Guillermo Ochoa, de Mexicaanse ster van Standard: ‘De paparazzi kampeerden voor mijn deur’

De krullenbol gaat volgende week het Koning Boudewijnstadion leren kennen, waar hij met Mexico tegen België uitkomt. Er hebben al minder opvallende figuren in onze competitie gespeeld. ‘Ik hou van felle kleuren, ja.’

Hij is een vat vol goed humeur, deze Guillermo Ochoa. Een schaterlach, een knipoog, een schouderklopje, een grap: dat is zijn arsenaal. Dat de Mexicaanse doelman van Standard een ster is in zijn land, hoeft geen verbazing te wekken. Wanneer hij zich in de zetels van de academie installeert om zijn hart bloot te leggen, is het genieten geblazen.

Wie hem en zijn parcours nog niet zo goed kent, moet op YouTube maar eens kijken welke reddingen hij al uit zijn mouw schudde, met name op het laatste WK tegen gastland Brazilië en tegen Nederland. Thiago Silva, Neymar en Arjen Robben wisten niet waar ze het hadden.

Maar we trappen het gesprek af met zijn populariteit in Mexico en het geluk dat hij heeft dat hij hier een rustiger leven kan leiden.

Je bent een icoon in je land, een halfgod. Was het niet lastig om dan in België aan te komen als speler van dertien in een dozijn?

Guillermo Ochoa: O neen, helemaal niet… Mijn leven is compleet veranderd sinds ik naar Ajaccio trok, mijn eerste club in Europa. Ik genoot er meteen van de rust, van een leven in de schaduw. Ik sprak geen woord Frans, maar men heeft er alles aan gedaan zodat ik snel geïntegreerd zou geraken, zonder me lastig te vallen.

In Mexico was het vervelend geworden. Ik kon niet meer buitenkomen. Naar de winkel, eens gaan wandelen, op restaurant gaan… dat was ondoenbaar geworden. Men vroeg om fotos en handtekeningen en dan waren er ook nog de paparazzi. Die kampeerden soms voor mijn deur. Ik voelde me voortdurend bespied en ik werd ook constant bewaakt. Ik had geen privéleven meer zo.

In het begin is het plezant om herkend te worden, maar dat gaat snel over, zeker in een land als Mexico. De schandaalpers zoekt naar verhalen en verzint er als het moet. Echt, dat was heel vermoeiend.

Niet alle Mexicaanse voetballers zijn zo populair. Hoe komt dat bij jou? Je stijl? Je look? Je persoonlijkheid?

Ochoa: Ja, dat vat het goed samen. Mijn krulhaar en mijn voetbaloutfits. Ik hou van levendige kleuren. En er is mijn parcours: op mijn tiende kwam ik bij América. Op mijn achttiende werd ik titularis, onder Leo Beenhakker.

Je moet weten dat América dé grote club is in Mexico. Ik moest Alfonso Rios vervangen, een monument. Rios was geblesseerd en Beenhakker had geen keuze, hij moest mij opstellen. We wonnen onze eerste match en ik deed het ook goed in de Copa Libertadores, we wonnen bijna alles in de groepsfase. Rios keerde terug in de achtste finales en we werden uitgeschakeld. Daarop is hij met pensioen gegaan. Het was een zwaar seizoen voor mij, want nadien waren er ook nog de Olympische Spelen in Athene.

Ook het volgende seizoen was lastig. Beenhakker werd vervangen door een andere grote naam, Oscar Ruggeri.

Ochoa: Die had uit Argentinië een doelman meegebracht en aanvankelijk speelden we om de beurt. De journalisten waren daar woest over, want ze vonden mij beter. Maar Oscar Ruggeri werd ontslagen en vervangen door een Mexicaan, en we speelden dat seizoen kampioen. Dat droeg ook bij aan mijn populariteit. En dan kwam ik bij de nationale ploeg en mocht ik mee naar het WK 2006 in Duitsland.

Weet je, als je bij América speelt, dan sta je voortdurend in de belangstelling, want de passie van het volk voor die club slaat echt alles. Ik deed er soms een uur over om van het trainingscentrum weg te geraken. Als er geen persconferentie was die dag, dan stond de pers ons gewoon op te wachten en dan wilden ze ons koste wat het kost spreken.

In Rusland zul je je vierde WK spelen, het tweede als titularis. Hoop je je prestatie van 2014 over te doen?

Ochoa: In Brazilië liep het inderdaad goed voor mij. Met wat geluk schakelden we Nederland uit in de achtste finales, wie weet hoever we dan geraakt waren. In de 87e minuut stonden we nog 1-0 voor en toch verloren we met 1-2, door een penalty in de toegevoegde tijd. Zo dicht ligt het vaak bijeen! Als we het niet nalaten om een tweede keer te scoren, dan zitten wij in de kwartfinales.

Is het niet vooral de poulewedstrijd tegen Brazilië die je zult onthouden?

Ochoa: Ja, natuurlijk. Die 0-0 was uitstekend voor mij.

Je zei nadien dat het de beste wedstrijd van je leven was.

Ochoa: Ja, misschien is dat ook zo. Een van de beste alleszins. Ik pakte veel moeilijke ballen en het resultaat was niet alleen geweldig, maar er was ook die sfeer, de omstandigheden, het prestige… Tijdens het spelen van de volksliederen hoorden we bij dat van Brazilië de muziek niet eens, het was het stadion dat zo luid zong. Magisch.

KRITIEK

Over je carrièrekeuzes is men het niet altijd eens in Mexico. Ze vragen zich daar af wat je in de Belgische competitie uitspookt.

Ochoa: Je moet ook kijken naar welke keuze ik had. De mensen weten niet alles. Als Mexicaanse doelman heb je niet de beste papieren om een goeie club in een Europese topcompetitie te vinden. Neem nu Spanje. Ik zat daar bij Málaga en Granada, maar eenvoudig was dat niet. Die clubs mogen maar drie spelers van buiten de EU nemen. Dan heb ik een probleem: ik heb geen Europees paspoort, en ook geen Europese grootvader of nonkel… Als een sportdirecteur slechts drie niet-EU-spelers mag nemen, dan kiest hij voor aanvallers of offensieve spelers.

Ik had enkele opties afgelopen zomer, maar Standard sprak me meteen aan. Dit is een club met een rijke geschiedenis. Sinds mijn komst hier worden alle matchen van de Belgische competitie uitgezonden in Mexico en beseffen de mensen dat het niveau nog zo slecht niet is. Maar je hebt gelijk: dan nog begrijpen velen mijn keuze niet. En dan houden ze zich niet in met hun kritiek. Ik ben geboren in een land waar iedereen op alles commentaar heeft.

Een van de mensen die het niet begrijpen, is oud-international Carlos Hermosillo. Hij zei dat Standard een stap achteruit was en dat hij niet begreep dat je bij een club ging spelen die jou niks kon bijbrengen. Dat is hard.

Ochoa: Ik weet het. Toen ik dat hoorde, kon ik het moeilijk geloven. Kent hij de Belgische competitie wel goed genoeg? Hij is naar Standard gekomen (in het seizoen 1989/1990, nvdr), maar hij speelde weinig. Je kunt niet zeggen dat hij een betekenis gehad heeft in de geschiedenis van deze club… Hij heeft het wel geprobeerd, maar hij is snel teruggekeerd naar Mexico.

Een journalist stelde dat in Europa blijven voor jou belangrijker was dan het niveau van de competitie.

Ochoa: Dat klopt ook. Ik heb geen zin om terug naar mijn land te gaan, want het niveau in Europa ligt veel hoger. Mijn doel is nu om met Standard Europees te spelen. Dat is toch niet onmogelijk?

We hebben onze competitiestart gemist maar daar is een goeie uitleg voor. De nieuwe staf moest zich inwerken, de spelers moesten zich aanpassen. Augustus was moeilijk, met jongens die wilden vertrekken en anderen die niet wisten of ze konden blijven. Maar na het sluiten van de transfermarkt werd alles duidelijker en was iedereen meer op zijn gemak.

Nog een laatste speldenprik vanuit Mexico… Antonio Carbajal, een Mexicaanse voetballegende, zei: ‘Ochoa is niet zeker van zichzelf op afstandsschoten en hij heeft moeite met uitkomen. Ik vraag me af of hij geen gezichts- en concentratieproblemen heeft.’

Ochoa: Ja, ook dat heb ik vernomen. Maar goed, ik heb geen zin om daar commentaar op te geven. Carbajal is bijna 90 en ik heb te veel respect voor ouderlingen. Maar je weet hoe oude mensen soms zijn.

Toen je voor Ajaccio tekende, vertelde men in Mexico dat je transfer te maken had met een Mexicaanse tv-zender die de rechten op de Ligue 1 had en die jou dus eigenlijk als uithangbord gebruikte. Ze zouden ook een deel van je salaris betaald hebben.

Ochoa: Dat is echt onzin! Je moet naar de context kijken. Ik was einde contract bij América en ik wilde Europa ontdekken. Ik had contact met PSG en ik dacht dat alles in kannen en kruiken was. Dan was er die fameuze positieve dopingcontrole tijdens de Gold Cup. Ik werd met vier ander spelers van de nationale ploeg gecontroleerd en we testten allemaal positief op clenbuterol.

Waarom heb je dat gebruikt? Om spiermassa te kweken?

Ochoa: Maar neen, natuurlijk niet! Onderzoek wees uit dat we besmet vlees hadden gegeten. Maar het duurde een tijdje voor de resultaten er waren en onze onschuld aantoonden. Ondertussen haakte PSG af. Ze wilden geen speler aantrekken die zich misschien gedopeerd had. De transferperiode vorderde en ik moest een club hebben. Het bestuur van Ajaccio contacteerde me nog voor ik vrijgesproken was. Ze zeiden dat ze me wilden en vertrouwen in me hadden. Ik heb bij Ajaccio getekend nog voor het onderzoek in de clenbuterolaffaire afgerond was.

HUWELIJK

Afgelopen zomer zorgde je huwelijk voor meer media-aandacht dan je transfer naar Standard. Je deed alles op enkele uren tijd!

Ochoa: Ha, mijn zomer was druk, ja! Standard meldde zich toen ik in Rusland was voor de Confederations Cup. Na het toernooi trok ik naar Spanje waar ik één week had om mijn huwelijk op Ibiza voor te bereiden. Het bestuur had liever gezien dat ik mijn handtekening in Luik zou zetten, maar ik had niet echt de tijd daarvoor. Er moest zoveel geregeld worden: de kerk, het restaurant, de vluchten en de hotels voor de genodigden die van Mexico moesten komen… Uiteindelijk tekende ik mijn contract in Spanje, op de dag voor mijn huwelijk.

Waarom trouwde je in Spanje? Je vrouw is toch ook Mexicaanse?

Ochoa: We verblijven al enkele jaren in Europa, mijn dochtertje is geboren in Ajaccio en mijn zoontje in Málaga. We hebben drie jaar in Spanje gewoond en we wilden ook niks al te groots doen. Als ik in Mexico was getrouwd, was dat wat anders geweest… Kun je je de media-aandacht daar al voorstellen? Op Ibiza waren er enkele paparazzi, meer niet.

De schoondochter van de Mexicaanse president was er en ook de zoon van Carlos Slim, ooit de rijkste mens ter wereld. Heb je die mensen leren kennen via het voetbal?

Ochoa: Niet allemaal. De zoon van Carlos Slim is bijvoorbeeld getrouwd met de beste vrienden van mijn vrouw. We kennen elkaar al lang.