werden zijn zwakke punten niet weg geschaafd en zijn kwaliteiten niet verder aangescherpt.

En plots onderbrak hij het gesprek om je uit te nodigen voor koffie en taart. Hartelijkheid is een deugd die in dat gezin werd gekoesterd. En hard werken deed iedereen.

Er was een imponerende veestapel en ruim zeventien hectare grond die diende bewerkt te worden. Ook Marc Wilmots stak een handje toe. Hij hield van het leven op de hoeve. Over hem verschenen toen wat geromantiseerde verhalen van een voetballer die ’s ochtends op het veld wroette en ’s avonds op doelpuntenjacht ging voor STVV.

Het was opvallend hoe Marc Wilmots zijn weg uitstippelde. Iedereen, vertelde hij, ging er vanuit dat hij naar Standard zou verhuizen. Een Waal in een Waalse club, zo leek het te horen. Maar Wilmots was niet geïnteresseerd in Standard. Hij zag geen perspectief in die club, hij was naar een paar wedstrijden gaan kijken, had een paar trainingen bijgewoond en geconstateerd dat er in deze vereniging geen ziel zat, geen spirit. Dat vertelde Marc Wilmots, negentien jaar, onverbloemd en onversneden over het voetbalboegbeeld van Wallonië. Later, beklemtoonde hij, zou hij nog wel voor de Rouches kunnen spelen. Drie jaar later tekende Marc Wilmots zowaar voor Standard.

Die carrièreplanning lukte hem als trainer niet. Na een interim bij Schalke 04 en een periode bij STVV leek hij als bondscoach zijn stempel op het Belgisch voetbal te drukken. Maar het sprookje eindigde uiteindelijk in een ontgoocheling toen hij werd opzijgeschoven. Wilmots dacht na, nam niet iedere aanbieding aan en stapte vervolgens in een Afrikaans avontuur als bondscoach van Ivoorkust. Daar moet hij na niet eens acht maanden opkrassen, nadat het WK niet werd gehaald.

Zou Wilmots voor de spiegel gaan staan en zichzelf als trainer evalueren? Hij lijkt niet bij die mensen te horen die de kunst van de zelfkritiek verstaan. In niets doet hij nog denken aan die jongen die na dat eerste interview zijn werkplunje aantrok en samen met zijn vader naar het veld trok. Zijn gezicht straalde van geluk.

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al ruim 40 jaar in de journalistiek, graaft iedere zaterdag in zijn archief

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content