‘Ivan Leko is voor Club Brugge allicht een berekend risico’

Qua temperament past Ivan Leko zeker bij Club Brugge, vindt Jacques Sys.

Misschien, zei Ivan Leko één jaar geleden in een interview met dit blad, was hij wat te snel hoofdtrainer geworden. Hij stond toen op de drempel van een avontuur met STVV en praatte onder meer over zijn periode bij OH Leuven waar hij na negen maanden was ontslagen. Het heette dat Leko als prille ex-speler te dicht bij zijn groep stond en bepaalde spelers voortrok. Maar de Kroaat veegde dat resoluut van tafel. Hij zei dat hij in een kleedkamer vol ego’s direct discipline bracht en dat hij na zijn ontslag achttien berichtjes van spelers ontving om hem te bedanken.

Ivan Leko heeft altijd in zichzelf geloofd. Als speler was hij al een coach, iemand die voortdurend nadacht over het spel. Ooit liet de Kroaat zich ontvallen dat hij als trainer een grotere carrière zal maken dan als voetballer. Dat hij nu werd aangetrokken als opvolger van de onsterfelijke Michel Preud’homme, is niettemin een risico. Maar allicht een berekend risico. Ivan Leko kent het huis. Hij frappeert door zijn passie en de manier waarop hij liefde voor het voetbal uitademt en zal de ploeg vanaf de zijlijn passioneel sturen. Dat is nodig want als Club aan iets behoefte heeft, dan is het aan meer grinta. Die komt te weinig vanop het veld. Michel Preud’homme ergerde er zich gruwelijk aan. Steeds weer moest hij zichzelf herhalen en de ploeg opzwepen.

Natuurlijk is Ivan Leko niet de eerste keuze van Club Brugge. Maar dat was René Weiler bij Anderlecht ook niet. Lang voorbij lijkt de tijd dat goeie buitenlandse trainers in België aan de slag willen. Dat blijkt nu ook bij Standard dat aan een heel lange zoektocht bezig was voor het uiteindelijk bij Ricardo Sá Pinto terechtkwam. De Portugese ex-speler van de Rouches is aan zijn negende club toe in acht jaar. Weinig honkvastheid past bij Standard, dat in dezelfde periode, sinds medio 2010, twaalf trainers versleet.

De gereserveerdheid van buitenlanders ondervond ook Club Brugge. Met Frank de Boer bijvoorbeeld werd één keer gepraat. De Nederlander was niet geïnteresseerd. De Noor Stale Solbakken, toch geen wereldtopper, bleek al evenmin los te weken. Dan ben je verplicht je op de Belgische markt te storten waar Felice Mazzu en Francky Dury nooit echte opties zijn geweest.

Ivan Leko is altijd een leider geweest en droeg al op jonge leeftijd de aanvoerdersband bij Hajduk Split. Hij bleek als voetballer slimmer dan de anderen en miste alleen de snelheid om, als middenvelder, echt een grote carrière uit te bouwen. Bij STVV verrichtte hij na een moeizame start uitstekend werk, al duurde het lang voor zijn contract werd verlengd. De nieuwe coach van Club Brugge zweert bij collectiviteit en is gecharmeerd door de aanpak van Italiaanse trainers die volgens hem de beste van de wereld zijn.

Qua temperament past Leko zeker bij Club Brugge. Soms wil hij wel eens op een overdreven manier in de clinch gaan met scheidsrechters en zou wat meer beheersing op zijn plaats zijn, maar in de Belgische competitie staat hij wat dat betreft niet alleen. In een heel andere wereld zal Ivan Leko niettemin terechtkomen. Met meer druk van bovenaf, maar iemand die in Sint-Truiden onder Roland Duchâtelet werkte moet tegen een stootje kunnen.

Ivan Leko moet bij Club Brugge bouwen aan een ploeg die de specifieke waarden elke week uitdraagt. Hij weet wat hij wil: voetballen met passie, snelheid, acties en doelgerichtheid, trainen op automatismen waarin er altijd drie, vier oplossingen zijn. Bevlogen over voetbal praten kan hij, Ivan Leko. Hij doet het ook verderop in dit blad. Niet afwachten maar opereren met een blok van tien spelers, aanvallen met zes, verdedigen met tien. Nu moet Ivan Leko het bij Club Brugge nog allemaal omzetten. En tonen dat hij voor een trainersjob aan de top voldoende bagage heeft.