Het laatste gesprek met Josip Weber: ‘Ik wil nog even doorgaan’

Sport/Voetbalmagazine sprak vorig jaar met Josip Weber, die op 52-jarige leeftijd aan kanker overleed.’Mijn ambitie blijft groot: ik werd net voor het eerst opa en wil dat goed doen.’

Maar liefst negentien jaar is het al geleden dat Josip ‘Joske’ Weber (51) vanuit België terugkeerde naar Slavonski Brod in Kroatië. De voormalige scoremachine, die in 1994 – onder meer op het WK in de VS – in totaal acht interlands afwerkte en daarbij zes doelpunten aantekende voor de Rode Duivels, heeft er alleszins zijn goede humeur en perfecte beheersing van onze taal niet bij verloren.

‘Ik spreek hier thuis dagelijks Nederlands met mijn echtgenote’, zegt de ex-spits die tussen 1992 en 1994 drie opeenvolgende keren topschutter werd in de Belgische eerste klasse voor Cercle Brugge (met 26 en tweemaal 31 treffers) en als dertigjarige voor een recordbedrag van 2,25 miljoen euro overstapte naar Anderlecht.

‘De band met België zal nooit weggaan. Ik woonde er van 1988 tot 1997 en keer geregeld nog eens terug naar Brugge, voor mijn werk maar ook om vrienden op te zoeken. In juni doe ik het normaal gezien weer, ik kijk er al naar uit.’

Er klinkt enig voorbehoud in de stem van Weber, wanneer we hem aan de lijn krijgen net voor zijn wekelijkse sessie tennis met vrienden op vrijdagnamiddag tussen 15 en 16 uur. ‘Ik sukkel sinds enige tijd wat met mijn gezondheid, waardoor alles fel verminderde’, zucht hij, om zich snel te herpakken.

‘Vroeger speelde ik bij de veteranen jaren in competitieverband enkel en dubbel, heel intensief en fysiek veeleisend. Weet je, het blijft een speciaal verhaal. Sinds augustus vorig jaar kreeg ik van mijn dokter – nadat ik veel pijn had in mijn arm – het bericht dat er een heel serieuze vorm van prostaatkanker werd vastgesteld, met uitzaaiingen naar de beenderen toe. Opereren was onmogelijk. Jaarlijks liet ik mijn bloed onderzoeken. Die waarden waren nochtans altijd perfect. Een zware klap in mijn gezicht.’

(na een stilte) ‘Maar sedert januari krijg ik chemotherapie, ik moet nog twee behandelingen ondergaan. En dan is het voor eventjes gedaan, maar moeten we alert blijven. Ik ben alleszins hoopvol gestemd, want ik kan werken, voel me eigenlijk vrij goed en niet al te vermoeid.

‘Het ziekenfonds komt voor een stuk tegemoet. Vorig jaar trok ik echter zelf naar Duitsland voor een speciale protonentherapie. Op eigen kosten, een dure aangelegenheid. Ik betaalde ongeveer 30.000 euro. Gelukkig heb ik nog iets op mijn spaarboekje staan. (grijnst) Nee, dan pas besef je dat je leven het meest kostbare goed is.’

‘Ik wil nog even doorgaan, het einde is nog niet nabij. Met het nodige vechten. Maar ik was ook als sportman iemand die nooit opgaf. Mijn ambitie blijft groot: ik werd net voor het eerst opa en wil dat goed doen. De houtindustriefirma waar ik voor werk als vertegenwoordiger wil ik ook nog mooie diensten bewijzen en hun Belgische klant – siliconen- en sealingfabrikant DL Chemicals uit Waregem – tevreden houden. Wij hebben hier de beste eik van Europa. (lacht) Ik ben en blijf een optimist, vrij gelukkig. Mijn kinderen Josipa en Marko zijn nu 28 en 25. Ze werken en vonden hier goed hun draai.’

Voor de echte Belgische voetbalfans blijft Weber geboekstaafd staan als een razendsnelle en opportunistische aanvaller. Bij Cercle Brugge geraakte hij uiteindelijk aan 136 goals in 204 eersteklasseduels, in Brussel aan 16 doelpunten in 25 wedstrijden. Hij blijft naar eigen zeggen een liefhebber van het spelletje, maar trekt in Kroatië enkel naar de matchen van Hajduk Split, waar hij zelf speelde tussen 1985 en 1987.

‘We hebben hetzelfde probleem als België. De grootste talenten, vooral bij Dinamo Zagreb, worden meteen opgemerkt en versluisd naar de Europese topcompetities. Ante Coric bevalt me als middenvelder, ook Josip Brekalo heeft mogelijkheden.’

De situatie van zijn vereniging, Cercle Brugge, laat hem alleszins niet onberoerd. ‘Het eerste resultaat waar ik naar zoek in het weekend, ook al is het maar in tweede klasse’, beweert Weber. ‘Mijn hart bloedt dan wel even, maar ik blijf hopen op betere tijden. Ze nemen het best een voorbeeld aan AA Gent, dat na moeilijke financiële en sportieve tijden een ongelofelijk parcours neerzette in de Champions League. Daar heb ik echt van genoten.’

‘En weet je waar ik vooral naar uitkijk? Naar de prestaties van de Rode Duivels op het EK in Frankrijk. België heeft op elke positie twee goede spelers. Ik verwacht veel, vooral van Eden Hazard dan. Ik geef hen zelfs een grote kans op de Europese titel. Met dat materiaal moet Marc Wilmots zoiets kunnen.’