Elke maandag blikt Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, terug op het voorbije sportweekend. Deze week heeft hij het over de indrukwekkende Parijs-Roubaix van Peter Sagan, het spitsenprobleem van Club Brugge en de botte bijl van Marc Coucke.
Peter Sagan rijdt op meer dan vijftig kilometer van de meet weg van de andere topfavorieten en wint Parijs-Roubaix. Een zege op revanchegevoelens na de kritiek dat hij ‘een sleper’ zou zijn?
JACQUES SYS: Ik denk niet dat Sagen het type is dat zich daar veel van aantrekt. Ik zie het dus niet als een revanche, eerder een zoveelste bewijs van zijn enorme talent en aanvallende koersmentaliteit. Hij wil altijd de wedstrijd maken.
Dit voorjaar werd er weinig aanvallend gekoerst. De quote van Van Avermaet na Roubaix was wat dat betreft illustratief: hij vond dat Quick-Step de achtervolging moest leiden, niet hij. Sagan toonde zijn klasse door zo vroeg aan te gaan en voor de schifting te zorgen. De manier waarop hij het nadien afmaakt tegen Dillier, nochtans een pistier, verdient applaus.
Sagan is uitzonderlijke klasse. Meer dan wie heeft hij aanvallend gereden en daarmee getoond dat die aanpak beloond wordt. Hij dacht waarschijnlijk dat er een paar mensen zouden meespringen, maar zodra dat niet het geval bleek, reed hij gewoon door. Dat typeert én siert hem.
‘Coucke kan cru zijn, zo heeft hij zijn zakenimperium ook opgebouwd.’
Mogen we ontgoocheld zijn over de Belgen? Toch wel een beetje. Ze waren met drie in de top zes, dat is zeker niet slecht, maar als Sagan op een bepaald moment gaat, moeten ze mee zijn. Dat weet je. Wel een pluim voor een sterke Jelle Wallays, alleen zie je dat Parijs-Roubaix voor die categorie renners net een half uur te lang duurt. Ik zag verder een goede Van Aert, Stuyven en Vanmarcke.
Ik vond het een mooie Parijs-Roubaix, zoals zo vaak een afvalrace, met kasseistroken die elk jaar erger lijken te worden, maar met een mooie winnaar. Alleen wordt alles natuurlijk overschaduwd door het overlijden van de jonge renner Michael Goolaerts. Ik heb die jongen zien liggen… een verschrikkelijk beeld dat ik nooit meer zal vergeten.”
Marc Coucke is nu officieel voorzitter van RSC Anderlecht en laat zich meteen gelden. Sportief manager Herman Van Holsbeeck werd aan de kant geschoven, met wellicht een vechtscheiding tot gevolg. Is die kordate aanpak de juiste of schuilt er gevaar in?
SYS: Ik vind het niet de goede aanpak, maar het is natuurlijk wel de stijl van Coucke. Mensen waar hij het niet in ziet zitten, schuift hij zonder pardon aan de kant. Coucke kan cru zijn, zo heeft hij zijn zakenimperium ook opgebouwd.
‘Met een efficiënte spits had Club nu al veel verder gestaan.’
Om een of andere reden wilde hij niet met Van Holsbeeck verder werken. Dat mag, maar iemand die vijftien jaar lang het gezicht van Anderlecht heeft bepaald en steeds op een waardige manier als ambassadeur naar buiten trad, verdient het niet om op deze manier bij het huisvuil gezet te worden. Dat druist in tegen de stijl en klasse van de Brusselse club. Daar hoort een zekere grandeur bij en die ontbreekt nu volledig. Dat stoort mij.
Als je iemand ontslaat en in zijn contract staat dat zoiets geld zal kosten, dan betaal je dat geld. Nu wordt het pijnlijk, al vermoed ik dat Van Holsbeeck wel waardig zal blijven. Marc Coucke kan dit als een boomerang terug krijgen. Stel je voor dat Luc Devroe straks wat mindere transfers doet en de wind van voren krijgt, wat er zeker zal komen, hoe gaat hij daar dan mee omgaan?
Ik vind het voor Van Holsbeeck jammer dat hij door de buitenwereld zal afgerekend worden op de laatste transfermercato. Vaak blijft het laatste beeld hangen bij de mensen, en voor Van Holsbeeck is dat helaas deze winterperiode, waarin hij nota bene gegijzeld werd door de financiële consequenties van de clubovername. Dan wordt gewezen naar zijn te nauwe banden met Mogi Bayat, maar ik ga ervan uit dat elke manager wel inniger samenwerkt met bepaalde makelaars. Die discussie doet voor mij dus niets ter zake.
Iemand met vijftien jaar trouwe dienst verdient een stijlvoller afscheid, niet met een droog persbericht waarin hij niet eens bedankt wordt voor zijn verdiensten. Dat is Anderlecht niet.
Gent begon furieus tegen Club Brugge en wist die 1-0 voorsprong vast te houden tot het einde. Club legde na rust wel een sterke prestatie op de mat, maar ontbrak efficiëntie. De spitsen komen amper aan scoren toe. Hebben ze bij Club een spitsenprobleem?
SYS: Dat spitsenprobleem hebben ze al een heel seizoen. Ze hebben vier echte aanvallers en die scoren alle vier te weinig. Dat wordt wel opgevangen door de infiltrerende middenvelders en scorende verdedigers, maar het hoort bij de taken van een spits om kansen te benutten. Je kunt je niet blijven verschuilen achter het creëren van die kansen. Elk van de vier spitsen heeft een goede periode gekend. Eerst Dennis, Vossen, daarna Wesley en Diaby.
Welke is de beste combinatie? Moeilijk te zeggen. Vossen vind ik voetballend toch te kort komen voor Club, Wesley struikelt soms over zijn eigen voeten… naar volgend seizoen toe moet een scorende spits hun prioriteit worden op de transfermarkt. De vier spitsen liggen in balans met elkaar, Leko zoekt daar al een heel seizoen naar de juiste combinatie. Met een efficiënte spits had Club nu al veel verder gestaan.
Ik zie voor Club echter nog geen reden tot paniek, want ze spelen nog vier keer thuis in deze PO1, maar ook volgend weekend tegen Anderlecht wordt het weer een geladen wedstrijd. Club speelt degelijk maar geen overweldigend voetbal. Als Anderlecht wint, komen die op drie punten, dan krijgt de wedstrijd erna tegen Charleroi opnieuw een extra beladenheid.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
