Met koploper Zulte Waregem neemt assistkoning Onur Kaya het zondag op tegen Anderlecht, de ploeg waar hij opgeleid werd.
Vorig seizoen kroonde de Turkse Belg zich al tot assistkoning, ondanks de beperkte speeltijd die hij kreeg, en ook dit seizoen strooit hij weer kwistig rond met beslissende passes. In Sport/Voetbalmagazine geeft Kaya een stukje van zijn geheim prijs: ‘Ik concentreer me op wat ik het beste kan. Je moet mij niet vragen om elke wedstrijd tien kopbalduels te winnen, dat is niet mijn ding. Je moet mij evenmin vragen om veel te scoren, dat lukt mij ook niet. Ik ben nooit een doelpuntenmaker geweest.”
Zondag komt Anderlecht op bezoek. De club waar Onur Kaya zijn opleiding kreeg. daar opgeleid. Wordt het een speciale wedstrijd voor hem? Kaya: ‘Niet specialer dan een wedstrijd tegen Charleroi, waar ik ook speelde. Ik woon nog altijd in Anderlecht, maar voor de rest zie ik niet in waarom het anders zou zijn. Of misschien toch, want Anderlecht is ook een ploeg die het spel wil maken, die wil voetballen. Daarom is het aangenamer voetballen tegen Anderlecht dan tegen een ploeg die een muur optrekt.’
Wel droomde hij ervan om ooit in de eerste ploeg van Anderlecht te spelen, erkent Kaya: ‘Het is evident dat ik daarvan gedroomd heb. Daar ga ik niet om liegen. Als jonge kerel zag ik Marc Degryse en Luc Nilis aan het werk. Anderlecht had een fantastisch elftal dat elke Belgische tegenstander zoek speelde. Ik heb er geen spijt van dat ik bij de jeugd van Anderlecht voetbalde. Aanvankelijk was ik boos dat ze niet in mij geloofden, maar nu breek ik mijn hoofd niet meer over het waarom. Ik was zogezegd te klein, zoals Dries Mertens en Sven Kums, maar dat zijn toch geen slechte voetballers, wel? Mocht ik groter geweest zijn, dan was ik waarschijnlijk sterker in de duels en beter met het hoofd, maar zou ik dan zo snel geweest zijn als nu? Toen ik 15 jaar was, zag Vitesse potentieel in mij en ben ik vertrokken.’
(Pierre Danvoye)
Lees het volledige interview met Onur Kaya in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 16 november.
