Zijn periode bij Chelsea, zijn transfer naar Borussia Dortmund, Batsmania, zijn blessure en het WK. Michy Batshuayi komt terug op een bewogen seizoen.
Waarnemers vreesden het ergste toen Michy Batshuayi op 15 april in de Ruhrderby tussen Schalke 04 en Borussia Dortmund op weg naar doel getackeld werd door Benjamin Stambouli. De tackle op zich was een perfecte mix van brutaliteit en schoonheid, maar in al zijn enthousiasme deed de Franse verdediger de linkerenkel van Batshuayi buigen in een hoek van negentig graden. In een fractie van een seconde begrijpt iedereen de ernst van de situatie. Batsman schreeuwt het uit van de pijn en wordt met een draagberrie van het veld gedragen. Bye bye WK. Dat is althans wat iedereen denkt bij het zien van de melodramatische beelden. Anderhalve maand later zoeken we Batshuayi op in zijn thuisstad Brussel. Zijn smile en vastberaden blik doen vermoeden dat die vermaledijde 15e april verleden tijd is.
De eerste dokter die mijn kamer binnenliep, zei meteen dat ik het WK mocht vergeten.
Wat was jouw eerste gedachte net na je botsing met Stambouli op het veld van Schalke?
MICHY BATSHUAYI: ‘Ik dacht meteen aan de breuk die Djibril Cissé opliep ( Cissé miste het WK 2006 door die blessure, nvdr). Ik lag op de grond en ik durfde niet naar mijn been te kijken. Ik had mijn enkel horen draaien en ik dacht: als ik kijk, zal ik iets verschrikkelijks te zien krijgen. Enkele ploegmaats probeerden mij overeind te helpen, maar het deed zoveel pijn dat ik hen vroeg om mij los te laten. Daarna sloeg de pijn om in schrik. Op een bepaald moment heb ik toch gekeken en toen zag ik dat mijn been niet krom was. De dokter vertelde dat ik bij zo’n botsing gemakkelijk mijn knie had kunnen bezeren, maar ik had geluk dat mijn benen behoorlijk gespierd zijn. s’ Avonds was de pijn al verdwenen. Ik ben pas de ernst van de situatie beginnen in te zien toen ik op het internet artikels zag passeren waar er getwijfeld werd aan mijn deelname aan het WK. Ik moet God bedanken dat ik nooit een zware blessure heb gehad in mijn carrière en daardoor was ik er zeker van dat het deze keer ook niet veel voorstelde.’
Je hebt je dus nooit afgevraagd of je op tijd fit zou raken voor het WK?
BATSHUAYI: ‘De dag na mijn blessure heb ik een scan laten nemen van mijn enkel.’
En toen werd je gerustgesteld door de artsen.
BATSHUAYI: ‘Het was net andersom. ( lacht) De eerste dokter die mijn kamer binnenliep, zei meteen dat ik het WK mocht vergeten. Ik dacht dat hij het niet meende, maar hij bleef bij zijn standpunt. ‘Je zal zes weken nodig hebben om te revalideren en zes weken om honderd procent fit te zijn.’ Ik zag mijn carrière voor mijn ogen voorbijflitsen. Ik was zo dicht bij mijn doel, maar het was allemaal voor niets geweest.’
Hoe hard is de klap toen aangekomen?
BATSHUAYI: ‘Ik heb niet geweend, maar binnenin was ik een puinhoop. Misschien, zo dacht ik, had de dokter zich vergist. Op een dag kreeg ik telefoon van de clubdokter van Chelsea. Hij wilde mij zo snel mogelijk onderzoeken om een eigen diagnose op te maken. De Duitse dokter raadde mij aan om gedurende enkele weken een gipsverband te dragen, maar bij Chelsea waren ze van mening dat ik moest proberen te stappen zonder gips. Dat lukte mij zonder problemen. Ik heb dan maar een deel van mijn revalidatie in Engeland gedaan. Ik wilde er alles aan doen om de deadline te halen. Na de match tegen Schalke dacht ik maar aan één ding: mijn comeback op het veld.’
Perfect motief
Sommige spelers zien het WK als een doel, maar voor hen is het geen must.
BATSHUAYI: ‘Ik heb dat soort uitspraken ook al gehoord. Maar zo denk ik niet. Het WK is de mooiste competitie die er bestaat. We spreken hier niet over de Europa League…’
Vier jaar geleden greep jij naast een WK-ticket. Werd er jou toen onrecht aangedaan?
BATSHUAYI: ‘Nee, want op dat moment was ik nog nooit opgeroepen geweest. Ik kon hoogstens hopen om erbij te zijn. Enkele maanden later, bij mijn eerste selectie, heb ik een gesprek gehad met Marc Wilmots. Hij heeft mij toen uitgelegd waarom hij mij niet had meegenomen. Hij achtte mij nog niet klaar voor een WK. Hij had mij dat eerder moeten vertellen. Dan had ik het anders aangepakt op het veld. Hij had wellicht goede motieven om het niet te doen.’
Tijdens je eerste seizoen bij Chelsea in 2016 sta je zelden aan de aftrap, maar ligt je ratio gespeelde minuten/gescoorde doelpunten bijzonder hoog. Denk je dan al aan het WK?
BATSHUAYI: ‘Bij Chelsea blijven, wil zeggen dat je de kans vergroot om niet naar het WK te gaan. Ik moest dus meer spelen om op conditioneel en mentaal vlak klaar te zijn voor het WK. Dat ik vaak scoorde, maar niet de kans kreeg om een aantal matchen na elkaar in de basis te starten, zat mij dwars. Ik presteerde naar behoren maar ik kon het vertrouwen van de coach niet winnen. Het maakte niet uit of ik goed speelde of niet. Mijn perspectieven om te spelen bleven dezelfde. Zelfs mijn ploegmaats begrepen er niets meer van. Bepaalde clubs informeerden naar mijn situatie, maar het was Dortmund dat met oprechte intenties kwam aankloppen. Antonio Conte voelde dat hij mij aan het verliezen was en wilde mij in eerste instantie niet laten gaan. Conte wilde zelfs een bijkomende aanvaller halen. ‘Van mij mag je met hem de concurrentie aangaan’, was zijn boodschap. Voor mij was dat ondenkbaar. Ik had geen probleem met Conte, maar ik merkte aan mezelf dat ik over de rooie zou gaan als de situatie onveranderd bleef. Ik ben ook maar een mens. Ik heb hem duidelijk gezegd dat ik zou vertrekken indien er een nieuwe spits zou komen. En uiteindelijk begreep hij mijn beslissing.’
Martínez is de goede coach op het goede moment. Daar ben ik honderd procent van overtuigd.
Je paste niet in het systeem van Conte en Chelsea haalde met Olivier Giroud een spits die jouw tegenpool lijkt te zijn. Had je de indruk dat het verloren moeite was om met Giroud te concurreren?
BATSHUAYI: ‘Nochtans was het Conte die mij wilde. Hij belde mij terwijl ik met de Rode Duivels nog volop op het EK actief was in Frankrijk om mij zijn plannen met Chelsea toe te lichten. Hij liet er geen twijfel over bestaan: ‘Ik word trainer van Chelsea en ik wil jou in mijn mijn ploeg hebben. Je zal naast Diego Costa staan in een systeem met twee aanvallers .‘ Ik was verrast door zijn uitspraken, ik werd er zelfs door uit evenwicht gebracht. Tegelijkertijd was ik ook blij dat ik bovenaan zijn lijstje stond. Ik wilde erover praten met Eden Hazard, maar de deal was nog niet rond. Vervolgens stelt hij andere types aanvallers op… Dan is het toch normaal dat je er niets meer van snapt.’
Select groepje
Je maakte een droomdebuut mee bij Borussia Dortmund. Wat vond je van je tweede seizoenshelft?
BATSHUAYI: ‘Bij Dortmund vond ik alles wat ik nodig had om te presteren. Ik voelde dat ze echt op mij rekenden, ik voelde het vertrouwen van de trainer, de spelers… Je zag in hun ogen dat ze blij waren dat ik voor hen speelde.’
Heb je meteen grote verschillen gemerkt tussen de Bundesliga en de Premier League?
BATSHUAYI: ‘Nee. In de Premier League wordt er op verdedigend vlak iets compacter gespeeld, maar voor de rest lijken de twee competities op elkaar. In Duitsland zijn de fans en de stadions ongelooflijk. En dan heb ik het niet eens over ons publiek. Ze doen mij denken aan Marseille. Het doet pijn om zoiets te zeggen, maar de fans kunnen de spelers nog meer bij de keel grijpen dan bij Marseille. Allez, toch het Marseille dat ik gekend heb.’
Welke emoties gingen door je heen toen je voor het eerst scoorde richting Gelbe Wand?
BATSHUAYI: ‘Wanneer de speaker je naam roept en dat geëchood wordt door de supporters, dan maakt dat indruk. Op Chelsea is het veel kalmer. Dortmund was de beste keuze voor mij.’
Hoe ziet jouw toekomst eruit?
BATSHUAYI: ‘Eerlijk? Daar denk ik nu niet aan. Mijn focus ligt op de vriendschappelijke matchen met de Rode Duivels.’
Durf je te zeggen dat je vandaag deel uitmaakt van de kaste waarin de beste Europese aanvallers zitten? Genre Lewandowski, Suárez en co.
BATSHUAYI: ‘Ik zit er nog enkele niveaus onder. Tijdens het wereldkampioenschap wil ik tonen dat ik klaar ben om toe te treden tot hun groepje.’
Wat kom je tekort?
BATSHUAYI: ‘Matchen. Ik moet meer wedstrijden op korte tijd spelen. En ik moet gedurende een lange periode tonen waar ik toe in staat ben.’
Je spel is geëvolueerd, je bent een completere voetballer, je neemt meer deel aan het spel.
BATSHUAYI: ‘Je kan zeggen dat ik twee jaar van mijn carrière heb verspeeld bij Chelsea. Maar ik heb er ook veel geleerd. Van mannen als Diego Costa, die ik vaak genoeg geobserveerd heb. Ik heb beroerde momenten meegemaakt, maar ik kan er ook iets positiefs uit halen.’
Je bedoelt dat het op mentaal vlak moeilijk was voor jou?
BATSHUAYI: ‘Uiteraard. Ik ben verzot op voetbal. Ik had het gevoel dat ik er was zonder er écht te zijn. Ik keek naar de coach en ik dacht: ik wil ook van het spelletje genieten . En toch zijn het dat soort zaken die je psychologisch sterker maken.’
En net jij maakte vorig seizoen het doelpunt dat Chelsea aan de titel hielp.
BATSHUAYI: ‘Toen ik mocht invallen, wist iedereen – de coach, de spelers en ikzelf – dat ik zou scoren. ( lacht) Je hebt van die dagen dat je zoiets kan voorspellen.’
Winnaarsmentaliteit
Het rapport van Roberto Martínez is uitstekend. Waarom heerst er dan een negatief klimaat rond de Rode Duivels? Of voel jij dat anders aan?
BATSHUAYI: ‘Mijn wereld beperkt zich tot de kleedkamer en mijn ploegmaats. Met alles wat er rond de nationale ploeg gebeurt, houd ik geen rekening. Ik heb een doel: mijn rugzak aantrekken en naar de oorlog gaan. We moeten maar eens tonen waarom we de ‘gouden generatie’ genoemd worden. Op het EK werden we gewipt door een goed Wales. In Rusland wil ik niet opnieuw met het gevoel achterblijven dat we geklopt werden door een ploeg die qua intrinsieke kwaliteiten niet in de buurt van België komt.’
Zijn alle spelers ervan overtuigd dat er iets in het verschiet ligt op het WK?
BATSHUAYI: ‘Ja. En weet je waarom? Omdat veel spelers na het WK zullen afhaken. Het is voor die jongens de laatste kans om te schitteren.’
Hebben de andere landen schrik van jullie?
BATSHUAYI: ‘Zowel bij Chelsea als bij Dortmund zijn de spelers onder de indruk van ons potentieel. Ze zien dat alle posities, van de doelman tot de aanvalslinie, sterk bezet zijn. Daarmee dwing je ontzag af.’
Hoe is jouw relatie met Martínez?
BATSHUAYI: ‘Ik heb veel respect voor hem. Mijn traject bij de nationale ploeg is niet gemakkelijk geweest, maar zelfs toen ik onder Wilmots niet speelde, was mijn relatie met de trainer best goed. Na verloop van tijd, toen Wilmots mij echt heeft leren kennen, is hij gaan beseffen dat ik een simpele jongen ben, die zelden kwaad wordt en die liefst al zijn tanden toont wanneer hij lacht. ( lacht) Met bepaalde mensen klikt het, met anderen niet. Met Martínez verloopt alles héél goed, hoor.’
Op welk vlak is hij verschillend van Wilmots?
BATSHUAYI: ‘Ze hebben alle twee een winnaarsmentaliteit, maar ik denk dat Martínez op tactisch vlak iets scherper uit de hoek kan komen. Als hij met iets niet akkoord gaat, zal hij ook niet twijfelen. Hij heeft persoonlijkheid. Ik zou zeggen: hij is de goede coach op het goede moment. Daar ben ik honderd procent van overtuigd.’
VASTE HIËRARCHIE
Heb je het gevoel de nummer twee te zijn achter Lukaku?
BATSHUAYI: ‘Ik voel mij nummer twee noch nummer één. Ik weet enkel dat ik de concurrentie moet aangaan met andere aanvallers die net als ik titularis willen zijn.’
Toch lijkt de hiërarchie vast te liggen…
BATSHUAYI: ‘Omdat Romelu al langer in de xkern zit, meer matchen heeft gespeeld en dus ook meer doelpunten heeft kunnen scoren. Ik heb daar respect voor. Maar waarom zou ik niet mogen zeggen dat ik de nummer één wil zijn in de spits? Ik zou maar aanmodderen mocht ik het tegendeel beweren.’
Maar je kan je toch niet van de indruk ontdoen dat je als joker wordt gebruikt?
BATSHUAYI: ‘Toch niet. De bondscoach heeft al aangetoond dat hij met twee diepe spitsen kan spelen.’
Wat was jouw eerste reactie bij de niet-selectie van Radja Nainggolan?
BATSHUAYI: ‘ Radja is eerst en vooral een vriend. Ik ben dus verdrietig voor hem. Net als alle andere jongens heeft hij gevochten om bij de selectie te zitten. Jammer dat het hem niet gelukt is…’
Begrijp je dat hij om tactische redenen niet mee mocht?
BATSHUAYI: ‘Mijn mening doet er niet toe. Het is een keuze van de trainer en wij moeten dat respecteren.’
Wat is het doel van de Rode Duivels?
BATSHUAYI: ‘Op persoonlijk vlak ben ik blij om naar Rusland te gaan. Ik zal tevreden zijn als we de halve finales bereiken. Maar als ik straks het vliegtuig opstap, dan is het met de bedoeling om tot het einde mee te doen. We zijn competitiebeesten. Het WK is dé plaats waar de grote landen elkaar ontmoeten en wij maken nu deel uit van de toplanden. Aan ons om het de concurrenten lastig te maken.’ ?2018_05_28_08_44_15_85.xml
De wereld van Michy
Er is een soort hype rond jouw persoon sinds je transfer naar Dortmund. Je zou kunnen denken dat er achter dat hele Batsmaniagedoe een uitgekiend communicatieplan schuilgaat.
MICHY BATSHUAYI: ‘Mijn look, mijn houding, het is allemaal authentiek. Fans houden van authenticiteit. De echte Michy is anders dan de doorsneepersoon en leeft in een aparte wereld.’
Wat moeten we ons voorstellen bij die wereld?
BATSHUAYI: ‘Tekenfilms, Marvel comics, mangastripverhalen, fun hebben en zich niet al te serieus nemen.’
Toen je jong was, werd je door de media afgeschilderd als een bad boy, de nieuwe Mario Balotelli. Dat imago ben je intussen kwijtgespeeld. Werd je terecht zo aanzien?
BATSHUAYI: ‘Ik heb net als veel jonge gasten fouten gemaakt. Maar om mij nu een etiket op te plakken en te vergelijken met Balotelli was belachelijk. Ik heb mij met de jaren ontwikkeld tot een persoon die op en naast het veld heel professioneel met zijn vak bezig is.’
Heb je in je jonge jaren opgetrokken met mensen die jou veel schade hadden kunnen berokkenen?
BATSHUAYI: ‘Er zijn mensen die geprobeerd hebben om mij mee te sleuren, maar ik had dadelijk door waar ze op uit waren. Ik kon de mythomanen er snel uitpikken.’
Hoe ga jij om met de roem die eigen is aan het voetballersbestaan?
BATSHUAYI: ‘Het stoort mij niet. Al zou ik af en toe met mijn slippers naar de supermarkt willen gaan. Of met mijn maten rustig een balletje trappen in een park. Soms moet je vervelende opmerkingen incasseren. Dan zegt iemand: ‘Je bent een speler van Chelsea. Wat heb je hier te zoeken?’ Mensen denken dat ik de wijsneus probeer uit te hangen, terwijl ik zoals vroeger gewoon met mijn vrienden wil voetballen. Straatvoetbal heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven en ik zal dat niet opgeven.’
Wat weet je nog van jouw debuut bij Standard?
BATSHUAYI: ‘Ik herinner mij een doelpunt in een oefenpot tegen Sedan. Ik trapte toen met mijn linkervoet een bal pal in de winkelhaak en ik was vertrokken voor een goede voorbereiding waarin ik heel efficiënt was. En toen kwam de competitie. Ik ging helemaal de mist in tegen Mons en gedurende een half jaar deed José Riga geen beroep meer op mij. Ik kreeg opnieuw mijn kans in een Europa Leaguematch, waarin ik een zot doelpunt maakte, en daarna was er geen houden meer aan. Maar het is pas onder Mircea Rednic dat mijn carrière echt van de grond kwam. Rednic gaf mij op zijn eerste werkdag twee amicale oorvegen en toen zei hij: ‘En nu wil ik dat je ontploft.”
Vanaf dan nam je carrière een hoge vlucht. Na Standard volgden Marseille en Chelsea. Heb je nooit hoogtevrees gehad?
BATSHUAYI: ‘Het hielp dat ik bij een gecompliceerde club als Standard ben begonnen. Mocht ik doorgebroken zijn bij een kleinere Belgische club, dan zou ik er langer over gedaan hebben om te zijn waar ik nu ben aanbeland.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
