Veel moed toont Martínez om tegen de stroom in te gaan, zegt Jacques Sys. ‘In de wetenschap dat er bij een mindere prestatie om Nainggolan zal geschreeuwd worden en die tot een volksheld kan uitgroeien.’
Het was een vreemd beeld: Simon Mignolet bleek zaterdagavond een van de eerste spelers van Liverpool die na de finale van de Champions League de zwaar blunderende doelman Loris Karius een arm om de schouder legde. Voordien hadden alleen spelers van … Real Madrid geprobeerd om de antiheld te troosten. Het tekent de instelling van Mignolet. Al maanden nagelbijtend op de bank nadat hij verrassend zijn plaats verloor en Karius overeind bleef. Maar in Kiev beging de Duitser twee monumentale fouten die op dat niveau nog nooit zijn vertoond.
Het geschreeuw om Radja Nainggolan zal niet verstommen.
Hoe zou de zo luid bejubelde trainer Jürgen Klopp zich daarbij hebben gevoeld? Hij die de 24-jarige Karius (29 wedstrijden in de Premier League) de voorkeur gaf boven de 30-jarige Mignolet (245 matchen in de Premier League), ook al maakte de Duitser de campagne van de Champions League haast vol. Niet iedereen in Liverpool blijkt niettemin gecharmeerd door Karius en hier en daar leefde zelfs de veronderstelling dat Klopp zijn landgenoot een podium wou geven om de nationale ploeg te halen. Want op fouten viel Mignolet eigenlijk niet te betrappen. De vraag hoe de wedstrijd tussen Real Madrid en Liverpool zou geëindigd zijn met Mignolet tussen de palen, moet Jürgen Klopp nog lang kwellen. Ook al werd hij er na de wedstrijd niet over aangesproken.
De ene trainer is de andere niet. Voor Roberto Martínez is Simon Mignolet een vaste waarde in de selectie van de Rode Duivels. Ongeacht zijn statuut bij Liverpool. Radja Nainggolan is dat dus niet, ofschoon een sliert Europese topclubs de middenvelder van AS Roma willen en grote trainers hem de hemel in prijzen. Dat blijft een bizar dualisme. Toch valt er niet aan te twijfelen dat Martínez zijn beslissing in eer en geweten nam, net zoals ook Klopp, los van welke insinuatie dan ook, dat moet hebben gedaan. Geen trainer passeert een speler van wie hij denkt dat die zijn ploeg gaat versterken. Hij weet dat hij zichzelf daarmee alleen in de voet schiet.
Roberto Martínez heeft ongetwijfeld zijn redenen om Radja Nainggolan thuis te laten. Het zal best zo zijn dat hij moeite heeft met diens levenswandel, doorslaggevend kan dat onmogelijk zijn. Martínez ziet binnen zijn systeem geen vaste stek weggelegd voor Nainggolan. Het gesprek in Rome maakte hem kennelijk duidelijk dat er dan geen basis is om goed samen te werken. Dat Nainggolan, gesterkt door zijn prestaties in de Italiaanse Serie A, daar anders over denkt is begrijpelijk. Maar het is wel de bondscoach die beslist.
Veel moed toont Martínez om tegen de stroom in te gaan. In de wetenschap dat er bij een mindere prestatie om Nainggolan zal geschreeuwd worden en die tot een volksheld kan uitgroeien. Nuances zullen daarbij verloren gaan.
Het geschreeuw om Radja Nainggolan zal niet verstommen. Zeker niet als de resultaten tegenvallen. Dat kan al volgende zaterdag zo zijn, tijdens de wedstrijd tegen Portugal. En later nog, tegen Egypte (6 juni) en Costa Rica (11 juni).
Maar veel belangrijker is dat dat Roberto Martínez in die matchen een elftal vindt met de juiste componenten. Dat evenwicht is er nog niet. De bondscoach benadrukt dat in ieder interview. Vreemd klinkt dat wel. Intussen staat de Catalaan bijna twee jaar aan het roer van de nationale ploeg. Hij speelde in die periode zeventien interlands, waarvan hij er twaalf won. Geen slechte balans, maar de tegenstand was niet altijd van een hoog niveau. Dat vertekent het beeld zoals dat eerder ook onder Marc Wilmots het geval was.
Deze generatie moet nog steeds bewijzen ook op het hoogste platform te presteren. Als het tempo constant hoog ligt en bevliegingen niet volstaan. Het is de uitdaging voor Rusland. De zoveelste uitdaging.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
