Hugo Broos: ‘Ik beloofde mijn vrouw te stoppen in juli 2019… maar ik wil nu nog niet thuis zitten’

2017 werd voor Hugo Broos een grand cru jaar, met Kameroen won hij als eerste Belgische trainer ooit de Afrika Cup. De viervoudige Trainer van het Jaar was te gast op de redactie van Sport/Voetbalmagazine en vertelde daar over zijn triomf in Afrika en zijn plannen voor de toekomst.

Hugo Broos over…

..het winnen van de Afrika Cup:

‘Niemand gaf een cent voor onze kansen. Toen ik mijn selectie bekendmaakte, werd er zelfs gezegd: ‘Wat gaan we daar met die spelers doen?’ Maar dat is juist onze kracht geweest. We vormden een heel sterk blok.’

‘Nooit eerder in mijn carrière werkte ik met een groep zoals daar en dan bedoel ik vooral: hoe ze met elkaar omgingen. Dat waren 23 vrienden. Veel jongens zijn mij komen zeggen dat ze heel tevreden waren dat er voor iedereen een duidelijke lijn was. Vroeger werd de selectie blijkbaar door een aantal spelers bepaald. Ik riep mannen op die er nooit bij waren geweest en liet er vallen die er altijd bij waren geweest. Dat was een groot schandaal!’

‘We keken niet alleen hoe spelers zich op het veld gedroegen, maar ook ernaast. Er waren clans. Heel uitgesproken. Sommigen praatten niet met elkaar. Jongeren durfden niets te zeggen. Vriendschap is de basis van het succes geweest en dat was ook te danken aan de nieuwe aanvoerder die ik aanstelde.’

‘Van de drie aanvoerders die er bij mijn komst waren, riep ik er één niet meer op en vond ik de andere twee verbaal niet geschikt voor die rol, wat ook weer voor een rel zorgde. Benjamin Moukandjo is iemand die positief en motiverend speecht, die waakt over de discipline en voor een fantastische sfeer zorgde gedurende die vijf weken op de CAN. De ene zat daar bij de andere op de kamer, die mannen liepen er allemaal door elkaar en dansten samen.’

… zijn nabije toekomst:

‘Als de minister van Sport zijn wil kan doordrukken, keer ik nog terug naar Kameroen. Want ik ken er iedereen en ik weet hoe het werkt. De problemen zijn begonnen toen de FIFA het comité de normalisation installeerde met als voorzitter van het plaatsvervangend bestuur de advocaat van Samuel Eto’o, die ik nooit opriep omdat ik hoorde dat hij in het verleden voor veel miserie zorgde.’

‘In februari wordt de nieuwe voorzitter gekozen. We zullen zien, maar intussen ben ik vrij te doen wat ik wil. Slechts één ding is zeker: ik beloofde mijn vrouw te stoppen in juli 2019. Nu zit ik in een luxepositie. Tegen iets wat mij niet aanstaat, kan ik neen zeggen nu ik bewezen heb wat ik wilde bewijzen. Maar ik wil graag nog een jaartje doorgaan. Ik wil nog niet thuis zitten.’

… de trainerscarroussel:

‘De laatste jaren is het echt een automatisme geworden. Gaat het niet goed? Trainer buiten! Ook trainers die kort daarvoor nog bejubeld werden.’

‘Dat Philippe Clement bij Waasland-Beveren voor drie jaar tekent en daar al na vier maanden vertrekt, is niet goed, vind ik. Maar anderzijds: stel dat hij blijft en daar volgend seizoen veertiende staat, denk je dat ze hem dan zullen houden omdat hij het jaar voordien goed werk leverde?’

‘Wat betekenen contracten en afspraken tegenwoordig nog? Hoeveel clubs vragen zich af: welke trainer past het best bij ons? Hein Vanhaezebrouck doet het goed bij Gent, iedereen wil Hein. En nu wil iedereen Felice Mazzu en Clement. En een tijd geleden wou iedereen Glen De Boeck en Bob Peeters, omdat ze goed werk leverden bij Cercle.’

‘Wie stelt zich nog de vraag: is dat wel een geschikte trainer voor ons? Perceptie is zo belangrijk geworden en ik heb die nooit mee gehad. Voor een groot stuk zal dat aan mezelf liggen, aan mijn karakter, maar daar ben ik helaas pas laat achter gekomen.’